Believe

World Is Round

Info
Uitgekomen in: 2010
Land van herkomst: Polen
Label: Metal Mind
Website: www.believe.com.pl
MySpace: www.myspace.com/believeartrock
Tracklist
World Is Round (Part 1) (0:34)
No Time Inside (5:16)
World Is Round (Part 2) (4:27)
Cut Me Paste Me (2:48)
Lay Down Forever (5:52)
Bored (4:20)
So Well (4:46)
Guru (4:54)
New Hands (5:58)
Poor King Of Sun / Return (9:55)
Mirek Gil: gitaar
Satomi: viool
Vlodi Tafel: drums
Konrad Wantrych: toetsen
Karol Wróblewski: zang
Przemas Zawadzki: basgitaar

Believe - World Is Round

Bij de Poolse band Believe moet het geloof in eigen kunnen groot zijn. De band rondom ex-Collage gitarist Mirek Gil komt namelijk een jaar na het voortreffelijke “This Bread is Mine” al met een opvolger. “World is Round”, het is een waarheid als een koe. Dit vrij korte album (48.44 minuten) is bewonderenswaardig voor wat het is aangezien er een paar opmerkelijke verschillen zijn met z’n voorganger.

Believe is een band die altijd in ontwikkeling is, die altijd een bepaalde groei laat horen. Ten tijde van “This Bread Is Mine” was het gespreksonderwerp nog dat de band met Karol (voornaam) een nieuwe zanger had die ook nog eens toetsen en fluit speelde. Met “World Is Round” zal dat ongetwijfeld zijn dat er een aparte toetsenist is gerekruteerd  waardoor Karol zich volledig heeft kunnen richten op het zingen. Konrad Wantrych is de naam van de nieuwe klavier ridder en zonder dat hij zich al te nadrukkelijk heeft gemanifesteerd, is het fijn om in het geluid van Believe naast orkestrale klanken ook piano en orgel te horen.

Tevens is Wantrych van de meeste nummers ook medecomponist en het resultaat daarvan mag gerust schokkend genoemd worden. Believe heeft een ware metamorfose ondergaan en klinkt compacter dan ooit. We hebben hier een mix van Collage, Satellite, Believe zelf en schrik niet Mike And The Mechanics. Het is razend knap hoe de band pop en neo-prog in hun geluid heeft weten te integreren. Het zou een beetje goedkoop zijn om de neo-prog op dit album alleen maar aan te duiden op basis van een paar slepende gitaarsolo’s. Het geluid van Collage laat zich namelijk ook groeten in allerlei melodieën, harmonieën en zelfs in bepaalde expressies en galmpjes van de zang. Wat de pop betreft: de band heeft geen knieval gemaakt voor de commercie en de bandleden hebben zich ook geen modieus kapsel aan laten meten. Nog steeds klinkt de band machtig melancholiek. Karol is daar de perfecte zanger voor.

Ook ditmaal heeft Karol z’n teksten opgehangen aan een intermenselijk thema. Karma is de insteek. De man met de warme, donkere en wat hese stem heeft zich in z’n songteksten gebaseerd op het idee dat alle goede en slechte daden in je leven ooit naar je terug komen. Het is geen toeval dat Gil met Believe juist op dit album terugkeert naar het neo-proggeluid van weleer. Ook in Polen is de wereld blijkbaar rond.

Het album begint met een korte reprise van het titelnummer. De synthetische strings en de emotionele zang doen hunkeren naar meer, maar nog voordat je een lach op je gezicht hebt kunnen toveren is daar het ritmische No Time Inside. Dit Mike And The Mechanics-achtige nummer is in eerste instantie nogal een koude douche, maar de bombastische accenten en dito gitaarsolo zijn eigenlijk prima. Dergelijke kwaliteitspop treffen we ook aan in het titelnummer zodat die lach uit het begin van het album nu in volle glorie kan stralen. Dit liedje is mede dankzij het prachtige  vioolspel van Satomi gewoonweg te mooi om als popliedje aangemerkt te worden. Hoe mooi kan simpel zijn.

Precies op tijd is daar Cut Me Paste Me, de spreekwoordelijke schop onder de kont. Het is een lekker stevig nummer zoals we dat van de band gewend zijn. Cut Me Paste Me is met z’n vervormde zang de kettingzaag van het album.

Het prettige van “World Is Round” is dat het album nagenoeg geen zwakke plekken kent en keer op keer meer gaat imponeren. Indrukwekkend is het donkere stuk in Lay Down Forever dat de sfeer heeft van een Eddie Vedder nummer op de soundtrack van “Into The Wild”. So Well en Bored hebben een enorm Collage gehalte, maar los daarvan is er ook ruimte voor prachtige piano en viool. En ondertussen zwiept de akoestische slaggitaar je minstens tien keer in de rondte. Na het pittige Guru en de ballade New Hands, het enige nummer dat een beetje aan kritiek onderhevig is omdat het wat lang door dreutelt, volgt de grande finale. Poor King Of Sun/Return is een nummer waar al het voorgaande aan emoties samenkomt en waar de lach voor altijd op je gezicht zal blijven staan.

“World is Round” is niet zo overweldigend als het monumentale “Moonshine” van Collage; toch zal de adoratie ervoor even groot zijn. Het is dan ook vanzelfsprekend dat dit in het zwart gehulde cdtje helemaal grijs gedraaid gaat worden.

Dick van der Heijde

Koop bij bol.com

Send this to a friend