Tiger Moth Tales en Red BazarConcert

Dit was een optreden waar ik lang naar had uitgekeken. Wat had ik Pete Jones graag op het Progdreams Festival in 2017 aan het werk gezien, maar die zondag had ik andere verplichtingen waar ik niet onderuit kon. Zijn optreden werd door mijn collega’s als het beste van het festival bestempeld. Gelukkig kreeg ik een tweede kans.

De Boerderij was voor deze avond sfeervol ingericht. Zitjes aan de voorzijde en statafels op verschillende plaatsen in de zaal. Ik schat dat er ongeveer 150 mensen aanwezig waren. Het is toch bizar dat coveracts van progbands uit het verleden volle zalen trekken en een mega talent als Pete Jones niet? Zijn we als progpubliek dan zo sentimenteel? Laat ik me er nu niet over opwinden. De mensen die kwamen waren getuige van een zeer indrukwekkend optreden van Tiger Moth Tales. Maar eerst was er het optreden van Red Bazar.

Red Bazar begon als trio. Ze brachten eerst een instrumentaal album uit genaamd “Connections” en trokken daarna een toetsenist aan. In 2014 werd Pete Jones (Tiger Moth Tales, Camel) aangetrokken en in 2016 brachten ze het album “Tales From The Bookcase” uit dat wij bij Progwereld gemist hebben. Het mag dan ook niet verbazen dat dit laatste album deze avond centraal stond.

Vooropgesteld staat dat Paul Comerie, Andy Wilson en Mick Wilson uitstekende muzikanten zijn. Paul Comerie is een drummer die strak speelt en ook behoorlijk inventief spel laat horen. Mick Wilson speelde niet alleen basgitaar, maar ook de elektrische contrabas en later in de tweede set ook klarinet. Pete Jones heeft een prachtige stem en zijn toetsenspel is lekker fris. Aan de muzikanten lag het wat dat betreft niet. Het probleem zit hem in de composities. Daarin ontbreekt elke vorm van spanning. Ze bevatten echt wel goede stukken, vaak tegen het einde wordt het beter, maar over het geheel genomen kabbelt het maar wat voort.

Gaandeweg zag je ook steeds meer mensen wat verveeld op hun telefoon kijken. Wil deze band verder groeien dan zullen ze echt met beter werk moeten komen. Laat Pete Jones voortaan gewoon alle nummers schrijven. Hij weet met Tiger Moth Tales zoveel meer te bieden. Het optreden van Red Bazar was gewoon saai.

Na een pauze van drie kwartier betrad de band opnieuw het podium. En nu om de muziek van Tiger Moth Tales vorm te geven. Wat een wereld van verschil! Heb je ooit iemand tegelijk zien spelen op de toetsen en gitaar? Pete Jones doet het. En met verve. Met open mond heb ik staan kijken hoe hij met zijn rechterhand de toetsen bespeelde, terwijl hij met zijn linker een loepzuivere gitaarsolo speelde. En als je je dan beseft dat hij blind is, is het helemaal bijzonder. Zie ook dit youtube filmpje gemaakt tijdens Prog Dreams 2017 (daarin speelt hij ook saxofoon) Wat een talent!

Opvallend was dat hij helemaal niets speelde van zijn album “Storry Tellers pt 1”. Hij putte deze avond vooral uit zijn laatste album “The Depths Of Winter” en zijn debuutalbum “Cocoon”. Met name de nummers van laatste genoemd album maakte diepe indruk. Met als hoogtepunt het prachtige Tigers In The Butter dat zo veel moois te bieden heeft.

In zijn solowerk benut hij ook alle mogelijkheden van zijn stem. Typetjes, Peter Gabiel-achtige zangtaferelen en andere accenten, hij benut het allemaal. Ook deze avond etaleerde hij dat meerdere malen met als hoogtepunt het briljante The Merry Vicar. Naast zijn ongelofelijke muzikaliteit heeft hij ook nog eens een geweldig gevoel voor humor waarin hij de zelfspot niet schuwt: “ik wil dat jullie allemaal dansen en niet doen alsof hé. Jullie weten dat ik het niet kan zien”. Door zijn gezellige interactie met het publiek werd het ook een heel sfeervol optreden. Daarbij was het geluid echt perfect!

Wat een wereld van verschil met het eerste optreden. Dezelfde muzikanten, maar een totaal ander optreden. De composities van Tiger Moth Tales zijn zo divers, avontuurlijk en op-en-top prog, een ware muzikale achtbaan. Lang geleden dat ik zo onder de indruk was van een optreden. Laten we hopen dat we nog heel veel meer van Pete Jones mogen horen en zien. Met dank aan Arie Verstegen van De Boerderij die zijn nek durfde uit te steken om hem te boeken. Als je er niet bij was, heb je écht wat gemist.

Verslag: Maarten Goossensen
Foto’s: Ron Kraaijkamp