Eind 2015 kwam het uit de Achterhoek afkomstige Projection met zijn debuutalbum “Realitivity” op de proppen. Een album dat op Progwereld én bij diverse andere media goed gewaardeerd werd. Bijna negen maanden later vond de band het tijd om het uitbrengen van het album maar eens te vieren met een kleine release party.
Op het album werd de zang nog verdeeld tussen de vier instrumentalisten onderling, waarbij Frank van Eerden en Richard Immink het leeuwendeel van de leadzang voor hun rekening namen. In de periode tussen het uitbrengen en het live debuut van “Realitivity” werd in de persoon van Herman Wiggers een nieuwe zanger gevonden. De overige leden kunnen zich hierdoor nu volledig op hun instrumenten richten.
Als locatie werd gekozen voor het pittoreske Astoria Theater in Winterswijk. Een thuiswedstrijd dus. Dat was ook te merken aan het feit dat een deel van de bezoekers bestond uit vrienden en/of familie. Het maakte de sfeer alleen maar beter deze avond, hoewel het ook voor het nodig geroezemoes in de zaal zorgde. Vooral in de rustige stukken was dit storend voor de mensen die echt voor de muziek waren gekomen.
“Realitivity” is een soort conceptalbum over emoties in het dagelijks leven. Het was dan ook geen verrassing dat er voor gekozen werd om het album integraal uit te voeren. Nadat de intro On door de speakers had geklonken, trapte de band enthousiast af met het heerlijke Running Through Time. Een klein smetje was dat het geluid aan het begin niet helemaal goed afgesteld stond, waardoor nieuwe zanger Wiggers niet goed te horen was. Dit euvel was gelukkig snel verholpen. Hierdoor werd al snel duidelijk dat laatstgenoemde een goede aanwinst is voor de band. Een prima stem gecombineerd met een prima presentatie maakt hem tot een echte frontman.
Het publiek werd getrakteerd op een sobere, maar knappe uitvoering van het album en na een klein uur klonken de laatste tonen al door de zaal. Uiteraard was de zaal klaar voor een toegift, maar het volledige repertoire van de band was door de integrale uitvoering van het enige album natuurlijk al gespeeld. Aangezien “Realitivity” een soort cyclische structuur kent, was het niet meer dan logisch om Running Through Time nogmaals de zaal in te slingeren. Voorwaar geen straf en omdat het geluid nu wel goed afgesteld stond, kregen we toch nog een vlekkeloze uitvoering van deze up-tempo rocker.
Hierna was de koek dan echt op en werd de band bedankt met een enthousiast applaus. De band lijkt klaar om ook in andere zalen beslagen ten ijs te komen. Wellicht is wat extra materiaal dan een welkome aanvulling; iets waaraan volgens toetsenist Peter Pampiermole al wordt gewerkt. Ik ben benieuwd.
Ralph Uffing