Plackband

The Lost Tapes

Info
Uitgekomen in: 2000
Label: Eigen Beheer
Website: http://www.plackband.com
Tracklist
Bloodmaster (8:04)
End Of The Line (6:00)
The Good Earth (16:35)
The Hunchback (8:10)
Sign Of The Knife (8:30)
Seventy Warriors (10:30)
Kees Bik: zang, mellotron, percussie
Ronald Brautigam: gitaar, zang
John Groen: stage-sound
Albert de Keijzer: basgitaar,
Moog pedals
Tom van der Meulen: drums, percussie
Michel van Wassem: toetsen, 
zang
PBII (2007)
Visions (2006)
After The Battle (2002)
The Lost Tapes (1981)

Zelden heeft een Nederlandse symfoband eind jaren zeventig zo dicht bij een (inter)nationale doorbraak gestaan als Plackband. In deze jaren was Plackband toonaangevend in de symfo scène van Den Haag en omstreken en kon je in hun geval wel spreken van de meest technisch onderlegde muzikanten van Nederland. Door meningsverschillen over de toekomst besloot de band begin jaren tachtig er mee te stoppen en is de doorbraak uitgebleven waarna het stil werd rond deze uiterst getalenteerde band. Totdat in 1999 een bandlid een Revox-tape op zolder vond van het laatste optreden in de Paap in Den Haag en na overleg met de andere bandleden de tape op CD werd gezet. Uiteindelijk dan toch de muziek van Plackband op CD en komen ze tegemoet aan de wens van de vele fans die hen altijd trouw zijn gebleven.

De voorkant van het hoesje geeft een mistige live foto weer waarbij de bandleden onder een soort douche van lichtstralen staan. De achterzijde beslaat in een notendop de geschiedenis van de band waarbij in de laatste alinea wordt aangegeven dat de band per 2000 weer aan het toeren is geslagen en dat is uiteraard goed nieuws voor de liefhebbers. De CD opent met Bloodmaster dat eigenlijk niet zou misstaan op “Wind and Wuthering” van Genesis. Een heerlijke Steve Hackett achtige opening van gitarist Ronald Brautigam leidt het nummer naar meer snelheid en proef je meteen de klassieke symfodagen van toen. Brautigam neemt met zijn gitaarsoli dan ook de hoofdrol voor zijn rekening met prima ondersteunend toetsenwerk van Michel van Wassem die als basis de zeventiger jaren ARP strings gebruikt. End Of The Line opent met een bombastische ritmesectie en houdt een up-tempo ritme aan dat lekker in het gehoor blijft liggen. De gezongen teksten van Kees Bik maken je nieuwsgierig omdat elke tekst een op zichzelf staand verhaal is en het bijna doet denken aan een concept-CD. Misschien is dat ooit ook wel de bedoeling geweest.

The Good Earth is naar mijn mening het beste nummer omdat je hier vele stijlen hoort terugkomen waarbij zowel de jazz klanken van Van Wassem heerlijk in het gehoor ligt evenals de gitaarpartijen dat afwisselt van rock naar clean en een soort John Scofield achtige jazz insteek heeft. De track lijkt op de nummers van de Amerikaanse band Caïro die hun lange nummers verbindt met jazz, blues en rock met eveneens diepgaande teksten. The Good Earth is een ruim zestien minuten durende track maar verveeld geen minuut en je kunt genieten van de perfecte wisselwerking tussen Van Wassem en Brautigam. The Hunchback komt op mij als een degelijk nummer over maar haalt het niet bij de andere nummers. Het stemgeluid van Bik komt monotoon op mij over maar hij weet met zijn creatieve zanglijnen toch een hoop goed te maken. Met Sign Of The Knife wordt weer teruggekeerd naar de periode waarin Genesis op z’n best presteerde en dan bedoel ik de live dubbelaar “Seconds Out”. Een relaxte opbouw met harmonieuze vocalen waarbij zeker de emotievolle zang van Bik indruk maakt. Naar mijn mening moet de zaal ademinhoudend geluisterd hebben naar de warmte van dit nummer. Met Seventy Warriors wordt waardig afgesloten en blijven de gitaarriffs nog minutenlang doordreunen in je hoofd waarna het publiek uitzinnig de band toeschreeuwt voor meer.

Na het beluisteren van “The Lost Tapes” bekruipt je het gevoel dat je Plackband gewoon live wilt zien omdat zij zeker het niveau halen van Engelse bands als IQ of Jadis. De opnamen zijn direct van de mix opgenomen en kwalitatief is er niets op aan te merken. Het spetterende optreden in De Boerderij (Zoetermeer) in 2000 bewijst dat de band niets aan kracht heeft ingeboet en de bezieling nog steeds aanwezig is. Hopelijk duurt het niet al te lang eer ze een serie optredens in ons land zullen geven en beter nog ………een nieuwe CD uitbrengen.

Ruud Stoker

Send this to a friend