Red OrchidAlbum

Dit tweede album van het Amerikaanse Red Orchid zal het zonder twijfel goed doen bij zowel de liefhebbers van progressieve rock als die van postrock en psychedelisch getinte muziek. Op “Blood Vessels & Marshmallows” slaat multi-instrumentalist Sanmeet Sidhu een brug tussen deze genres. Met hulp van drummer Tom Dupree neemt hij de luisteraar een uur mee op zijn reis die voert langs Pink Floyd, Mogwai, Anathema en aanverwanten. De muziek op de elf nummers tellende cd varieert over het algemeen van dromerig met ingetogen en akoestisch gitaarspel tot intens, hevig met felle uithalen en intens doorklinkende solo’s op elektrische gitaar.

Staat de doorsnee postrockband garant voor instrumentale lange nummers die vanuit een trage opbouw toewerken naar een heftige climax, Red Orchid doet dat eigenlijk alleen op Flabbergast Butterfly. Voor de rest worden dromerig aandoende nummers als Blood Vessels & Marshmallows en Bitter Hands afgewisseld met nummers als Release en Astronomicon, waarin Sidhu zich stevig laat gelden op gitaar. Toetsen spelen doorgaans een ondergeschikte rol en gezongen wordt er nauwelijks. Op momenten waar wordt gezongen, horen we de stem van Sidhu die doet denken aan die van David Gilmour. Een positieve vermelding verdient de fraaie productie van dit album. Het geluid is dynamisch en komt kraakhelder je speakers uit. Beluister de twee hoogtepunten Silent Train en White Mist, Black Widow maar eens. Bij die laatste ontkom je er haast niet aan je volumeknop terug te draaien.

“Blood Vessels & Marshmallows” kent zowel nummers met structuur en opbouw als nummers met een hoog jam-gehalte. Eigenlijk verrast het album voortdurend. Alleen daardoor al moet de interesse van de nieuwsgierige muziekliefhebber gewekt zijn. Op de Bandcamp website van Red Orchid is het volledige album te beluisteren.

Hans Ravensbergen