Rain For A DayAlbum

In juli 1994 trad Matthias Harder met zijn band Chamaleon (wat later Sylvan zou worden) op in een club in Hamburg. Ook de band van de toen 18 jarige Miriam Schell gaf er die avond acte de présence. De twee raakten met elkaar in contact en richtten samen Rain For A Day op. Met “Elemental” levert het tweetal het derde studioalbum op. Bij Sylvan zit Matthias Harder achter de drumkit, bij Rain For A Day raakt hij de stokken niet aan en speelt hij alleen toetsen en piano.

De muziek van Rain For A Day kan niet vergeleken worden met die van Sylvan. Al kan je wel horen dat Harder goed heeft geluisterd naar Volker Sohl, want zijn toetsenspel doet regelmatig aan dat van zijn Sylvan collega denken. Op “Elemental” kan je hoofdzakelijk rustige nummers vinden met veel toetsen en piano, waarbij de stem van Miriam Schell de hoofdrol speelt. Het tweetal heeft het voor elkaar gekregen een paar sterke liedjes af te leveren met mooie melodieën. Toch komt het geheel net iets te lief en braaf op me over.

Tonight is een van de beste nummers op het album. Vooral de prachtig aanzwellende zang van Miriam Schell en het sterke toetsenspel zijn hier debet aan. Het nummer bevat een perfect gedoseerde portie drama c.q. emotie en heeft voldoende variatie om te blijven boeien. Vooral het refrein is zalig evenals als de licht psychedelische toetsensolo van Harder. Wat ik alleen mis is een gitaarsolo, die zou het nummer nog meer kracht geven.

Waves doet wat meer poppy aan wat komt door de lichte beat die door het nummer verweven zit. Mattias Harder vlecht zijn toetsenspel vakkundig door het nummer en blijft knap op de achtergrond. Het Latijn-achtige akoestische gitaarspel van Jan Rimkeit bezorgt het nummer een meerwaarde.

Naast Tonight is ook So Real een aanrader. Het begin is nogal tam met een enigszins saaie melodie en pianospel dat ook niet veel losmaakt. Het is echter de stem van Miriam Schell die enorm sterk uit de bus komt in dit nummer. Ik zou het wel zien zitten als ze Sylvan vocaal kwam ondersteunen. Haar stem samen met die van Marco Gluhmann zou voor vuurwerk kunnen zorgen. Het lijkt of het nummer middels een fade-out aan zijn einde gekomen is, maar dat is niet het geval. Er volgt een prachtig stuk met dreigende zware toetsen en inventief drum- en percussiewerk. Toch mis ik ook hier de elektrische gitaar. Een gitaarsolo zou het nummer nog meer goed doen.

Met New Year’s Eve lijkt het net of we in een zwart-wit film uit de jaren ’50 zijn beland. Het nummer klinkt op een mooie manier gedateerd. Ondanks dat bekruipt me toch het gevoel dat ik de cd niet in één keer zal kunnen beluisteren. Halverwege heb je het eigenlijk wel met de muziek gehad en ben je al snel geneigd iets met wat meer ballen onder de laser te leggen. De nummers Add It Up en La Sagrada bieden vrijwel geen andere insteek. Alleen het titelnummer Elemental is nog zeker het vermelden waard. Het nummer doet sterk denken aan Cornflake Girl van Tori Amos. Zelfs de stem van Schell lijkt hier op die van Amos. De toetsen krijgen wat meer ruimte en ook de drums komen wat nadrukkelijker naar voren, hetgeen het nummer alleen maar ten goede komt.

Al met al is “Elemental” een plaat die niet over de hele linie weet te boeien. Wat meer up-tempo nummers en wat meer lef zouden de plaat zeker ten goede komen. Ook de gitaar zou meer invloed moeten krijgen om de aandacht van de luisteraar beter vast te houden en de nummers wat meer smoel te geven. Nu maakt de cd alleen indruk door een enkel sterk nummer, de stem van Miriam Schell en het mooie artwork. Ik ben echter bang dat dit niet voldoende is.

Maarten Goossensen