RainAlbum

Zo’n drie jaar geleden startten bassist John Jowitt en drummer Andy Edwards de band Rain. Zij kennen elkaar van IQ en Frost*. Geflankeerd door Rob Groucutt (zang, gitaar, toetsen) en Mirron (zang, gitaar) debuteerde de band met “Singularity”. Dergelijke bekende namen scheppen verwachtingen, maar die kwamen niet geheel uit als ik tenminste afga op de recensie van mijn collega op Progwereld. In de kern komt het erop neer dat de band veel mogelijkheden heeft, maar zichzelf vergaloppeert.

De muziek van Rain laat zich wel wat vergelijken met Frost*. Op “Radio Silence” flirt Rain verder met bijvoorbeeld pop, reggae, ruigere rock en theatrale muziek. Met Winter Sun komt bovendien een korte toetsen-instrumental voorbij. Dit alles resulteert grosso modo in degelijke prog waarin de nodige variatie wordt gezocht. Ik vind alleen wel dat de muziek teveel blijft hangen in goede bedoelingen. Niet zelden klinkt Rain wat geforceerd. De nummers blijven naar mijn smaak ook te weinig echt hangen. Een goed voorbeeld is Hypnosis, de eerste volwaardige song. Het klinkt best aardig, maar je hoopt dan op een refrein dat het liedje naar hogere sferen stuwt. Something New is een nummer met wat reggae en een popachtig refreintje. Klinkt best leuk! Daarna wordt het nummer wat meer bezwerend. Wat verder volgt zijn degelijke, maar niet echt opzienbarende liedjes.

De beste songs op deze plaat zijn naar mijn mening Bring It Back en Fear In The Night. Bring It Back brengt me eigenlijk voor het eerst op het puntje van mijn stoel, met theatrale zang en een ruiger rockgeluid. Het nummer is lekker gevarieerd, er gebeurt best veel en de jaren 70 rockvibe bevalt me wel. Met Fear In The Night heeft Rain het beste voor het laatst bewaard. Na een rustig begin op akoestische gitaar, ontwikkelt zich een interessante song met op het eind nog een prima gitaarsolo. En dan is het opeens afgelopen.

Ik had eerlijk gezegd best wel hoge verwachtingen van deze cd. Deze worden met “Radio Silence” niet helemaal waargemaakt. En daar zit denk ik ook de crux, de bekende namen scheppen verwachtingen, maar wat je krijgt is een prog-cd zoals er al zoveel zijn gemaakt. Niet slecht, maar ook niet formidabel. Punt is ook, en dat is uiteraard persoonlijk, dat Rain me nergens echt raakt. Goede muzikanten zijn nog geen goede songwriters.