Ik was in 2020 meer dan aangenaam verrast door de Zweedse band PreHistoric Animals. Een nadeel van het recenseren van cd’s kan zijn dat je veel albums toch redelijk snel weer onaangeroerd in de kast verdwijnen. Zo niet “The Magical Mystery Machine part 1”. De krachtige heavy prog met invloeden van Rush, Muse, Evership en Queen staat als een huis en ik luister nog steeds graag naar deze plaat.
Ik moet eerlijk zeggen dat mijn verwachtingen dan ook zeer hoog gespannen waren bij het tweede deel van “The Magical Mystery Machine”. En daar zit direct ook het grote gevaar in. Want twee jaar geleden was PreHistoric Animals voor mij een grote verrassing. Ik had nog nooit van deze band gehoord, en dan met zo’n album op de proppen komen… Deze indruk kun je maar één keer maken.
Het goede nieuws van deel 2 is dat “The Magical Mystery Machine 2” dezelfde kwaliteit van muziek presenteert als op het eerste deel. En om eerlijk te zijn: ik wilde eigenlijk schrijven, het is nu meer van hetzelfde, hoe goed de muziek ook is. Maar ik heb even de tijd genomen en het album wat meer laten rijpen. Ja, het is absoluut in de sfeer van deel 1, maar ik vind wel dat het album meer consistent is. En er zitten meerdere lagen in de muziek die in dit deel nog beter naar voren komen.
Kent u het verhaal nog? In deel 1 maken we kennis met Cora en Jareth. Het is de missie van Cora om de goede en kwade kanten van de mensheid te verzamelen. Zij ontvangt een doos met daarin een mysterieus apparaat waarin alle informatie is opgeslagen. Cora komt er achter dat de wereld op z’n einde loopt en zij is de enige die dat weet, naast haar maatje Jareth. Al het materiaal dat gevonden is in het wonderlijke apparaat wordt gebruikt om de aarde ergens anders in het universum opnieuw te scheppen.
In dit deel realiseren Cora en Jareth zich dat ze deel uitmaken van een universeel complot. Bijna als een gigantische Truman-show. Jareth wordt gevangen genomen door de organisatie ‘Beschermers van het universum’ wanneer hij gedwongen wordt Cora alleen verder te laten gaan met de zoektocht. Ze begint het leuk te vinden om ‘de uitverkorene’ te zijn. Het einde van de wereld komt dichterbij…..
Na een korte intro begint de cd met het krachtige en opzwepende We Harvest The Souls Of The Brave. Het kenmerkende van PreHistoric Animals komt direct naar voren. Krachtige gitaren en mooie toegankelijke melodieën. Plus dat de emotie en passie ervan afspat. Het volgende nummer, I Am The Chosen One (and I Like It), is eigenlijk van hetzelfde laken een pak. Deze song kent bovendien een bijzonder fraaie finale. Ghostfires is ook een erg mooi nummer. Vooral door het refrein en de gitaarsolo aan het einde. Cora’s New Secret heeft ook een gaaf refrein.
In The Protectors Of The Universe nemen de Zweden wat gas terug, al is dat maar voor even. Want op een gegeven moment ‘ontspoort’ het nummer. De song Pull Me In is ook wat rustiger en is er meer ruimt voor de toetsen. Hierdoor voorkomt PreHistoric Animals dat het wel allemaal veel van hetzelfde wordt, hoe goed de muziek in principe ook is.
Met It’s A Start, Not The End laat de band helemaal horen waar het in toe in staat is; met recht de finale van het album. Een energieke en overdonderende begin, gevolgd door een rustigere emotioneel gedeelte, een gitaarsolo, waarna toegewerkt wordt naar een spetterende finale, dit alles met de nodige Queen invloeden.
Dit alles betekent dat PreHistoric Animals er wederom in is geslaagd een erg goed album te maken. Met dit tweede album bewijst deze band een blijvertje te zijn. De muziek is van een hoog niveau. De mannen spelen met passie. Enige aandachtspunt is wel, in mijn ogen, dat bij deel drie echt ook andere paden verkend dienen te worden. Maar voor nu: een puik werk van deze Zweden!