Tekst en foto’s: Ron Kraaijkamp
Klik op een foto voor meer foto’s van de band

Progmotion had voor vanavond vier topbands uitgenodigd. Dat zou je niet zeggen als je om kwart over zes voor de deur stond te wachten tot de Pul open zou gaan om half zeven. Er waren een kleine tien mensen in afwachting van het gebeuren.

De gehele bühne stond volgebouwd met apparatuur van vier  bands. Er waren bijvoorbeeld drie drumkits te onderscheiden. De ruimte op het toneel bij de Pul was efficiënt gebruikt en dat maakt deze zaal ook geschikt voor festivals. Mede door een goede voorbereiding en soundcheck was het er op het podium niets te doen totdat de eerste band ten tonele verscheen.

Profuna Ocean

De winnaars van Dutch Exposure, Profuna Ocean, openden de avond stipt op tijd. Elke band had beperkt de tijd om zijn set te spelen. Dat was voor Profuna Ocean een reden om het nummer S.C.I.T.S. in te korten. De band heeft drie nummers kunnen spelen en op een “nog een liedje” uit de zaal kon niet worden in gegaan. Het enthousiasme onder de mannen was er niet minder om. Het festival kreeg hiermee een vliegende start. Bij de eerste tonen liep de zaal vol. Een belofte om het festival te laten slagen. Aan de bezoekers was te merken dat deze band best wat langer zou mogen spelen. Ook aan bezoekers die Profuna Ocean nog niet kenden. Profuna Ocean maakt zeer toegankelijke progmuziek, stevig en door de invloed van het toetsenwerk, soms hier en daar symfonisch. Een goede combinatie.

A Liquid Landscape

Na een korte ombouw van het podium trad A Liquid Landscape aan. Vier gedreven mannen die, in welk vakje moet je ze eigenlijk stoppen, neo-prog spelen. Ze voerden ons mee op een reis zoals ze dat ook op hun debuut cd “Nightingale Express” doen. Ik kende band nog niet en hierdoor was elke indruk nieuw. Dit is niet muziek die het hebben moet van z’n duidelijke melodieën. De nummers zijn korte verhaaltjes en die moet je eerst een paar maal beluisteren of horen om te begrijpen en te waarderen.

De stage werd weer omgebouwd en na een klein probleem met een monitorspeaker, dat efficiënt en snel werd opgelost door de geluidsmannen van de Pul, kon het festival verder.

Knight Area

De derde band, Knight Area, mocht zich verheugen in vele fans. Het was duidelijk te merken aan het applaus bij opkomst dat het publiek voor deze band de reis naar Uden had gemaakt. Het gerucht ging dat het geluid van Knight Area steviger zou zijn geworden na het aantreden van gitarist Mark Bogert en bassist Peter Vink. Enkelen van ons hadden de ep “Between Two Steps” al in huis en kunnen beluisteren. Knight Area speelde enkele nummers van de ep en in de nieuwe mix. De nummers zijn duidelijk te herkennen, ook in de nieuwe uitvoering. Het is steviger, strakker, iets minder symfonisch, dat wel. Is dat erg? Denk het niet. Een band hoort te groeien met de tijd. Niet alleen in kwaliteit, ook in uitvoering. En dat zal je merken in de muziek. Gitarist Mark Bogert speelde de sterren van de hemel, met hier en daar een solo, zonder overheersend te worden. De band was in balans en heeft er zin in. Dat was op alle lachende gezichten te zien. Ook in het publiek. Die lieten Knight Area niet gaan zonder toegift. De band kwam graag terug op het podium met Xerenity en het altijd als klapstuk geprogrammeerde Mortal Brow.

X-panda

Nu snel ombouwen voor X-panda. Het verbaasde me dat alle monitorspeaker weg werden gehaald. Het toneel kreeg zo een minimalistisch karakter. Alleen nog een drumkit, en een standaard met toetsen. Dat bleek wel bij de band X-Panda, die de avond mocht afsluiten, te passen. De mannen waren allen in een zwart jacquet gekleed en knalden, in de zin van enthousiast, niet in de zin van hard, van het begin af. Velen onder het publiek, dat ook na het optreden van Knight Area gebleven was, kenden de band niet en waren positief verrast. De vrienden van Progarchives plaatsen de band onder progmetal. Als dit progmetal is, dan ben daar meteen fan van. Wat weet X-Panda de aandacht vast te houden.

Zanger Tamar verontschuldigt zich nog omdat ze zo moe zijn van de 2600 km lange reis die ze met de auto hadden gemaakt – de heren komen uit Estland, maar daar was niets van te merken. Stuiterbal, toetsenist Kaarel kon je aandacht trekken met zijn lach, gekke bekken en zijn spel. De andere bandleden deden daar niet voor onder. Bassist Tamar zette een paar maal zijn basgitaar weg om zich te concentreren op de zang. Bassist Garret nam dan de honneurs waar en met verve. De band is begonnen als instrumentale band en voor het eerste nummer met tekst, min of meer, dat op het podium werd gespeeld, was de hulp van het publiek nodig. Zodra Tamar’s arm omhoog ging brulde de Pul “ARRGGHH”. Daarna had ieder bandlid en de zaal een lach op het gezicht. X-Panda speelde door tot half een en sloot de avond met een spetterend optreden af.

Al met al een mooie avond, met goede muziek en vrienden. Progmotion heeft met de organisatie van dit festival en eerdere muzikale evenementen bewezen dat het mogelijk is om progminnend Nederland warm te krijgen voor minder bekende Nederlandse en buitenlandse bands. Het is dan ook jammer dat Progmotion, bij monde van voorzitter Gert-Jan van Middelkoop, op 29 september aankondigde te stoppen. Ondanks en dankzij het succes van Progmotion gaat er zo veel tijd in de organisatie van Progmotion zitten, dat het niet te combineren valt met privéleven en werk.

Progwereld bedankt Progmotion voor de fijne en vruchtbare samenwerking!