RedemptionAlbum

Nick van Dyck is de grote man achter Redemption. Hij is, merkwaardig genoeg, tevens de minst bekende naam op het indrukwekkende lijstje van medewerkenden aan dit project. Zo is bijvoorbeeld de productie gedaan door Ray Alder, in het dagelijks leven zanger van Fates Warning en Engine. Ook de mix is verzorgd door een klinkende naam: Fates Warning-bassist Joey Vera.

Trouwens, de muzikanten die deze cd hebben ingespeeld zijn ook geen beginnelingen. Wat te denken van drummer Jason Rullo (Symphony X), gitarist Bernie Versailles (Agent Steel) en zanger Rick Mythiasin (ex-Steel Prophet). Een topbezetting derhalve, die haast vanzelfsprekend de nodige verwachtingen schept. En, het moet gezegd, aan deze verwachtingen wordt ruimschoots voldaan.

De eerste vier nummers horen eigenlijk bij elkaar als hoofdstukken in een boek. De teksten van Desperation Part 1 – 4 zijn gebaseerd op het gelijknamige boek van Stephen King. Part 1 begint met een sfeervol intro, prachtig georkestreerd door niemand minder dan Michael Romeo (Symphony X). Die relatieve rust wordt echter wreed verstoort door vette, thrashy gitaarrifs. Part 2 kent een gastbijdrage van Alder, en wat voor één. Hij zingt hier werkelijk de sterren van de hemel. Eigenlijk jammer dat hij niet de hele plaat heeft ingezongen, want zanger Rick Mythiasin, die redelijk zingt, kan niet aan hem tippen. Part 3 kent veel breaks, flitsende gitaarsolo’s en theatraal toetsenwerk. Dit geldt ook Part 4 dat een bombastisch einde kent, wederom vakkundig georkestreerd door Michael Romeo.

Een ander hoogtepunt is Window To Space. Ruim dertien minuten genieten geblazen. Dit nummer zit vol tempowisselingen en sfeerveranderingen. De ingewikkelde songstructuur doet denken aan Fates Warning en de theatrale sfeer refereert aan Symphony X. Het minder opvallende As I Lay Dying laat wel mooi tegendraads drumwerk horen van Mark Zonder (Fates Warning).

Het afsluitende Something Wicked This Way To Come is wederom een ware krachtproef. De teksten van dit, dik vierentwintig minuten durende, epos zijn gebaseerd op het gelijknamige boek van Ray Bradbury (o.a. “The Martian Chronicles”). Muzikaal is het wederom een lust voor het oor. Zachte en harde passages wisselen elkaar af en de pittige gitaarsolo’s zijn niet van de lucht.

Redemption staat voor complexe, gevarieerde progressieve metal die vooral de liefhebbers van bands als Fates Warning, Symphony X, en in iets minder mate Evergrey, zeker zal aanspreken. Het vergt wel een fiks aantal luisterbeurten om deze schijf helemaal te doorgronden.

Joost Boley