Pink Project

2 februari 2018, De Boerderij, Zoetermeer

Locatie
Peter Chattelin: zang, akoestische gitaar

Charles DeHue: zang

Ruud Verwijk: gitaar, zang

Hans Hendrik: gitaar

Giovanni Pepe: toetsen

Constantin Iliev: toetsen, sax, klarinet

Jason Waasdorp: basgitaar

Arjan van Iperen: drums

Jacqueline van der Heiden: zang

Angelique van Rossum: zang
Breathe
Time
Welcome To The Machine
What Do You Want From Me?
Poles Apart
Take It Back
Coming Back to Life
Keep Talking
Lost for Words
High Hopes
In the Flesh?
The Thin Ice
Another Brick in the Wall (Pt I)
The Happiest Days of Our Lives
Another Brick in the Wall (Pt II)
Mother
Young Lust
One of My Turns
Don't Leave Me Now
Another Brick in the Wall (Pt III)
Goodbye Cruel World
Hey You
Nobody Home
In the Flesh
Waiting for the Worms
Comfortably Numb
Run Like Hell

Het optreden in De Boerderij in Zoetermeer van het Haagse Pink Project staat in het teken van een aantal jubilea: 25 jaar “The Division Bell”, 40 jaar “The Wall” en, niet in de laatste plaats, 25 jaar Pink Project zelf. En dat terwijl oprichter Peter Chattelin tijdens de show aangaf dat “The Wall” in 1979 al de inspiratie leverde om de muziek van Pink Floyd te gaan spelen.

De band mag zich in een grote schare fans verheugen en treedt ook in toenemende mate op. Ik heb ze al diverse keren mogen aanschouwen, de laatste keer tijdens een regelrechte thuiswedstrijd in Paard in Den Haag, in maart 2017. Daar leverden de heren/dames een puike prestatie met onder andere een puntgave weergave van mijn favoriete “Animals” album uit 1977. Ook deze keer was het verwachtingspatroon hoog, de rij buiten de ingang van de Boerderij was lang, maar niemand klaagde over de kou en/of regen.

De band start met enkele nummers van “The Dark Side Of The Moon”, Breathe en Time, waarna een sterke versie van Welcome To The Machine van “Wish You Were Here” volgt. Dat laatste nummer is een van de weinige momenten dat oprichter/bandleider/zanger Peter Chattelin een rol speelt tijdens het eerste deel van de show. Het leeuwendeel van de vocalen komt van zanger Charles DeHue, zijn stem gaat meer en meer op die van een doorleefde David Gilmour lijken, terwijl ik daar in het verleden nog wel eens wat kritiek op had. De nadruk ligt op het materiaal van “The Division Bell” tijdens de eerste helft van het optreden. Het voorlaatste (en eigenlijk laatste echte) album van de Floyd. Je staat er te weinig bij stil wat er in 1994 voor uitstekend materiaal door de drie overgebleven leden werd geproduceerd, hoe melodieus ook. Ze komen (bijna) allemaal voorbij: What Do You Want From Me?, Take It Back, Coming Back to Life, Keep Talking, Lost For Words, High Hopes. Geweldig om die nummers na al die jaren weer eens in een majestueuze live-versie te horen.

Pink Project 02-02-2019 Boerderij 041 door Monica Duffels

De akoestisch gitaar-intro tijdens Poles Apart gaat bijna de mist in door technische problemen met de gitaar van Hans Hendrik. Al bijna wordt besloten om het nummer over te slaan, als de technici en de musicus zelf het instrument alsnog aan de praat krijgen. Gelukkig maar, het is een klein juweeltje vooral door de voornoemde akoestische intro.

Pink Project 02-02-2019 Boerderij 023 door Monica Duffels

De sologitaar beurten worden grotendeels in alle eerlijkheid verdeeld over beide gitaristen. Hoewel Hans Hendrik imponeerde met zijn techniek en clean, scherp spel heb ik toch een kleine voorkeur voor Ruud Verwijk. Zoals Peter Chattelin kans heeft gezien in de huid van idool Roger Waters te kruipen heeft Zoetermeerder Verwijk het voor elkaar om zichzelf te vereenzelvigen met Gilmour. Het scherpe randje aan diens spel heeft hij zich helemaal eigen gemaakt, evenals het opduwen van de snaren, waarvoor sterke vingers noodzakelijk zijn. En wat te denken van zijn slide spel. Daarnaast verzorgt hij ook nog eens behoorlijk wat achtergrondzang en zelfs een stukje solozang in samenspel met DeHue. De gitarist met de kenmerkende zwarte Fender Stratocaster is een belangrijk onderdeel van de show.

