Qwaarn

Aberrations

Info
Uitgekomen in: 2007
Land van herkomst: Canada
Label: Unicorn Digital
Website: www.qwaarn.com
MySpace: -
Tracklist
Privilege (6:02)
Meeting Kim (4:46)
Dream In Am (5:37)
Mr. Lotto (7:29)
Did You Say Salmon? (8:42)
The High Muckity-Mucks (3:07)
Talking To Flowers (7:26)
It Will Be Fine (5:17)
Fore ( 5:23)
Aberrations (5:00)
Francois Bernatchez: drums
Antoine Bernatchez: gitaar
Didier Berthuit: zang, toetsen
Martin Bleau: gitaar, achtergrondzang
Daniel Bouchard: basgitaar
Daniel Lacombe: tablas
Maxim Légaré: basgitaar
Aberrations (2007)
The World Of Qwaarn (2004)

Kunnen jullie door een water-Qwaarn?Vraag het de symfosmurfen van het Canadese Qwaarn en hun antwoord zal ‘ja’ zijn. Echt grootheden zijn de heren nou niet bepaald en hun hier te bespreken album klinkt navenant. “Aberrations”, het tweede album van het stel studiomuzikanten klinkt zo ontzettend middelmatig dat zelfs de term ‘dertien in een dozijn’ nog teveel eer is.

In 2004 richt drummer Francois Bernatchez het project Qwaarn op waarbij hij zich omringt weet door zijn broer Daniel op toetsen en Martin Bleau op gitaar. Datzelfde jaar nog verschijnt het eigenbeheer debuut “The World Of Qwaarn”. Daarop laat het trio zich aanvullen met twee gasten: Stéphane Desbiens, ons bekend van The D-project, als bassist, en Mathieu Lessar die in het dagelijkse leven zanger van Dagmahr is. Na een aantal bezettingswisselingen (kan je daar trouwens van spreken bij een project) vormt zich in 2006 een redelijk hechte groep die in 2007 de cd “Aberrations” opneemt.

2007, echt waar!. Je zou zweren dat “Aberrations” met zijn bleke jaren ’90 neo-prog minstens tien jaar oud is. De plaat zou kunnen worden aangezien als een angstvallig verborgen gehouden demo van Violet District of als afgekeurd restmateriaal van Ten Jinn. Kijk, als Clepsydra het neusje van de zalm is op het gebied van de neo-prog, dan is Qwaarn wel het staartje. Pop-gressief noemen de heren hun muziek en ze zeggen beïnvloed te zijn door Genesis, Pink Floyd, Led Zeppelin, Bowie, Tears For Fears en The Beatles. Fijn om te weten.

Beide albums hebben een concept, sterker nog: waar het ene verhaal ophoudt begint het andere. Het speelt zich af ergens tussen sciencefiction en realiteit. Gerept wordt over de dwalingen van hoofdpersoon Qwaarn, maar volgens mij is de enige die de weg kwijt is de staf van platenmaatschappij Unicorn Digital.

Terwijl de tien nummers onopgemerkt het ene oor in en het andere weer uit gaan, probeert zanger Didier Berthuit zich onsterfelijk te maken wat hem bijzonder goed lukt. In negatieve zin dan. In de eerste twee nummers valt het allemaal nog wel mee maar in het derde, Dream In Am, roept hij zoveel antipathie over zichzelf af dat hij voor altijd dat theatraal mekkerende kneusje zal worden genoemd. Niet zozeer vanwege zijn zware accent of vanwege zijn irritante vibrato, maar vanwege het feit dat dit in combinatie met zijn aanstellerij veel teveel is.

Een zwakke zanger doet natuurlijk een flinke duit in het zakje maar “Aberrations” is vooral zo’n matige plaat omdat hij zo weinig enerverend is en muzikaal steeds uit het zelfde vaatje tapt. Bovendien ligt de uitvoering van het materiaal in de categorie ‘goedbedoeld amateurisme ‘ met alle  beperkingen die daar bijhoren. Zo banen weinig flitsende gitaarsolo’s, clichématige toetsenthema’s en voorspelbare maar ook nogal onlogische overgangen zich een weg over de platgetreden paden die Qwaarn wil bewandelen. Het enige dat me echt positief is opgevallen is het verwerken van klassieke klanken waardoor Qwaarn in elk geval nog wat standing heeft.

“Aberrations” is het product van een project dat door hun deal met kwaliteitslabel Unicorn Digital bijna bezwijkt onder zijn eigen ambities. Mijn mening ten aanzien van de plaat was denk ik milder geweest als “Aberrations” een eigen beheer product zou zijn, hoewel: slecht is slecht. Als een ware Gargamel heb ik dan ook de behoefte gevoeld de plaat met de grond gelijk te maken. Een aanrader voor mensen met een gat in hun hand.

Dick van der Heijde

Koop bij bol.com

Send this to a friend