Supertramp

Brother Where You Bound

Info
Uitgekomen in: 1985
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: A&M / Universal
Website: www.supertramp.com
MySpace: www.myspace.com/supertramparchive
Tracklist
Cannonball (7:40)
Still In Love (4:28)
No Inbetween (4:41)
Better Days (6:21)
Brother Where You Bound (16:34)
Ever Open Door (3:05)
Rick Davies: zang, toetsen
John Helliwell: saxofoon
Bob Siebenberg: drums
Dougie Thomson: basgitaar

Met medewerking van:
Cha Cha: achtergrondzang op Still in Love
David Gilmour: gitaar op Brother Where You Bound
Scott Gorham: gitaar op Brother Where You Bound
Scott Page: fluit op Better Days en Brother Where You Bound
Marty Walsh: gitaar op Cannonball, Still In Love, Better Days en Brother Where You Bound
Doug Wintz: trombone op Cannonball
Slow Motion (2002)
Is Everybody Listening? (2001)
It Was The Best Of Times (1999)
Some Things Never Change (1997)
Live '88 (1988)
Free As A Bird (1987)
Brother Where You Bound (1985)
...Famous Last Words... (1982)
Paris (1980)
Breakfast In America (1979)
Even In The Quietest Moments... (1977)
Crisis? What Crisis? (1975)
Crime Of The Century (1974)
Indelibly Stamped (1971)
Supertramp (1970)

Een bezettingswijziging hoort er op zijn tijd gewoon bij voor een progband. De Britse light-progband Supertramp speelde al bijna tien jaar in dezelfde samenstelling toen de spanningen tussen de twee voornaamste componisten, gitarist/zanger-met-de-hoge-stem Roger Hodgson en toetsenist/zanger-met-de-iets-minder-hoge-stem Rick Davies leidden tot het vertrek van eerstgenoemde. Op “Brother Where You Bound” is toch nog tachtig procent van de band intact, een score waar een band als Yes jaloers op zou kunnen zijn. Toch behoort “Brother Where You Bound”, met de bandnaam Supertramp op de hoes, tot de meest omstreden platen uit de rockgeschiedenis. Terecht?

Fascinerend (of gruwelijk) is vooral de mate waarin dit album totaal niet lijkt op eerdere Supertrampalbums, in het bijzonder niet op (toen) recente platen als “Breakfast In America” en “…Famous Last Words…”. Roger Hodgsons eerste soloplaat, die een jaar eerder uitgekomen was, klinkt meer als Supertramp dan Supertramp zelf. Vanaf de eerste maten van Cannonball is de shocktherapie aan de gang. Dit is de disco zowat voorbij. Naar het einde van de albumversie worden steeds meer leuke ritmeprogressies in de muziek verweven, die voor de singleversie weer allemaal geschrapt werden. Rick Davies’ muzikale antwoord op Abacab?

Geheel representatief is dit toch wel sterke openingsnummer verder niet. De toestand van de westerse wereld in de jaren tachtig in het algemeen en de Koude Oorlog in het bijzonder hangen als een donkere wolk over een groot deel van de rest van het album heen. Dat begint nog niet bij de frisse pop van Still In Love, wel al een beetje bij de onheilszwangerder pop van No Inbetween en krijgt definitief zijn beslag op Better Days, een grimmige politieke observatie tegen een achtergrond van luchtige stadionrock. Een ongemakkelijk huwelijk? Wellicht zo bedoeld?

Met het vertrek van Roger Hodgson was Supertramp niet alleen een van zijn zangers en componisten kwijt, maar ook zijn gitarist. Voor de bulk van het gitaarwerk op dit album is getekend door Marty Walsh, die ook enkele jaren met de band toerde. Scott Gorham (Thin Lizzy) beroert op het titelnummer eveneens de snaren en dan is daar nog ene David Gilmour, die om onduidelijke redenen altijd als enige gastmuzikant in één adem met Brother Where You Bound genoemd wordt. Met zestien en een halve minuut neemt het titelnummer een wezenlijk deel van de plaat in en in tekstueel en muzikaal opzicht werkt het ook als de culminatie van “all of the above”: grauw, gelaagd en episch. Een erg afgerond geheel is het op zich niet, maar diverse mooie stukken vloeien aardig in elkaar over en herhaalde luisterbeurten leggen telkens nieuwe fraaie details bloot. En toegegeven, David Gilmours solo’s mogen er ook wezen.

“Brother Where You Bound” is tekstueel natuurlijk een kind van zijn tijd, maar ook muzikaal is de plaat duidelijk in het midden van de jaren ’80 geworteld, zonder écht gedateerd te zijn. Om deze parel op waarde te schatten, is eigenlijk maar één vaardigheid noodzakelijk: de plaat los te kunnen zien van zijn voorgangers en hem op zijn eigen merites te kunnen beoordelen. Moet lukken, toch?

Casper Middelkamp

Koop bij bol.com

Send this to a friend