Red BazarAlbum

De uit Londen afkomstige band Red Bazar gaat in 2007 van start als instrumentaal trio dat zich bezighoudt met het maken van niet al te heftige progmetal en symfonische hardrock. In de bezetting treffen we gitarist Andy Wilson, bassist/toetsenist Mick Wilson en drummer Paul Comerie aan. Ze weten hun daden goed te vangen op een tweetal cd’s en een ep totdat de band de behoefte krijgt zich uit te breiden. Ojee.

Vrees echter niet. In 2016 verschijnt “Tales From The Bookcase”, een tjokvol album met daarop twee nieuwe bandleden. We horen Gary Marsh die als gastspeler alle toetsen heeft ingespeeld en de van Tiger Moth Tales bekende Peter Jones die naast het feit dat hij geholpen heeft met componeren ook verantwoordelijk is voor de zang en de songteksten. Dat is mooi. Van een echte kwaliteits- en creativiteitsboost is vreemd genoeg geen sprake. Het album wordt weliswaar goed ontvangen, te meer daar erop listige wijze elementen neoprog en zelfs jazzrock in het bandgeluid zijn vermengd, maar er is ook kritiek. De muziek is namelijk nogal eenvoudig van structuur en graaft niet echt diep. Het geheel heeft niet zo’n lekkere groove, de dynamiek spettert niet.

Als op 26 januari 2019 het hier besproken “Things As They Appear” verschijnt blijkt dat er wat dat betreft niets is verandert, sterker nog: de nieuwe plaat moet het stellen met een aanzienlijk kleiner aandeel in de variatie. Toch ben ik de man er niet naar om het album negatief te beoordelen. Peter Jones heeft er absoluut geen Tiger Moth Tales 2.0 van proberen te maken en dat siert hem. Nou ja, soms raaskal ik maar een beetje. Luisterend naar nummers als Rocky Bone Runway en Spiral kan niemand anders concluderen dan dat de tokkelende, rustige passages wel heel erg TMT klinken.

Over het algemeen kan je stellen dat de acht nummers van het album een combinatie zijn van krachtige akkoorden, sfeervolle jaren ‘80 Rush, bombastische riffs en gedragen momenten. Red Bazar biedt steeds maar weer ruimte aan dartelend basspel, fraaie gitaar- en toetsensolo’s en sterke zangpartijen die ook nog eens goed gelaagd zijn. Eigenlijk is er niet veel mis met de plaat, maar omdat bijna alles mid-tempo is word je niet genoeg naar het puntje van je stoel getrokken. De band probeert het wel overigens.

In het eerste nummer, Temple, zit een pakkende zanglijn en een uitstekende gitaarsolo. In het daarop volgende Nothing Left laat de band horen dat ze een nummer wel degelijk goed kunnen opbouwen. Met Liar, nummer drie, een rocker met funky overtones en schreeuwerige zang in de refreinen, komt het besef dat er behoorlijk veel grijze muizen (lees: weinig enerverende momenten) in de muziek van Red Bazar zitten. Zelfs in eerder genoemde Rocky Bone Runway en Spiral, die we tot de hoogtepunten van het album mogen rekenen, zitten er enkele. Een beetje kapper zou elk nummer dan ook minstens met 1 of 2 minuten hebben gekortwiekt, anders ik wel. In de laatste drie nummers is het niet anders, al moet gezegd worden dat de heren met The Parting een aardig potje hardrock hebben weten te construeren. Met het afsluitende We Will Find You komt er weer een zwierig ritme uit de boxen en dat is niet voor het eerst. Red Bazar weet heel goed hoe ze zichzelf moeten herhalen.

Al met al valt “Things As They Appear” me een beetje tegen. Ik hoor een hoop aardige dingen, maar ik hoor net zoveel twijfelachtige zaken. Ik moet deze cd dan ook bestempelen als middelmatig. Een ding moet ik de band meegeven: de kleur van het hoesje is goed gekozen.

Dick v/d Heijde