Pure Reason RevolutionAlbum

Ook als je bovengemiddeld in prog geïnteresseerd bent gaat er weleens een band aan je voorbij zonder dat je daar veel aandacht aan hebt besteed. Pure Reason Revolution bijvoorbeeld is door deze recensent nooit echt opgemerkt. Best wel vreemd, want deze band was in het begin van deze eeuw redelijk hip.

Echter, afgaande op de recensie van collega Maarten heb ik bij het voorgaande album “Above Cirrus” waarschijnlijk niets gemist, want hij was allesbehalve tevreden over dat album. Als collega heb ik  jarenlang zijn stukken gelezen en de recensie van “Above Cirrus” zegt me dat hij hierin genadeloos hard is. In feite deugde weinig aan het album.

“Coming Up To Consciousness” is het zesde studioalbum van Pure Reason Revolution en het derde na de pauze die begon met “Eupnea” uit 2020 en “Above Cirrus” uit 2022. Net als die twee voorgangers is de nieuwe plaat gevuld met vooral persoonlijke gevoelens van bandleider Jon Courtney. Hij worstelt volgens eigen zeggen met allerlei soorten duisternis. Hoewel de kenmerkende muzikale stijl van de band blijft bestaan, probeerden Courtney en Greg Jong ook invloeden van bands als Talk Talk, Elliot Smith, The Smile en zelfs Arctic Monkeys binnen de muziek te voegen.

Greg Jong, hoor ik je denken? Ja, de gitarist die eerder zijn opwachting maakte op “Above Cirrus” is nu de belangrijkste partner van Courtney binnen het project. Jong was overigens ook al eerder voor de band actief, namelijk op het iconische “The Dark Third”. Voormalig zangeres Chloë Alper heeft haar prioriteiten voorlopig naar de band James verlegd, waarmee zij in de aanloop naar dit PRR-album druk voor was. Alper is voor de vrouwelijke vocalen vervangen door Annicke Shireen van de band Heilung. Naast Shireen is ook de legendarische sessiemuzikant Guy Pratt actief op deze plaat, die met Pink Floyd heeft gewerkt, maar ook met acts als Roxy Music, Madonna, Michael Jackson en talloze andere iconische artiesten. Pratt verzorgde de basgitaar op zeven van de acht nummers, Jon Sykes van The Pineapple Thief deed dat op het achtste nummer. Bruce Soord, ook van The Pineapple Thief, mixte “Above Cirrus”.

De eerste draaibeurt levert gelijk een sterke definiëring op. “Coming Up To Consciousness” is een indrukwekkende plaat geworden waarin veel plaats is voor pakkende melodieën, weergaloze vocale harmonieën en vloeiende interludes. En met die zin hebben we ook gelijk de essentie van de hele plaat te pakken. Je voelt nog steeds de hete adem van Pink Floyd in de muziek, maar wat mij betreft ook het moderne Marillion en Porcupine Tree. Vooral de stem van Courtney heeft – al dan niet door de productie – regelmatig een gelijkenis met die van Steven Wilson. Worship bijvoorbeeld zal de liefhebber van Porcupine Tree of Steven Wilson bekoren. Composities waarbij prog en pop worden gecombineerd met dromerige stemmingen en pakkende melodieën, maar waar zo nu en dan nog steeds lekker wordt gerockt. Het eerder genoemde Worship is namelijk een stevige rocker, hoewel het intro begint als een ballade. Daarna wordt het tempo voortvarend opgevoerd en kent het heerlijke gitaarsolo’s en fijne vocale harmonieën.

Genadeloos lekker is Useless Animal. Na het sfeervolle en empathische begin van het album gaat het er lekker bruut op los, na een heerlijk intro. Fijn baswerk en zang van Courtney en Shireen leiden je een uptempo stuk binnen waar het er flink op los gaat, met Radiohead-achtige zang van Courtney, dominerende drums, een fijne gitaarriff en gierende orgels. Dit had nog wel wat langer gemogen wat mij betreft. Het album en die lange nummers worden overigens ‘geplakt’ door verschillende interludes. Over de hele linie is het gebruik van elektronica wat subtieler geworden, het is zeer zeker niet meer de allesbepalende sound van de band.

Fijn voor jou als lezer is dat binnen onze organisatie een band toch een nieuwe kans krijgt. Onbevooroordeeld mag je mijn mening dan ook opvatten, zeker bij de eindconclusie van dit specifieke nieuwe album “Coming Up To Consciousness”. En die beoordeling is positief, zeker als je liefhebber bent van bijvoorbeeld een band als Marillion. Een heerlijk album voor de fans van sfeervolle crossover-prog.