Pink Project 02-02-2019 Boerderij 039 door Monica Duffels

Het tweede gedeelte van de show is helemaal gewijd aan het legendarische “The Wall”. Ingeleid door een filmpje op het grote scherm met een interview met Roger Waters, speelt de band vanaf het eerste moment uiterst geconcentreerd dit grote epos. Zelfs de mini-sax solo bij het eerste nummer In the Flesh? ontbreekt niet. Maar natuurlijk ontbreken iconische songs als Another Brick In The Wall, Mother, Young Lust, Hey You, Nobody Home en In the Flesh niet, luidkeels meegezongen door de inmiddels behoorlijk opgewarmde fans.

Pink Project 02-02-2019 Boerderij 045 door Monica Duffels

De grote man achter Pink Project is natuurlijk Peter Chattelin, zowel letterlijk als figuurlijk. Na de pauze kan hij zijn niet geringe vocale kwaliteiten ten toon spreiden, vanzelfsprekend in de rol van Waters maar ook af en toe de Gilmour zang voor zijn rekening nemend. Ik blijf het imponerend vinden, elke keer weer: de mate waarin hij de stem van Waters voorziet van dat kenmerkende randje krankzinnigheid is fantastisch. Geen basgitaar ditmaal voor Chattelin, die komt voor rekening van Jason Waasdorp die met stuwend en soms swingend spel op zijn Fender Precision precies de juiste accenten neerlegt. Ook drummer Arjan van Iperen verdient een pluim, de drums (roto toms!) spelen een bijzonder belangrijke rol binnen de muziek van de Floyd. Voor beide toetsenisten was een veel minder grote rol weggelegd, enkele uitzonderingen daargelaten. Hulde ook aan beide achtergrondzangeressen, prima werk, en mooie solopartijen tijdens Mother. Een uiterst professionele band, met tien man/vrouw vertegenwoordigd op het podium. Strak en hecht musicerend en met voldoende ervaring na al die jaren om het plezier in het spel niet te verliezen.

De zaal was volledig uitverkocht ook, de band is in toenemende mate populair. Tijdens het eerste deel van de set werd er voor mijn gevoel redelijk lauw gereageerd, misschien was men te zeer onder de indruk van de muziek. Zelden trouwens zo’n rumoerig publiek meegemaakt, ik ben maar opgehouden om te proberen mijn buren te manen tot stilte, het was ondoenlijk. Het was vooral een feestje, een feestje van herkenning. Relatief veel dames ook, blijkbaar is een optreden met Pink Floyd muziek veilig genoeg om je partner mee te nemen. Des te meer verrassend dat voorman Chattelin datzelfde publiek complimenteert met het feit dat het zo stil is tijdens belangrijke passages, opmerkelijk. Diezelfde Chattelin is trouwens zeer ingetogen, bijna timide in zijn aan- en afkondigingen, daarnaast uiterst complimenteus richting publiek en Boerderij en dankbaar voor de bijval die men kreeg.

Pink Project 02-02-2019 Boerderij 069 door Monica Duffels

Zoals gezegd, een wat matte start, niet zozeer van de band maar van de zijde van de bezoekers. De vlam sloeg pas echt in de pan tijdens de meer bekende stukken van “The Division Bell” en vooral na de pauze het materiaal van “The Wall”. Hoewel al vier decennia oud zijn zowel de muziek als de onderwerpen van dat laatste album nog steeds actueel, ondersteunende Brexit beelden zijn het levende bewijs. Een behoorlijke hoeveelheid filmpjes werd op het grote scherm boven het podium getoond, onder andere van de oude Floyd, nog met Syd Barrett, en vele clips van de bioscoopfilm van Alan Parker met Sir Bob Geldof in de hoofdrol. Het gaf het geheel ontegenzeggelijk een zekere mate van authenticiteit. Door veel met rood licht te werken werd de beklemmende sfeer van “The Wall” nog eens extra onderstreept. Geluid en vooral licht waren weer van hoge kwaliteit, vooral tijdens toegift Run Like Hell en het daaraan voorafgaande Comfortably Numb leek het wel vuurwerk, een verblindende explosie van licht, knap gedaan.

Tijdens de afsluitende solo aan het einde van Run Like Hell gaat gitarist Verwijk helemaal los, met afwisselend zang van DeHue en Chattelin. Een oorverdovend applaus klinkt op uit het publiek dat helemaal uit de bol ging. Vooral de nummers uit het laatste deel van de set beschikken over een hoog meezing en –klap gehalte. Na twee uur zuivere speeltijd was het feestje ten einde. Pink Project tourt momenteel door Nederland en voor de echte liefhebbers is er in mei dit jaar nog een groot feest in Ahoy waar de viering van het 25-jarig jubileum groots wordt aangepakt. Het is de sympathieke Hagenaars van harte gegund.

Verslag: Alex Driessen
Foto’s: Monica Duffels (Cultuurpodium de Boerderij)

Send this to a friend