Slechts een half jaar na het verschijnen van zijn soloalbum “Kings & Thieves” brengt Geoff Tate het volgende album uit met zijn nieuw geformeerde band Queensrÿche. Tijdens de opnamen van het genoemde soloalbum ontstaat er onenigheid met zijn vorige bandleden en wordt Tate uit de band gegooid. Tate vecht zijn ontslag echter aan en vindt dat hij de recht heeft op de merknaam Queensrÿche. Een rechtszaak die bij het uitkomen van dit album nog onbeslist is, waardoor ook de andere bandleden – twee maanden later – samen met vervanger Todd LaTorre, het album “Queensrÿche” onder de naam Queensrÿche kunnen uitbrengen.
Geoff Tate zet een album neer dat de muzikale lijn van Queensrÿche duidelijk voortzet. Teruggrijpend op het grootste succes dat de band ooit heeft gehad met “Operation: Mindcrime”, maar ook de progressie van de albums daarna, zoals “Empire” en “Promised Land” en de recentere albums “American Soldier” en “Dedicated To Chaos”, is te horen op dit album. Dat hij daarbij moeite heeft gehad om een nieuwe band te formeren die voldoet aan de kwaliteitseisen die een band als Queensrÿche stelt, is duidelijk. Al heel snel na de breuk en nog voor het verschijnen van zijn soloalbum “Kings & Thieves”, kondigt Geoff Tate op 1 september 2012 de eerste samenstelling van zijn band aan met Rudy Sarzo (Ozzy Osbourne, Dio, Whitesnake, Quiet Riot) op basgitaar, Bobby Blotzer (Ratt) op drums, Randy Gane (Myth) op toetsen en Glen Drover (King Diamond, Megadeth, Testament) en Kelly Gray (Myth) op gitaar. Drover en Blotzer zijn echter voordat het album wordt opgenomen reeds vervangen door gitarist Robert Sarzo (Quiet Riot) en drummer Simon Wright (AC/DC, Dio). Daarnaast maakt Tate bij dit album gebruik van vele gastmuzikanten. Op elk nummer horen we een gitaarsolo van een andere bekende metalgitarist. Achtereenvolgens zijn dat Kelly Gray, John Levin (Dokken), Chris Cannella (Hemoptysis), Ty Tabor (King’s X), K.K. Downing (Judas Priest), Brad Gillis (Night Ranger), Dave Meniketti (Y&T) en Chris Poland (Megadeth). Ook op de drums worden meerdere gastmuzikanten ingezet, zoals Paul Bostaph (Slayer, Testament) en Evan Bautista. Verder ondersteunt Craig Locicero de muziek met zijn slaggitaar op alle nummers. Uit bovenstaande opsomming blijkt wel dat Tate niet de minste muzikanten heeft gekozen en dat deze ook vooral uit de stevigere heavy metalbands afkomstig zijn.
Het album opent dan ook stevig met Cold. Tate laat hier meteen horen dat het echte Queensrÿche- geluid nog steeds bestaat. Een nummer dat er meteen in hakt, een stevige ritme sectie, mooie gitaar riffs van Craig Locicero, goede ondersteuning op toetsen en een prachtige gitaar solo van Kelly Gray. En daarbij natuurlijk het onmiskenbare stemgeluid van Geoff Tate. Tekstueel is dit nummer overigens een directe boodschap aan zijn oude bandleden. Met teksten als “There’s gotta be more than this, cause what you’re sayin’ don’t make sense” en “It’s not a game that can be won – It’s not a fight that’s ever done”.
Het tweede nummer Dare heeft een ander tempo en heeft meer weg van de recentere albums van Queensrÿche. Jason Slater ‘die het album ook heeft geproduceerd’ speelt hier mee op een theremin (een elektronisch muziekinstrument) dat een specifiek geluid aan het nummer geeft. Het album kent een verscheidenheid aan nummers. Stevige rocknummers als Slave en Running Backwards, maar ook uiterst gevoelige nummers, zoals Life Without You en Fallen, waarbij de stem van Tate toch net dat beetje extra geeft. Everything start met een piano-intro en blijft een meeslepende deun houden met een moderne elektronische technobeat. Tekstueel is er weer boodschap aan zijn oude bandleden “We could have everything” en “Let’s start over now”. De toppers van het album zijn In The Hands Of God – dat mij terug doet denken aan de klassieker “Operation: Mindcrime” en The Weight Of The World. Dit laatste nummer is een rustige melodieuze balladachtige song, waar Tate vocaal op zijn best is. En wat heeft dit nummer een geweldig gitaarsolo door Chris Poland van Megadeth. Dit nummer vormt dan ook een goede afsluiting voor het album.
Natuurlijk moet ik in deze recensie even stil staan rondom het debacle van de mixing. Samples van de eerste versie van het album worden via iTunes met het publiek gedeeld. De reacties van de fans op met name de mixing en mastering van het album zijn dusdanig dat Deadline Music besloot om alle nummers opnieuw te mixen. Met een groep van acht engineers is in een recordtempo het gehele album geremixt. Het resultaat is zeker goed, alhoewel ik best nieuwsgierig ben wat Billy Sherwood er van had kunnen maken.
Dit album van Queensrÿche “Starring Geoff Tate the Original Voice” is een uitstekend album geworden, dat de muzikale lijn van Queensrÿche duidelijk voortzet. In de meeste andere reviews wordt dit album slecht ontvangen en negatief weggezet. Dit heeft waarschijnlijk meer te maken met de houding van Tate richting zijn oude bandleden dan met de muziek die op dit album staat. Met dat laatste is namelijk niets mis en zeker aanbevelings waardig.
Mario van Os