Red Star RevoltAlbum

Het Californische powertrio Red Star Revolt mag dan gebukt gaan onder een wat ongelukkige naam (er is ook een punkband met die naam), beluistering van de gelijknamige debuutplaat laat elke twijfel vervagen: dit is geen punk. Met invloeden als Rush, Tool, Led Zeppelin, Kings X en King Crimson richten de heren zich op beduidend ingewikkeldere muziek en dat gaat ze helemaal niet slecht af.

Zoals elke band heeft Red Star Revolt zijn sterke en zijn zwakke kanten. De allersterkste troef is het spel van drummer Dino. Met die naam (en dat uiterlijk) mag hij de indruk geven zo uit The Soprano’s weggelopen te zijn, spelen kan hij. Mozes kriebel, wat kan die gozer drummen! Functioneel, stevig en strak, maar ook inventief, subtiel en adembenemend knap. Daarbij vergeleken steken zijn maten maar bleekjes af, terwijl die toch niet onverdienstelijk musiceren. De naam van gitarist Clutch doet misschien vermoeden dat hij net 12 geworden is, zijn gitaarspel is creatief en kamerbreed. Een begenadigd muzikant als Dino is hij echter niet.

De zwakke schakels van de band zitten voor een belangrijk deel bij zanger Nava. Hij kan goed zingen, maar heeft een wat neuzelig, klagerig geluid dat op den duur gaat vervelen. Misschien dat hij daarom wat naar achteren gemixt is (of misschien heeft de band ook dat van Tool afgekeken), maar dat helpt niet.

Wat ook niet helpt is dat niet alle liedjes even sterk zijn. Opener Dementia is briljante rock die hoge verwachtingen schept. De rest van de plaat, die rond een uurtje klokt, lost de belofte niet helemaal in. Voor een belangrijk deel komt dat door weinig boeiende composities, stukken die niet boven het spreekwoordelijke dozijn uitsteken en af en toe té dicht langs de voorbeelden glijden. Het op zich fraaie Thorns For June is zo’n overduidelijke Led Zeppelin rip-off dat het nummer daarom niet serieus te nemen is. Voor een ander deel is het toch ook echt de zanikstem van Nava die deze luisteraar naar de afstandsbediening doet grijpen.

Dat is tegelijk jammer, want de band is wel degelijk tot veel in staat, al was het maar een stevige, maar ook complexe rockplaat afleveren die klinkt als een klok. Mooie open productie, een paar voortreffelijke liedjes en een bijzonder goede drummer, Red Star Revolt heeft het allemaal en komt desondanks wat tekort. De potentie is er, het briljante album niet. Volgende plaat beter dan maar?

Erik Groeneweg