Quantum Pig

Songs of Industry and Sunshine

Info
Uitgekomen in: 2019
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: White Star Records
Website: http://quantumpig.net
Tracklist
Statement of Intent (5:14)
Citizen and State (3:06)
Long Letter Home (11:58)
The Shadows We Miss (5:56)
Things (3:30)
Keep the Nation Warm (7:21)
Dirty Old Engine (4:51)
Ian Faragher: zang, gitaar, toetsen
Mark Stevenson: zang, toetsen, bas
met medewerking van:
Craig Blundell: drums
John Mitchell: gitaar op Keep The Nation Warm
Andy Ross: achtergrondzang op Diry Old Engine
Songs of Industry and Sunshine (2019)

Quantum Pig beweert dat ze tegelijkertijd wel als niet een prog-band zijn. Ze vermelden invloeden die zo uiteenlopend zijn als Carl Sagan, Queen, Maya Angelou, Frost*, R Buckminster Fuller en Husker-Du. Astronomie, wetenschap, classic- en progrock en punk als inspiratiebronnen, intrigerend op zijn minst.

Quantum Pig is het kindje van de uit de Londense experimentele muziekscène afkomstige multi-instrumentalist Ian Faragher en futurist en auteur Mark Stevenson. Mede hierdoor is de reikwijdte van de band verfrissend breed. De band is al lang niet meer het bijproject van twee muzikanten om hun honger naar progressieve rockmuziek te stillen, het resultaat is groter dan de som der delen. Het debuutalbum bevat een eclectische verzameling van pop-, punk-, rock- en prog songs; tot stand gekomen met een beetje hulp van gevestigde prog namen als John Mitchell (mix) en superdrummer Craig Blundell (drums).

“Songs Of Industry And Sunshine” is een sterk thematisch album. Het gaat over de overgang van de oude wereld om ons heen, naar de nieuwe die in opkomst is. Het album behandelt thema’s als ontdekking, marginalisatie en het zoeken naar betekenis in tijden van onzekerheid, maar wordt gelukkig ook gedreven door hoop en ambitie. Dit is een uitstekend debuutalbum voor deze band waarbij de taakverdeling helder is: Mark Stevenson is de belangrijkste tekstdichter, terwijl Ian Faragher grotendeels verantwoordelijk is voor de muziek van Quantum Pig.

Opener Statement Of Intent zet al direct de toon, zowel muzikaal als tekstueel: ’there goes the icecaps but at least we got a couple of submarines’. Machtige klappen van Blundell begeleiden de synthesizergeluiden en zang. Had qua intensiteit en woede op pakweg “Animals” van Pink Floyd kunnen passen. Citizen And State is inmiddels al enigszins bekend, want als single uitgebracht voorafgaande aan het uitbrengen van het album. Up-tempo song, sluit qua intensiteit prima aan bij het openingsnummer, MUSE invloeden en zelfs enigszins punky en chaotisch van karakter, verfrissend. Het langste nummer van het nieuwe album, Long Letter Home, klokt op twaalf minuten en bestaat uit drie delen: Pt 1  First True God In the Sky, Pt 2 Fear Of Drowning en Pt 3 Long Letter Home. Het meest ambitieuze nummer ook met teksten die verwijzen naar het werk van astronoom Carl Sagan, vooral in deel 1. Deel twee is rustiger, meer atmosferisch ook, Floyd/Gilmour invloeden mede door het trage ritme en de gitaarsolo. Waarna met deel drie, Long Letter Home, de inmiddels van Steven Wilson welbekende ‘Wall of Sound’ terugkeert. Sterk nummer en naar mijn bescheiden mening de beste progsong op het album.

‘There’s light in the heart of darkness’ klinkt het hoopvol op The Shadows We Miss. De muziek is donker maar tegelijkertijd verwachtingsvol, sterke compositie met kop en staart en wederom die (lichte) Floyd invloeden. Things daarentegen klink kort en krachtig, met scherpe teksten, de meest poppy song op het album ‘Things make the most noise, just before they die’ klinkt het door een soort van scheepstoeter. Doet me qua energie en vooral drums vreemd genoeg denken aan de hoogtijperiode van The Jam met Paul Weller. Een behoorlijke tegenstelling met Keep The Nation Warm, een nieuw hoogtepunt met een heerlijke gitaarsolo van John Mitchell en Nick Barrett-achtige zang. ‘We got trapped between the old world and the new’,  het transitie thema klinkt ook hier tekstueel door. Dirty Old Engine is het geweldige slotnummer, het blijft al tijden hangen in mijn hoofd. Behoorlijk wat lef van het tweetal om een verder in muzikaal opzicht relatief druk album te eindigen met een atmosferisch stuk dat behalve zang en toetsen geen andere instrumentatie kent. Uiterst melancholiek van aard, een requiem voor de laatste overblijfselen van de industriële revolutie.

Moderne prog met prima vocalen en dito instrumentatie, sterke composities en intrigerende teksten. Niet direct vernieuwend maar wat mij betreft is dat ook geen voorwaarde. Echo’s van Pink Floyd hier en daar (Long Letter Home, The Shadows We Miss) maar ook invloeden van Steven Wilson en MUSE zijn te horen. Verrassend inventief gebruik van toetsen ook, regelmatig steekt een ouderwets (goed) klinkend riedeltje de kop op.

En laten we vooral niet de ‘prog song of the year’ vergeten in de vorm van magistrale afsluiter Dirty Old Engine. Complimenten ook voor het hoesontwerp dat perfect aansluit bij het thema en de muziek van het duo: oude fabriekshallen, ongebruikte machines, desolate leegte. Een beetje aan de korte kant, dat wel, met 42 minuten, net genoeg voor twee elpee kanten. Desondanks een uitstekend debuutalbum van het duo Faragher/Stevenson, het beluisteren meer dan waard. En dan schijnt album twee al in de maak te zijn, absoluut iets om naar uit te kijken.

Alex Driessen
Koop bij bol.com

Send this to a friend