Profuna OceanConcert

Bijna drie jaar nadat de Profuna Ocean het Dutch Exposure Project won, is de band weer terug in Xinix te Nieuwendijk. Deze locatie is min of meer een thuisbasis voor deze band en de zaal is dan ook goed gevuld met lokale bezoekers, maar ook progliefhebbers uit het gehele land zijn aanwezig. Omdat het jaarlijkse Nieuwjaarsfestival “Celebrate 2016!” dit jaar geen doorgang vond, is dit het eerste weerzien in de Nederlandse progscene van muziekvrienden en oude bekenden.

Profuna Ocean presenteert tijdens deze avond het nieuwe album “In Vacuum” en wordt daarbij bijgestaan door twee vriendenbands. In beide band spelen ook leden van Profuna Ocean mee, zodat het een compleet eigen feestje zal worden.

DIRTY GIFT

Ten eerste betreedt Dirty Gift het podium. Deze band, met drie leden die straks ook op het podium staan, brengt semiakoestische luistermuziek in de stijl van Alice In Chains, Pearl Jam, Opeth, Porcupine Tree en Chris Cornell. Naast Profuna Ocean gitarist Raoul Potters, die nu het zingen geheel overlaat aan zangeres Nancy Bijland, zien we Arjan Visser op basgitaar. Christiaan Stegeman, de vaste bassist van Dirty Gift, heeft – in elk geval voor dit optreden – de baspartijen overgedragen aan de Profuna Ocean bassist. Bijland is een jonge zangeres, die straks ook een paar nummers bij Profuna Ocean zal meezingen. Met haar cleane, rustige zangstem weet ze de juiste toon van de muziek neer te zetten. Geen hoge sopraanzangstem, maar een ‘easy listening’ stem die past bij deze muziekstijl. Opvallend aan de muziek zijn de regelmatig terugkerende gitaarsolo’s van Potters, die al vroeg op de avond bewijst een geweldig gitarist te zijn.

SYLVIUM

Tijdens het Dutch Exposure Festival in mei 2013 kon deze band – toen nog een éénmansband – niet live optreden, maar ondertussen is Sylvium uitgegroeid tot een volwaardige band die al menige malen live heeft bewezen zijn mannetje te staan. Drummer Fred den Hartog is de ‘linking pin’ naar deze band, omdat hij zowel bij Sylvium als bij Profuna Ocean achter zijn drumkit mag zitten. De aandacht van deze avond gaat duidelijk uit naar de gastheren van deze avond, zodat Sylvium een sterk ingekorte set kan spelen, waarbij de nadruk op de instrumentele nummers ligt. Natuurlijk is dit ook de oorsprong van de band, maar Richard de Geest heeft bewezen dat zijn zangkunsten wel wat kunnen toevoegen aan de muziek van Sylvium.

Het optreden gaat instrumenteel van start met de openingstrack Quietus van het album “Waiting For The Noise”. Dit album dat in onze Wereldse top 10 van 2015 is beland, is van hoge klasse en live zijn muzikanten van de band ondertussen goed op elkaar ingespeeld. Voor mij is het de eerste keer dat bassist Rich(ard) Huybens bij de band speelt. Huybens – bekend van onder andere Incidense – heeft in juli 2015 Gijs Koopman vervangen en weet deze rol goed in te vullen. Huybens eist niet dezelfde rol op als Koopman, die altijd wist op te vallen door zijn flinke rij baspedalen, maar staat kalm, bijna in de schaduw van het podium, aan zijn snaren staat te plukken.

Fade In/Out doorbreekt de instrumentale set van deze avond. De muziek van Sylvium tezamen met de stem van van Geest weet de zaal te beroeren. Menig bezoeker ziet en hoort de band voor het eerst, maar men is duidelijk onder de indruk. Het is altijd een genot om naar deze band te mogen luisteren. Veel te kort – na slechts een half uur – verlaat het vijftal het podium. Ze gaan de dag erna al meteen de studio in voor een nieuw album. Ik ben zeer benieuwd.

PROFUNA OCEAN

Het drumstel hoeft niet verplaatst te worden en ook de overige instrumenten staan al op het podium, toch duurt het relatief lang voordat alles klaar staat voor Profuna Ocean. Ook tijdens het optreden blijkt niet alles technisch helemaal in orde te zijn en gaat er hier en daar wat mis, maar toch wordt deze releaseparty een echt feestje met goede muziek.

De zaal is goed volgestroomd en het is gezellig druk. De band heeft er zin in. Een maand geleden stond de band in ’t Blok te Nieuwerkerk, maar daarvoor hebben ze ruim twee jaar niet opgetreden. Toch heeft de band niet ingeboet aan kwaliteit en enthousiasme. Op een enkeling na, heeft nog niemand het nieuwe album “In Vacuum” gehoord, en dan is het altijd afwachten hoe het publiek reageert.

De band start met Thousand Yard Stare, een nummer waarmee ze drie jaar geleden ook het winnende optreden voor Dutch Exposure startten. Een meeslepend nummer met stevige drumpartijen, geweldige synthesizerstukken en ontroerende gitaarsolo’s. Ook Beautiful Sunrise is een bekende van het Progmotion Festival. Technisch gaat zeker niet alles perfect, waardoor soms het een en ander de mist ingaat. Als na een paar nummers Potters bijvoorbeeld vraagt of zijn solo partijen wat harder in de muziek mogen, is het publiek het daar roerend mee eens.

Profuna Ocean maakt veelal lang uitgerekte nummers, waarvan de meeste ruim boven de acht minuten uitkomen. Maar elk nummer weet je te boeien en vast te houden, enerzijds door de complexe en sterk wisselende structuren, maar anderzijds door herkenbare en zeer toegankelijke melodieën. Ook live pakt dit goed uit. Het publiek kan mee swingen en er wordt zelfs gedanst, en vervolgens komt er een schitterende gitaar-, bas-, drum- of toetsensolo waarvoor de tijd genomen wordt. Of zoals ze zelf in hun bandpresentatie voor Dutch Exposure aangeven: “De muziek wordt gekenmerkt door afwisselende composities, waarin zowel ‘gangbare’ elementen als diepgaande stukken een plaats hebben, aaneengesmeed door doordachte overgangen”.

Voor het rustpuntje van de avond worden drie barkrukken op het podium geplaatst. Vriend van de band en gitarist Yacco den Toom, eerder genoemde zangeres Nancy Bijland en Raoul Potters, nemen hierop plaats en het nummer Ghost wordt ingezet. Ghost is een rustig semiakoestisch nummer dat ook op het repertoire van Dirty Gift had kunnen staan. De invulling met twee gitaristen, het duet tussen Potters en Bijland en een Maracas schuddende Fred den Hartog (hetgeen tot hilariteit bij zijn collega Sylvium muzikanten leidt) maken live iets bijzonders van dit nummer. Een mooie live-opname van dit nummer vindt je hier.

Na een kleine twee uur, waarin zo’n beetje het hele repertoire van de band is gespeeld, verlaat de band het podium. Maar natuurlijk moet de band nog even terugkomen en speelt als toegift het nummer Waiting For The Fall van het “Dutch Exposure” album. Voldaan en met de belofte om straks aan de bar een biertje te komen drinken, verlaat de band nogmaals het podium en kunnen we terugkijken op een gezellig feestje met goede muziek. Het debuutalbum van de band, die al bijna acht jaar bestaat, is een feit. “In Vacuum” is goed geïntroduceerd en op de weg naar huis kon ik – zoals velen met mij – het album in de auto beluisteren.

Verslag: Mario van Os
Foto’s: Ron Kraaijkamp