Poets Of Their Beloved

Embrace The Fool

Info
Uitgekomen in: 2007
Land van herkomst: Nederland
Label: Equilibrium Music
Website: Poets To Their Beloved
MySpace: Poets To Their Beloved
Tracklist
Embrace The Fool (6:28)
Love (4:01)
Ecstatic Dance (3:57)
My Moments Of Tranquility (4:32)
The Disilusioned Nihilist (3:16)
Ode On Melancholy (4:24)
The Golden Cage Of Fateful Emotions (4:11)
Traveller Of Stars (2:56)
Your Eyes So Strange To Me (5:16)
Innate (5:25)
I Drowned In You (3:50)
In Your Dreams (4:52)
Soul Friend (3:43)
Saskia Dommisse: zang, toetsen, dulcimer, percussie
Marcel Schiborr: gitaar, toetsen, zang, dulcimer, percussie
Met medewerking van:
Sjanneke van Herpen: cello, viool
Embrace The Fool (2007)
Poets To Their Beloved [demo](2005)

Waar een Brendan Perry-workshop al niet goed voor is!

De oplettende lezer begrijpt het nu gelijk de invloeden van dit duo, die met “Embrace The Fool” zijn debuut maakt, na het reeds door mijn collega geprezen demoschijfje. Poets To Their Beloved (PTTB), een samenwerkingsverband tussen de Duitser Marcel Schiborr en de Nederlandse zangeres Saskia Dommisse is sinds 2003 actief, na een kennismaking op een workshop van bovengenoemde. Voor niet-ingewijden: één van de leden van het fameuze Dead Can Dance, een groep die op een listige manier gothic, folk, klassiek en een sterk alternatief gevoel in haar muziek wist te verweven, en daarmee een genre voor zichzelf schiep.

Dead Can Dance vólgen is één ding, hen evenaren of overtreffen schier onmogelijk. PTTB redt dat eigenlijk ook niet, maar wie zal ze dat kwalijk nemen. Want laat er geen twijfel over bestaan: “Embrace The Fool” is een prachtig debuut dat door de schare Dead Can Dance-fans zonder enige twijfel of terughoudendheid aan hun collectie kan worden toegevoegd.

De elementen waar PTTB over beschikt zijn vele. Om te beginnen weet het duo perfect de klasse van hun helden te volgen en de belangrijkste elementen van het genre te pakken. Het uitstekende openingsnummer Embrace The Fool is daarin het perfecte visitekaartje. Daarin zijn ze trouwe discipelen en daarin ligt gelijk hun zwakheid: ze voegen feitelijk weinig toe aan het genre en brengen ‘slechts’ oude wijn in… tja, ouwe zakken eigenlijk.

Doch ik haast me te onderstrepen hoe mooi deze muziek is, door aan te stippen dat de stemmen van Marcel en Saskia Dommisse perfect op elkaar afgestemd zijn. Dat blijkt vooral uit één van de vroege hoogtepunten van de – overigens vrij lange – cd, namelijk het beeldige Ecstatic Dance. Het candans-achtige krijgt door het constante Shalom-gezang een begrijpelijk Israëlisch sfeertje, en het maakt het nummer zo vloeiend dat men hun voorbeelden bijna naar de kroon steekt.

Daarbij kom ik bij het volgende belangrijke element en kracht waarop PTTB in de toekomst kan doorbouwen. Marcel’s stem lijkt op een mengsel van Brendan Perry en Aaron Stainthorpe (zanger van My Dying Bride). Zijn stem is mooi, zuiver en toonvast. Saskia’s stem is echter een sterkere troef, die terecht minder wordt gebruikt dan de stem van Marcel, om het speciaal te houden waarschijnlijk… Haar stem, waarvan het bereik enorm moet zijn, doet mij nog het meeste denken aan Happy Rhodes en Julia Fordham (beide zangeressen die erg laag én erg hoog kunnen zingen, maar het middensegment bewust overslaan), dus juist totáál niet als die van Lisa Gerrard. De kracht van Saskia’s stem blijft sterk overeind in Love en Ode On Melancholy, maar ze slaat de plank mis in The Disilusioned Nihilist. En ik ben ook niet dol op de manier waarop ze Soul Friend zingt. Voor de rest, als ze zich keurig houdt aan haar voorbeelden, klasse!

Muzikaal is het – zoals het een goede Dead Can Dance-kloon betaamt – allemaal akoestisch, compleet met staande bas (begin The Golden Cage Of Fateful Emotions), cello, huis-en tuin percussie en uiteráárd de hammered dulcimer, een snareninstrument dat met stokjes wordt aangeslagen en klinkt ergens tussen een xylofoon en een klavecimbel.

Ondanks dat de plaat verder weinig verrassing biedt, is de kwaliteit doorgaans hoogstaand. Met name Your Eyes So Strange To Me en Iniate, beide lekker laag gezongen door Saskia, zijn práchtig. Ik had wel graag iets spannends en verrassend aan het einde willen horen, een nummer dat á la “Spiritchaser” een minuut of 10 doorgaat…  Maar goed, een compositorisch hoogstaand nummer als In Your Dreams, compleet met akoestisch gitaarsolo en vioolsolo, een fabelachtig sterk refrein, mag zeker niet onvermeld blijven. ‘How can you love me’, zingt Saskia in mijn woonkamer. Nou, geen moeite hoor!

Hoe het ook zij, PTTB brengt een voortreffelijk debuut uit waar de rek nog láng niet uit is. Iets meer spanning, iets meer geheimzinnigheid en iets meer dúrf, en ik vermoed dat PTTB ons wellicht ooit met een meesterwerk zal verblijden. Ik ben nú al fan!

Markwin Meeuws

Send this to a friend