Portnoy Sheehan MacAlpine SherinianDVD

Mike Portnoy is een bezige baas. Een maand nadat hij in 2012 stond in Tilburg met Flying Colors, was hij alweer in Zoetermeer met een andere ‘supergroep’, Portnoy Sheehan MacAlpine Sherinian (PSMS voor vrienden). Sinds hij Dream Theater verliet, speelt hij in de ene na de andere band, vermoedelijk in een poging om nooit meer zonder te zitten. Want nadat hij uit Dream Theater stapte om zich aan te sluiten bij Avenged Sevenfold – een move die ik ab-so-luut niet kan begrijpen – en vervolgens bij beide bands niet meer welkom was, zal hij toch even in de piepzak hebben gezeten. En dus speelde hij met Stone Sour en Bigelf, richtte hij Adrenaline Mob op, Flying Colors én The Winery Dogs. En dan tussendoor nog even dit kwartet, dat zich vooral richt op instrumentaal kunst- en vliegwerk. Op 21 oktober 2012 stond PSMS in De Boerderij en drie weken later in Tokyo, waarvan deze dvd het verslag is. Tjonge, wat een tourschema voor deze man.

Maar ik begrijp het wel. Na het bij vlagen zoetsappige Flying Colors kan Portnoy eindelijk weer laten zien wat een fabelachtige drummer hij is. En zoals gebruikelijk is hij ook weer degene die de avond aan elkaar praat. Dat is toch wel de rode draad in alle bands en samenwerkingsverbanden waarin hij speelde.

Uiteraard gaat deze recensie niet alleen over Portnoy. De andere drie heren hebben óók een grote staat van dienst. Billy Sheehan kennen we vooral van Mr. Big, maar ook van onder meer David Lee Roth. Tony MacAlpine is een muzikale Paganini op gitaar, maar we kennen hem vooral van Planet X. Dat is dan ook de link met Derek Sherinian, die verder nauwelijks introductie behoeft als toetsenist van Dream Theater van ’94 tot ’99. Het viertal kwam bij elkaar op initiatief van Portnoy, die een paar shows moest doen tijdens de NAMM in 2012, voor Sabian. Sherinian nam het initiatief om te kijken of er promotors geïnteresseerd zouden zijn. Het gevolg was een uitgebreide tour door Europa en Azië.

PSMS speelt geen nieuw werk. In plaats daarvan maakt het kwartet een ruime selectie uit elkaars (en elkaars gedeeld!) oeuvre. Het viertal trapt direct lekker af met het eerste deel uit A Change Of Season van Dream Theater. Eitje natuurlijk, aangezien zowel Portnoy als Sherinian deel uitmaakten van die line-up. Dit wordt vrijwel naadloos gevolgd door Acid Rain van Liquid Tension Experiment, Portnoy’s band die hij af en aan naast Dream Theater in de lucht hield (met Tony Levin, Jordan Rudess en John Petrucci). De rest van de dvd is al net zo, een keur aan songs, meer of minder met een ‘aha’-gevoel. Iedere muzikant krijgt ook nog even de gelegenheid voor een solostukje, waarvan dat van Sherinian de meeste indruk achterlaat. Hij kraakt en piept en perst van alles uit zijn toetsen. Het is dat we het met eigen ogen zien, anders zouden we denken dat er een hele band speelt. Daarbij maakt hij uiteraard gebruik van zijn typische ‘gitaar-achtige’ solostijl.

Vermeldenswaard is nog een andere Dream Theater song, Hell’s Kitchen, van het enige volledige studioalbum waarop Sherinian meespeelt. Logische keuze dus, maar ook een geweldige uitvoering. Overigens spelen de vier heren vrijwel alleen instrumentale stukken, met uitzondering van het laatste nummer, Shy Boy van Sheehan.

De dvd (ook in hd op blu-ray) laat een band zien die er duidelijk plezier in heeft, ondanks het zware tourschema. Mooi opgenomen ook, met vaste camera’s lekker dicht op de instrumenten en de handen, zodat je goed kunt zien wat ze doen. Er zijn zelfs camera’s aangebracht onder Portnoy’s drumstel. Ja, hij gebruikt inderdaad best vaak het dubbele kickpedaal.

De chemie is overduidelijk aanwezig, en het geluid is fantastisch. Dat geldt niet voor de onvermijdelijke ‘behind the scenes’ van tien minuten, waarvan het geluid ronduit belabberd is. Het voegt nauwelijks iets toe, het gebruikelijke verhaal van hoe goed ze met elkaar kunnen opschieten, hoe zwaar het is om zonder eigen spullen op te treden, bla bla bla. Leuk voor de fans. Eén leuke opmerking van Portnoy: “there were a few ‘Spinal Tap’ moments during this tour”.

Marcel Debets