Protean CollectiveAlbum

Het kan niet altijd koek en ei zijn. Als ingewijde binnen voeding weet ik dat bepaalde proteïnen in levensmiddelen kunnen zorgen voor een allergische reactie. Aangezien dit album van Protean Collective ook voor zo’n reactie kan zorgen, adviseer ik deze muziek niet zonder bijsluiter tot je te nemen.

Pfff, je moet wat verzinnen om je recensie te beginnen. Want feitelijk is de Nederlandse vertaling van “protean” naar proteïne natuurlijk niet correct. Waar de naam dan wel vandaan komt is de vraag, ik heb er uitgebreid naar gezocht, maar er is weinig informatie te vinden over deze band op het internet. Als een band drie albums heeft afgeleverd en er zo weinig gegevens over zijn te vinden, moet dat natuurlijk een voorbode van de kwaliteit zijn. Zelfs een eigen domein verwijst naar een Facebook pagina waar een standaard verhaal op te lezen valt.

Deze uit Boston afkomstige band is geformeerd in 2005 en sinds die tijd heeft dit viertal zoals genoemd drie volledige albums uitgebracht. Bij de eerste luisterbeurten werd ik niet echt positief verrast en dan ga je meer rondneuzen naar informatie, maar zelfs recensies van vorige albums zijn spaarzaam te vinden. De band maakt een mix van harde, ietwat ruwe gitaarrock met vooral invloeden van Soundgarden en Queens Of The Stone Age. In de ultra korte bio worden ook namen als Porcupine Tree, Opeth, King Crimson en Rush genoemd. In mijn beleving kunt u lang zoeken, want ik hoor het nergens in de muziek terug. Wellicht zijn die namen als hulpmiddel ingezet om het materiaal aan de man te brengen, maar als u als fan van de genoemde namen dit blind koopt wacht u waarschijnlijk een teleurstelling.

Ik kan wel zeggen dat de band zichzelf een eigen geluid heeft toegeëigend, hoewel dit puur op basis van deze cd geanalyseerd is. Voor de chagrijnen onder ons wellicht een eentonig geluid, hoewel er op sommige momenten best wat te genieten valt. Bijvoorbeeld Trust klinkt op gefrustreerde en opgefokte momenten lekker agressief en daarmee kan je op die momenten lekker uit je dak gaan. Eén tip: doe het zonder gevaar voor de medemens in de nabijheid.

Hoe dan ook, over het algemeen is de kwaliteit van de muziek redelijk, maar vooral niet bijzonder. Een storend element zijn de enorm beukende drums die overheersend uit de speakers komen en die na verloop van tijd gaan irriteren. Vooral de basedrum is onhoorbaar en nerveus makend in het nummer A day. Zo zijn er nog een paar tracks te noemen die deze eigenschap hebben. De muziek van Protean Collective is sowieso erg expressief en rauw te noemen, met een zanger die neigt naar te veel overdrijven.

Met recensies als deze realiseer ik mij wat ik voor de Progwereld samenleving kan betekenen: U als lezer te beschermen tegen producten die geldverspilling zijn. En een verspilling van harde valuta in deze moeilijke tijd. Als u van risico’s houdt, de cd bestelt en de cd toch bevalt, zal ik mijn mening wellicht afvlakken. Momenteel is dat niet aan de orde. Denk er aan: ik hou van een stevige overtuiging!

Ruard Veltmaat