Teleurstellend!
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, dit geeft direct het gevoel weer van het nieuwe album van Queensrÿche. “The Verdict” is het vijftiende album van de formatie Queensrÿche en het derde met de zanger Todd La Torre. La Torre, die al vanaf zijn zevende levensjaar drums speelt, heeft op dit album ook de drumstokjes overgenomen van Scott Rockenfeld. Dat gaat hem op zich niet slecht af, maar het is weer een verdere afbrokkeling van deze band die toch ooit tot de top van de progressieve metal behoorde.
Weemoedig denk ik terug aan de begintijd van de grote Queensrÿche. Ik herinner nog zo goed waar en wanneer ik hun eerste ep in handen kreeg. Ook heb ik heel goede herinneringen aan hun klassieker “Operation: Mindcrime”, misschien wel het beste conceptalbum allertijden. Helaas bestaat de band die deze mooie muziek maakte niet meer, al wat over blijft is een soort coverband – met twee originele leden – trachtend de tent draaiende te houden. De formatie rondom nieuwkomer Todd La Torre is een vage schim van de band van weleer.
Gitarist Michael Wilton zegt over “The Verdict”: ‘Dit is het meest metal en de meest vooruitstrevende opname is die we in lange tijd hebben gemaakt’. En inderdaad Blood Of The Levant trapt stevig af. Een uptempo nummer dat zware drumpartijen kent, stevige riffs en snel gitaarwerk. De hoge en schelle zang van La Torre is dan bijna een parodie op bands vroegere werk. Geen slecht stuk muziek, maar van een band als Queensrÿche zijn we veel beter gewend. Man The Machine is de eerste singel die in november 2018 al aan het publiek werd gepresenteerd (zie onder andere hier). Het tempo van het openingsnummer wordt in alle hevigheid voortgezet. De gitaren nemen het regelmatig tegen elkaar op en vechten om een plekje met de snelle drums van La Torre. Wederom geen slecht nummer, maar nog steeds geen topnummer waardoor we van deze band zijn gaan houden.
En hierna is de koek eigenlijk al op. De acht nummers die hierna nog komen brengen niets nieuws. Het gehele album gaat op eenzelfde wijze door. Geen uitblinkers, geen lekkere uithalen, het ontbreekt aan adembenemende gitaarsolo’s of uitzonderlijke melodieën. De tien nummers op dit album – met in totaal zo’n 44 minuten speeltijd – voegen niets toe aan het reeds uitgebreide oeuvre van Queensrÿche.
Mario van Os