Op 3 April 1971 is Pink Floyd de eerste band die optreedt in het Sportpaleis Ahoy. Voor een geheel uitverkochte zaal brengen ze hun “Atom Heart Mother” tour met een onder andere Astronomy Domine, Fat Old Sun en Set The Controls For The Heart Of The Sun op de setlist.
40 jaar later in een nagenoeg uitverkochte en gerenoveerde Ahoy hal speelt Pink Project ter ere van het 40-jarige bestaan van Ahoy een set die met deze drie nummers begint. Speciaal voor deze gelegenheid maakt deze Nederlandse Pink Floyd tributeband een reis door de tijd met nummers uit de rijke geschiedenis van Pink Floyd.
Het is zeer opvallend dat een tribute/coverband voor ruim 10.000 bezoekers mag optreden. Iets waar elke ‘normale’ band met eigen materiaal alleen maar van kan dromen. Pink Project vult waarschijnlijk een leemte bij progliefhebbend Nederland, daar de echte Pink Floyd nooit meer zal optreden. Ze noemen zichzelf ’s werelds meest gepassioneerde tributeband en met die passie hebben ze dan ook alle moeite gedaan om zo veel mogelijk publiek te trekken. Deze passie heeft dus geresulteerd in een goed gevulde Ahoy hal en daarmee mooie dvd opnamen.
Iets na acht uur gaat het licht in de zaal uit en op het grote ronde scherm boven het podium wordt een film getoond met krantenkoppen over het concert van Pink Floyd in 1971, gevolgd door krantenkoppen over dit optreden van Pink Project. Daarna wordt de spanning opgebouwd met de eerste psychedelische tonen en beelden van Astronomy Domine. Dit belooft een speciale en unieke avond te worden. De lichtshow is groots en ook de videoprojecties zijn zeer professioneel.
Pink Project zal deze avond ruim drie uur spelen, verdeeld over twee sets en een lange toegift. Voor de pauze passeren de oudere albums de revue, beginnend bij het debuutalbum “The Piper At The Gates Of Dawn” en de eerste set afsluitend met een flink deel van het album “The Dark Side Of The Moon”. Na deze pauze volgen dan de albums vanaf 1975 en in de toegift wordt weer een selectie uit het gehele oeuvre van Pink Floyd voorgeschoteld.
Eén van de hoogtepunten van de set voor de pauze is zeker het nummer Set The Controls For The Heart Of The Sun. Arjan van Iperen begint dit nummer met het bespelen van een grote gong, Peter Chattelin neemt de zang voor zijn rekening en Ruud Verwijk weet perfect het gitaarspel van David Gilmour na te bootsen. In het middenstuk zit de verrassing van Pink Project. Met een saxofoonsolo van Leslie van der Heul wordt een extra dimensie aan deze uitvoering gegeven.
Peter Chattelin is de verpersoonlijking van Roger Waters op het podium, niet alleen door zijn wijze van basgitaar spelen, maar ook middels de zang die hij regelmatig voor zijn rekening neemt. Met name op het nummer Run Like Hell laat hij dit goed horen.
De rol van David Gilmour wordt binnen Pink Project verdeeld over twee personen. Ten eerste is daar Charles de Hue die, met zijn ruwe en krachtige stem vol met emotie, erg goed de stem van David Gilmour benadert. Ruud Verwijk speelt de leadgitaar binnen Pink Project en hij komt met een aantal solo’s wel erg dicht bij het origineel. David Gilmour is dan ook zijn held: “Geen 100 noten in een seconde, maar veel meer op zoek naar de juiste toon/noot (magic moments) in een solo”.
Om de gitaarpartijen van zowel Peter Chattelin als Ruud Verwijk te versterken is Jason Waasdorp opgesteld. Door zijn jazzy en funky achtergrond geeft hij een extra dimensie aan de gitaarpartijen.
Erick Zandbergen speelt toetsen en hij heeft zichzelf tot doel gesteld om het origineel zo dicht mogelijk te benaderen. En om Richard Wright te evenaren… ga er maar aan staan. Met name bij Echoes komt hij er toch wel erg dicht bij.
Een andere verrassing is er in de vorm van een Jacqueline van der Heiden. Tijdens het nummer The Great Gig In The Sky maakt ze haar eerste opwachting in deze show. Het is natuurlijk geen Clare Torry of Rachel Fury, maar om voor een zaal van 10.000 mensen te staan ‘schreeuwen’ moet je wel lef hebben en ze brengt het er geweldig vanaf. Een groot applaus volgt dan ook.
Na de pauze wordt de tweede set geopend met het nummer Shine On You Crazy Diamond. Niet verrassend maar wel geweldig uitgevoerd. Na Have A Cigar wordt het emotionele Wish You Were Here ten gehore gebracht; de stem van Charles de Hue ontroert iedereen. Het nummer krijgt een extra lading door de nagedachtenis aan Syd Barrett en Richard Wright, waarvan de foto’s op het scherm worden vertoond. Bij het nummer Pigs (Three Different Ones) van het album “Animals” wordt de show verder uitgebouwd. Op het scherm wordt eerst heel subtiel een link gelegd met onze huidige regering, daarna komt een groot varken de zaal in zweven. Het varken is zwart geschilderd conform het logo van Pink Project.
Als slot van de tweede set wordt dan een relatief kort gedeelte van “The Wall” opgevoerd. Pink Project heeft zijn ontstaan te danken aan de wil om dit album na te spelen en vanaf 24 september start hun Wall Theatertour 2011/2012. Ik denk dat we daarvoor dus nog een keer terug moeten. Bij Another Brick In The Wall verschijnt dan de tweede opblaaspop in de show. Het nadeel van een tributeband is dat je als vanzelf hun optreden gaat vergelijken met het origineel. Dat is natuurlijk niet geheel eerlijk. Ten eerste wordt daardoor de tributeband belemmerd in hun creatieve vrijheid en ten tweede kan een tributeband als Pink Project niet eenzelfde budget besteden aan hun show dan de originele band zelf. Het optreden van de leraar laat ik dus ook maar voor wat het is…
Pink Project heeft een perfecte show neergezet met een setlist waar zelfs Pink Floyd een puntje aan kan zuigen. De gehele show is gefilmd voor dvd en blu-ray, wat ook meteen een minpuntje met zich meebracht: met name tijdens de tweede set waren de stagelichten die het publiek in schijnen bijna continu aan, hetgeen zeer storend was. Maar anderzijds geeft ons dit wel de mogelijkheid om over een paar maanden nog eens te genieten van deze show. Ik heb er in elk geval bijzonder van genoten!
Verslag: Mario van Os
Foto’s: Marti van Os