Red Bazar bestaat uit een trio muzikanten afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk. Ze maken instrumentale muziek. Collega Dick van der Heijde had in 2008 bijzonder weinig aan te merken op hun debuutalbum uit 2008. In 2010 verscheen de opvolger “Differential Being” die onze redactie nooit bereikt heeft en nu is daar een ep met drie nieuwe tracks.
Laten we de nummers even doornemen. The Fixer klinkt net zo stoer als de titel doet vermoeden. Futuristische toetsensequenties vormen de strakke basis waarop de drums en basgitaar uitstekend kunnen voortboorduren. Dit doet sterk denken aan de instrumentale muziek op het album “Virtuality” van Scott Mosher. Hieromheen is er alle ruimte voor de gitaar van Andy Wilson die lekker fel kan soleren. Uiteraard maakt het nummer een wending en daarin is het met name het soepele basgitaarspel van Mick Wilson dat opvalt. Het gitaargeluid is hier iets meer uitgesponnen en geeft het geheel een prettige bite.
Down Too is wat meer ingetogen van aard. Eenvoudig drum- en baswerk met daaroverheen een prima solerende Andy Wilson. Het nummer heeft echter wel de neiging voort te kabbelen. De toetsen hebben hier een erg marginale rol, dat maakt het geheel vrij eenzijdig. Het is helemaal niet slecht wat de mannen laten horen, maar vernieuwend is het allemaal niet. Gewoon, instrumentale muziek. Inwisselbaar. Hoe vaak blijft zo’n album nu écht hangen?
Het laatste en langste nummer heeft de naam Intoxication gekregen. Hier horen we wat meer bluesinvloeden en ook meer ruimte voor de toetsen. Het middenstuk, en dan met name het gitaarspel, doet aan Pink Floyd denken. Wanneer het gas er weer op gaat neigt de muziek naar Dream Theater en Rush.
Drie muzikanten, drie tracks die niet slecht klinken, maar zeker niet blijven hangen. Of het nu voor of na de ijsstorm is, ik word er eigenlijk warm noch koud van.
Maarten Goossesen