RAM ZeroAlbum

Een trio leden van de voormalige band Zero Stopni (toch gestopt) bedacht in 2023, onder het genot van een kop koffie in de Poolse stad Tychy, dat ze verder wilden met muziek maken, maar dan zonder het opdringen van verbale inhoud. Na een korte zoektocht werd een toetsenist gevonden en was de  oprichting van RAM Zero een feit.

Met de nodige hulp van een studio in Pszczyna (spreekt dat maar eens foutloos uit!) en enkele enthousiaste fans lukte het om zeven nummers op te nemen. En zo kwam hun debuut “Moment” uit. De muziek zou verwijzen naar specifieke momenten in de levens van de muzikanten. Ik neem dit direct voor waar aan. De cd duurt iets meer dan een moment, maar na dik een half uur is het wel gedaan.

De instrumentale muziek van het Poolse kwartet RAM Zero heeft iets rustgevends. De gitaar van Adrian Kiszcak speelt de hoofdrol. In alle nummers laat hij horen dat hij er wat van kan en zijn snaarklanken zweven boven de al even zwevende toetsen van Arkadiusz Kulawik. Ieder nummer werken ze samen een thema’tje uit, dat ze vooral ook samen invullen. Drums en basgitaar zijn vooral ondersteunend en maken niet zoveel indruk.

Herhaling is voor hen ook de kracht van de reclame, want binnen de nummers herhalen ze vaak dezelfde stukjes. Me het zweverige van gitaar- en toetsenspel krijgt de muziek zo iets bijna hallucinerends. Je kunt, mits vertoevend in de juiste positie,  in een soort van trance geraken. Nu heb ik dat zelf niet zo snel, dus ik blijf in staat deze tekst te schrijven. Het zorgt er ook wel voor dat de muziek een beetje op elkaar gaat lijken, steeds datzelfde stramien en die variaties op de gitaarthema’s.

Araukan begint nog licht rockend, maar al snel laat Kiszczak zijn gitaar fel boven het geheel uit stijgen, Kulawik vult graag aan. We komen ook even in lounge-sfeer, na enige tijd herhaalt het tafereeltje zich toch. Op Professor horen we even Poolse praatstemmen, de gitaar klinkt hier enerzijds een stuk meer ontspannen, maar brengt ook enkele riffs voort, dan is het snel weer zweven geblazen. Het is meer van tokkelenburg op Elektra, met toch ook weer een solo, al  zal Kiszczak er nooit eens een lekkere vette tegenaan gooien, het blijft een beetje beschaafd.  Die gierend hoge aan het eind is dan eigenlijk best wel lekker, toch.

Schmury lijkt voor smurrie te staan, gelet op het lange onbestemde zweefgedeelte in dit nummer. Op slotnummer 7 lijken ze het zelf niet meer zo goed te weten, het gebodene heeft eigenlijk kop noch staart. Het is zeker niet onaardig wat RAM Zero ons op “Moment” voorschotelt. Ontspannen gitaarmuziek met zweeftoetsen en veel herhalingen biedt volop mogelijkheden tot bezinning en even van de wereld geraken. Een half uurtje is echter wel genoeg. Denken deze Polen aan een vervolg, dan moeten ze ook wel uit een ander vaatje gaan bijtappen.