Prehistoric AnimalsAlbum

Kun je van een progressieve rockplaat zeggen dat je het bovenal gewoon een lekker klinkend plaatje vindt? Zeker als je een heuse concept-cd in handen hebt? De Zweedse band Prehistoric Animals presteert het!

Wat mij betreft is “The Magical Mystery Machine Chapter One” één van de meest positieve verrassingen van het jaar. Zo, dat is er uit. Dan hoef ik ook geen flauwe grappen over de bandnaam te maken. Een eigenaardige naam is het wel, en leidt wellicht ook wel wat af van de muziek. Ik had het in elk geval niet direct gelinkt aan progressive rock. Hoe dan ook, Prehistoric Animals werd in 2015 gevormd door Samuel Granath en Stefan Altzar. Als duo brachten deze ferme knapen uit Zweden in 2015 hun debuutalbum “Consider This A Work Of Art” uit. Inmiddels hebben de heren versterking gekregen en is Prehistoric Animals een kwartet.

Met “The Magical Mystery Machine Chapter One” brengt deze band nu een conceptplaat uit. Het gave is, vind ik, dat de cd 45 minuten klokt. Conceptplaten hebben soms het manco dat de muziek over the top gaat en thema’s worden uitgemolken. Daar heeft deze plaat van Prehistoric Animals gelukkig geen last van. Hun muziek klinkt krachtig en puntig. Als je deze muziek in een hokje wil plaatsen, denk dan aan een blend van bands als Rush, Muse, Porcupine Tree en Queen. Evership kwam ook meerdere keren in mijn gedachten op.

Het verhaal van “The Magical Mystery Machine” is gebaseerd op het dagboek van Cora en Jareth. Dit dagboek is op een gegeven moment geschreven in een wereld niet ver weg van de onze. Het is de missie van Cora om de goede en kwade kanten van de mensheid te verzamelen. Zij ontvangt een doos met daarin een mysterieus apparaat waarin alle informatie is opgeslagen. Cora komt er achter dat de wereld op z’n einde loopt en zij is de enige die dat weet, naast haar maatje Jareth. Al het materiaal dat gevonden is in het wonderlijke apparaat wordt gebruikt om de aarde ergens anders in het universum opnieuw te scheppen.

Volgt u het nog? Mooi, dan gaan we snel over naar de muziek. De cd opent met het mooie en toegankelijke Floodgate. De tweede song, The Magical Mystery Machine, kent een wat donker begin en neemt je terug naar de jaren ’80 zonder dat het gedateerd aandoet. De muziek gaat vervolgens over in een krachtige song met de nodige Muse en Evership referenties. Om te eindigen in een verstrengeling van een symfonische spacy toetsensound met metal-achtige gitarenriffs.

De songs No Mortal Girl Has Even Seen The Light Inside en First We’ll Go To Mars hebben de urgentie waar ik naar zoek in muziek. Ook hebben deze lekker gejaagde nummers sterke refreinen die blijven hangen. Prehistoric Animals eindigt deze interessante en fijne plaat met het meest symfonische nummer. Into The Battle (Like my Father) klokt zo’n tien minuten en wordt mooi opgebouwd, is euforisch en krachtig. Een mooie gitaarsolo besluit deze plaat. Zelfs invloeden van Pink Floyd hoor ik hierin terug.

Ik ben al met al heel positief over deze plaat. De band is solide en de zang van Stefan Altzar past uitstekend bij deze muziek. Het is duidelijk waar Preshistoric Animals zijn inspiratie vandaan haalt, maar de band geeft de muziek een eigen en eigenzinnige smoel. En bovenal vind ik “The Magical Mystery Machine Chapter One” een lekkere plaat om naar te luisteren. Ik zie uit naar hoofdstuk twee.