Ray Thomas is natuurlijk één van de vier zangers van The Moody Blues. Als je dat toevallig niet wist, maar wel The Moody Blues van plaat kent, dan had je het wel herkend aan de hoes. De zeer romantisch ogende hoes van “From Mighty Oaks” is van de hand van Phil Travers, die ook verantwoordelijk was voor de hoesontwerpen van The Moody Blues-platen van 1968 tot 1972.
Binnen de songschrijvers van The Moody Blues was Ray Thomas altijd wel degene met de lieve liedjes, die weinig tempowisselingen kenden en feitelijk niet zo veel met symfonische rock van doen hadden. Toch waren het altijd sterke songs, en het is daarom jammer te moeten constateren dat “From Mighty Oaks” slechts op enkele punten het niveau van zijn groep haalt.
“From Mighty Oaks” is eigenlijk uit nood geboren, omdat zijn broodheren na zeven jaar intensief toeren en platen opnemen, even genoeg van elkaar hadden. Dus regende het in de periode 1974-1977 soloplaten van de vijf leden, al dan in groepsverband of met elkaar. Sommigen daarvan zijn regelrechte meesterwerken (zoals Justin Hayward en John Lodge’s duoplaat “Blue Jays”), maar de meeste zijn simpelweg aardig tot redelijk.
De plaat van Ray Thomas begint in elk geval ambitieus. Gelijk “Days Of The Future Passed” begint de cd met een klassieke ouverture From Mighty Oaks, dat naadloos overloopt in het uitstekende Hey Mama Life. Daarna volgt de ballad Play It Again, waardoor het glazuur van je tanden spat, maar dat mag in de wereld van the Moodies. En de gitaarsolo van John Jones is in dit nummer om door een ringetje te halen. Deze drie nummers zijn zonder meer het hoogtepunt van de plaat en staan op het niveau van het beste van The Moody Blues.
Vervolgens gaat het helaas snel mis met het vreselijke Rock-a-Bye Baby Blues en de nutteloze rampestamper High Above My Head, een rare keuze voor een single (en begrijpelijk volledig geflopt). De vroegere kant 2 bevat vier lange, rustige tracks, de één nog zoeter dan de ander. De stem van Thomas is uiteraard van hoog niveau, maar hoe een zanger teksten als lets fill our world with laughter, let’s put sunshine into everybody’s heart uit zijn strot krijgt, zelfs anno 1975, is mij een raadsel. De zwaar georkestreerde afsluiter I Wish We Could Fly is gemakkelijk de beste van het stel, een majestueuze compositie dat het niveau van de eerste drie tracks evenaart.
Ondanks het voortvarende begin van de eerste drie tracks en de mooie afsluiter is “From Mighty Oaks” in zijn geheel een lichte teleurstelling. Hij zou niet snel daarna zijn tweede soloplaat “Hopes, Wishes & Dreams” afleveren, die minder ambitieus is opgezet, en daardoor iets meer indruk maakt. Samen zijn de werken ook in een prachtige box uitgebracht, alwaar “From Mighty Oaks” ook in een surround-versie te krijgen is.
Markwin Meeuws