Progwereld Live 2008

14 juni 2008, Interval, Papendrecht

Info
Lady Lake:
Website: www.ladylake.nl
MySpace: www.myspace.com/ladylakemusic

Nice Beaver:
Website: www.nicebeaver.nl
Locatie
Interval, Papendrecht
Lady Lake:
Jan Dubbe: drums
Leendert Kostanje: toetsen
Fred Rosenkamp: gitaar

Nice Beaver:
Hans Gerritse: zang, gitaar
Erik Groeneweg: zang, toetsen
Peter Stel: bas
Ferry Zonneveldt: drums
Lady Lake:
Doo Dah Damage
The Chief
Ford Theatre
48 cm
Wet Sounds

Nice Beaver:
o.a.
Nights In Armour
Culley On Bleecker Street
Hope You Don't Mind
3 nieuwe nummers
 

Zaterdag 14 juni: ons eerste Progwereld-festival. Het kleine, maar knusse Interval in Papendrecht bood ruimte voor zo’n 70 bezoekers, genodigden, vrienden en prijswinnaars. Het bleek de perfecte entourage te zijn voor een dikke twee uur Nederlandse progrock van de bovenste plank. Nice Beaver – die een thuiswedstrijd speelde – zette een verpletterende show neer, en Lady Lake toonde voorafgaand daaraan enorme vakmanschap en spelplezier. In een zaal waar één van de medewerkers nog rond ging met een bittergarnituur (!) zorgde dat voor slechts één conclusie: Progwereld.live 2009 gaat er wat ons betreft van komen!

Lady Lake

Zoals onder meer op hun cd’s “Supercleandreammachine” en “Unearthed” te horen valt, is de melodieuze en instrumentale prog van Lady Lake sterk gebeiteld in de ‘gouden eeuw’ van het genre. Invloeden uit werk van Camel, Focus en Caravan, maar ook Gentle Giant en een tikkeltje Rush zijn duidelijk hoorbaar. Tijdens het optreden in Papendrecht gaat het er daarbij, onder aanvoering van het vette gitaargeluid van Fred Rosenkamp (op Gibson Les Paul) en het trefzekere drumspel van Jan Dubbe, een stuk heftiger aan toe. Stukken zoals Doo Dah Damage en The Chief vervelen geen moment: de muziek van het trio zit vol met subtiliteiten en onverwachte wendingen. Leendert Korstanje zorgt met zijn kleurrijke toetsenspel, waarbij hij gebruik maakt van een echt Hammond orgel, voor een stevig middengeluid. Echt vlammen doet de groep in de eerste twintig minuten nog niet; er wordt bij vlagen erg voorzichtig en afwachtend gespeeld. Maar vanaf Ford Theatre gaan de remmen los en klinken Wet Sounds en met name afsluiter 48 cm zeer solide. Vooral in die uitvoeringen is goed te horen dat deze heren al dertig jaar samen spelen en elkaar prima aanvoelen. Lady Lake blijft – voor Nederlandse begrippen – een band voor kenners. Maar wie de bovengenoemde groepen een warm hart toedraagt, beleeft zonder twijfel veel luisterplezier bij deze band. Van harte aanbevolen dus!
Nice Beaver

Het zou niet meevallen voor de opvolgende band deze prima set te evenaren of te overtreffen, maar de waarheid is eerder dat beide bands niet met elkaar te vergelijken zijn. Waar Lady Lake soepel en ontspannen een vriendelijk stukje muziek neerzet, wist Nice Beaver het publiek te trakteren op een heus rockconcert. Wat nou, symfo kan niet rocken? De band was in bloedvorm, en wilde met dit optreden meer dan vlammen. Nou, dat deed men! Ik heb Nice Beaver een paar keer eerder gezien, maar hier stond een geoliede machine, die de vonk al na één maat deed overspringen naar het publiek.
Gitarist Hans Gerritse had de schijnbaar onmogelijke taak Lady Lake’s snarenplukker Fred Rosenkamp te doen vergeten, maar feit is dat hun stijlen compleet anders zijn. Hans is eveneens een geweldige gitarist, en ook beïnvloed door Camel, maar voor de rest houden de vergelijkingen geen stand. Hans vlamt meer, trekt de band naar zich toe, en maakt de sound van Nice Beaver compleet. Hij kan soleren als de beste, maar het geheel blijft binnen de perken.
Peter Stel (bas) en Ferry Zonneveldt (drums) blijken de basis te zijn van de geoliede machine, want zelden zag ik een band – die feitelijk vrij weinig podiumervaring heeft – zo strak spelen. Daarom is het des te meer een aderlating voor de band dat het concert tevens het afscheid betekent voor Ferry. Hij gaat zijn talent elders benutten, volgens zanger/toetsenist Erik Groeneweg hoogstwaarschijnlijk voor groter publiek. Hoe het ook zij, het zal Nice Beaver niet meevallen een geschikte opvolger voor deze rasdrummer te vinden.
Als Erik zingt, zingt hij met hart en ziel, en vanuit zijn tenen. Zijn stem is zeer apart te noemen, maar ik ben een grote fan ervan. De combinatie met Hans – ook een prima zanger, maar gezegend met een veel normalere zangstem – geeft Nice Beaver precies de balans die de muziek nodig heeft. Zeker de samenzang van de twee heren, of het afwisselen van zangpartijen binnen één nummer, verdient grote bewondering.
Behalve uit een selectie van nummers van “On Dry Land” en “Oregon”, de twee cd’s van de groep, bracht Nice Beaver ook een drietal gloednieuwe nummers, die integraal werden vertolkt. Uit de nieuwe nummers bleek dat de band niets van haar ‘gekheid’ heeft verloren, maar ook men de kracht van de compositie nooit uit het oog verliest, één van de voornaamste kenmerken van de band. Hoewel ik de nummers uiteraard alleen daar heb gehoord, stonden ze als een huis en waren het bewijs van een verdergaande volwassenheid in hun sound. Het is maar zeer te hopen dat de sollicitatie van de drummervacature voortvarend verloopt, zodat men snel de studio in kan voor het afronden van deze prachtige composities.

Waarom speelt Nice Beaver niet voor de grootste zalen? Waarom worden ze binnen de progscene niet op hánden gedragen. Natuurlijk ben ik subjectief, maar ik mág als fan van goede prog subjectief zijn.

Ja, Progwereld.live 2008 was gezellig, leuk en smaakvol. De bezoekers hadden wat ruimer voorhanden mogen zijn, maar de realisatie dat het slechts het eerste festival was, en dat de aanwezigen zeer genoten, maakt alles goed. Volgende keer drie bands dan maar?

Wouter Bessels (Lady Lake) & Markwin Meeuws (Nice Beaver)

Send this to a friend