Rare BlendAlbum

De kern van deze Amerikaanse jamband, Vic Samalot en Bobbi Holt, begon in 1994 met samenwerken. Na het debuut-duo “Cinefusion”, dat een jaar later uitkwam, verzamelden zij andere muzikanten om zich heen, waarmee vanaf 1998 drie albums werden gemaakt. Het losse karakter en de sessieachtige vorm van de muziek is ook merkbaar in de manier waarop de groep opereert. Sterk wisselend en met meer voormalige leden dan huidige krachten, waarbij Samalot en Holt nog steeds de scepter zwaaien. “Sessions” is het vijfde album; een vijf kwartier durende verzameling van materiaal dat de band live opnam, in de studio en voor films.

Belangrijke schakel op de plaat is drummer Ivan George, een vakman die hoorbaar geïnspireerd is door ‘drumbuffels’ als Billy Cobham, Peter Erskine en Dennis Chambers. Krachtig en met een enorm gevoel voor timing en trefzekerheid. Ook met de aanwezigheid van trompettist Phil Quidort in het live gespeelde Market Square zou de indruk worden gewekt dat we hier te maken hebben met een collectief dat nu vooral haar heil zoekt in de jazzy getinte improvisatie, sterk geënt op de eerste, begin jaren zeventig ontstane fusion-golf. Dat is zeker in de eerste vier stukken goed hoorbaar, alhoewel er geen sprake is van vrije structuren, maar er een duidelijke en solide lijn in de muziek zit, die evenwel erg leunt op drums en basgitaar. Het toetsen- en gitaarwerk maken deze live opgenomen cd erg smaakvol en van tijd tot tijd zelfs spannend. Samalot houdt van een scheurend geluid en dat combineert prachtig met de open akkoorden van Holt, zoals in Hipster Spinster en March To Orion te horen is. Toch ontbreekt het bij deze stukken, evenals het Ozric Tentacles-achtige Mystic Jam, een beetje aan ideeënarmoede. De composities komen goed ‘de kamer binnen’, maar vervolgens is de uitwerking net iets te summier om de aandacht er bij te kunnen houden. Het zesdelige studioblok op deze cd biedt pas echte improvisaties, vol met zoekende momenten, waarin een groep op zoek naar ideeën te horen is en het eureka-gevoel dat muzikanten zo goed kennen: opeens heb je de juiste swing en het beste gevoel in een vorm te pakken. Die zaken ontbreken schromelijk in deze opnames. De verschillende jams – zonder kop en/of staart – voegen elkaar niets toe; gitarist Samalot is nog één van de weinigen die zoekt naar de grenzen en durf binnen zijn eigen kunnen en dat gaat hem goed af. Ook George speelt lekker, maar wil zelf teveel, zodat sommige stukken bijna eindigen in een uit de hand gelopen drumsolo. De toetsengeluiden van Holt zijn af en toe net iets te klinisch en te plastic en in zijn spel zit iets te weinig ziel. Als laatste blok is deze cd gevuld met opnames voor hun Bridging The Gap-project: daarin wordt het geluid weer spannender, maar toch: het blijft allemaal bij knappe, maar voornamelijk eendimensionale ideetjes. En dan is de koek gewoon op na ruim een uur luisteren.

Redelijk tot goed musiceren is één, maar samen lekker spelen zodat het ook nog wat waardevols oplevert, is zeker binnen termen van improvisatie een belangrijke tweede. Dat ontbreekt grotendeels op deze cd. “Sessions” is net iets te vrijblijvend om van een aanbevolen cd te spreken.

Wouter Bessels