Picture Of The MoonAlbum

De maan; is het geen plaatje?  

Wat kan de maan toch mooi zijn om te zien! Heerlijk vind ik het om na een warme zomerdag nog even in de tuin te zitten. Glaasje wijn erbij, muziekje aan en verder niets; enkel een beetje loeren naar de sterren en de maan. Een volle maan is bij mij favoriet, maar helaas, soms is er maar een schilfertje maan zichtbaar. Vanaf nu hoef ik op mindere ‘maan’dagen niet meer te treuren. Ik ben er sinds kort namelijk achter dat een plaatje van de maan niet alleen fijn is om te zien, maar óók aardig is om naar te luisteren!

Heel veel lichtjaren dichterbij, aan de Universiteit Twente, werd in 2001 namelijk door vijf studenten de progressieve metalband Picture Of The Moon opgericht. In 2004 brachten zij in eigen beheer de demo ep “Waxing Crescent” uit. Overtuigen deed de groep hiermee nog niet echt; de drie nummers kwamen wat geknutseld over en de productie liet nog wat te wensen over. In 2006 wist de band echter een plek te bereiken in de halve finale van de Metal Battle, tekenden zij bij platenlabel Dark Balance en op de nieuwe ep, “Ageless Day” genaamd, laat Picture Of The Moon ruim een kwartier lang horen gegroeid te zijn op muzikaal gebied.

Anders dan “Waxing Crescent ” is “Ageless Day” dan ook opgenomen in de professionele, Rotterdamse Excess-studio’s en is de ep geproduceerd door Joost van den Broek (After Forever). De productie klinkt hierdoor een stuk minder amateuristisch, maar toch is deze nog niet perfect te noemen. Het geluid klinkt namelijk wat dof; alsof het onder een deken vandaan moet komen. Wel heeft Joost goed een donkere sfeer in de muziek weten te creëren.

En donker is het zeker rondom de maan. Zware, hakkende gitaarriffs, dubbele basdrums, invloeden uit de doom… Picture Of The Moon weet zijn muziek een duister sfeertje op te roepen. Zelf vergelijkt de band zijn geluid met Riverside en Threshold. Ja, Riverside staat ook wel garant voor een melancholisch sfeertje en de tempowisselingen wijzen wel richting Threshold, maar door de muziek van Picture Of The Moon klinken toch meer doominvloeden en zware metalen.

Luister maar naar opener Black Roses! Het nummer hakt af met een stevige gitaarriff, die de basis legt voor de rest van het nummer. Een lekkere riff, maar iets te vaak herhaald; na vijf minuten ken ik ‘m wel. Korte gitaarriffs staan centraal op “Ageless Day”, maar door deze aan te vullen met warme toetsen wordt het geheel niet kil. De refreinen kennen melodieuzer gitaarwerk en zijn pakkend, meeslepend. Slepend is de muziek van Picture Of The Moon ook wel te noemen; het tempo in de nummers ligt vrij laag. Zanger Michiel Borkent klinkt soms wat vlak; hij heeft een stem als James Labrie, maar dan meer nasaal. Toch weet hij vooral in hogere uithalen wel te overtuigen en in No Break Space verrast hij met diepe grunts. Gesproken wordt er in het titelnummer Ageless Day, een nummer met veel tempowisselingen. Felle gitaarriffs gaan over in een snelle solo, ondersteund door hoge, elektronische keyboardklanken, om later weer over te gaan in het pakkende refrein. Verrassende wisselingen, die soms wat abrupt komen.

Buitenaards goed is dit maanplaatje niet te noemen. Doordat de band soms wat vlak klinkt, de breaks soms nog iets te geknutseld overkomen en de muziek iets te veel herhaling bevat, wordt de maan wat verduisterd. Echter, de band is ten opzichte van de demo flink gegroeid, de duistere sfeer in de muziek is prachtig en de ep bevat zeker boeiende momenten. Picture Of The Moon is een band met veel potentie en een redelijk eigen geluid. Wanneer de band deze goede maankoers blijft volgen, zal het debuutalbum zeker in goede Aarde vallen!

Shireen Bekker