Renaissance

10 april 2015, De Boerderij, Zoetermeer

Locatie
De Boerderij, Zoetermeer
Annie Haslam: zang, percussie
Rave Tesar: toetsen
Tom Brislin: toetsen, zang
Leo Traverso: bas
Frank Pagano: slagwerk, zang
Mark Lambert: gitaar, zang
Prologue
Carpet Of The Sun
Ocean Gypsy
Running Hard
Grandine il Vento
Symphony of Light
Northern Lights
The Mystic And The Muse
Mother Russia
Ashes Are Burning

Dat Renaissance een optreden in Nederland verzorgt mag wel heel bijzonder genoemd worden. Hun voorlaatste en enige concert was in 1973. Al die mooie albums met Mother Russia, Scheherazade, Can You Understand, Northern Lights en ga zo maar door, waren nog niet verschenen. Ik weet niet wat de reden is geweest, maar ze zijn nooit meer terug gekomen… Tot vrijdag 10 april 2015: Renaissance treedt op in een behoorlijk volle Boerderij.

Die veertig jaren pronken met afwezigheid in Nederland heeft wel als gevolg dat de zaal vol staat met publiek dat Renaissance alleen maar kent van albums waarvan het merendeel tussen de 35 en 40 jaar geleden verscheen. En als het dan om “Renaissance-live” gaat moeten we het doen met die geweldig mooie opnames uit 1975 die onder de naam “Live at Carnegie Hall” beschikbaar kwamen. Dat album was voor mij de kennismaking met Renaissance. Het zit zo ingebakken in mijn grijze hersencellen dat ik hiervan elke noot, elke echo en elke jel uit het publiek tot in de puntjes ken. Door dit album ken ik Annie Haslam als die sopraan die met het grootste gemak de sterren van de hemel zingt. Dat ik op 10 april een flink oudere vrouw voor mij op het podium krijg te zien valt te verwachten, maar dat ze ook anders zingt dan in 1975 is natuurlijk logisch, maar tegelijk ook even wennen. Logisch, we worden allemaal ouder en dat was ook te zien aan het publiek in De Boerderij. De vergrijzing was duidelijk toegeslagen. Daar waar oude rocklegendes ook nog wel een jonger publiek op de been weten te brengen, was dit bij Renaissance veel minder het geval.

Voor deze tour in Europa werkt Renaissance met een aangepaste samenstelling. Natuurlijk was Annie Haslam aanwezig. Zij werd bijgestaan door twee andere vaste leden van de band: Rave Tesar achter de toetsen en Frank Pagano achter de drumkit. Zij vormen sinds 2009 de vaste bemanning van Renaissance. Leo Traverso (bas) daarentegen vervangt David Keyes die om gezondheidsredenen thuis moest blijven. Mark Lambert neemt voor Europa de plaats in die vroeger toekwam aan Michael Dunford (overleden 2012) en kreeg daarvoor de twaalfsnarige gitaar van Clare Dunford te leen. Tom Brislin (o.a. Yes, Meat Loaf), die eerder een onderdeel van Renaissance uitmaakte, was weer terug en vervangt Jason Hart achter de toetsen.

Zo’n totaal andere setting is natuurlijk spannend. Al die jaren heb ik Renaissance gevolgd en ook de nodige YouTube filmpjes bekeken van recente optredens. Vergeleken daarmee was ik blij verrast met wat ik op vrijdagavond 10 april mocht meebeleven. De stem van Annie Haslam is duidelijk ouder geworden en ze zingt anders, maar de manier hoe ze die bekende nummers van toen nu ten gehore brengt – met soms kleine aanpassingen in de arrangementen – is behoorlijk goed. Nee, ik druk het te zwak uit: het is van uitstekende kwaliteit wat daar werd neergezet in de Boerderij. Er zijn maar weinig ‘zeventig’-jarige zangeressen die zo kunnen zingen. Het klinkt anders dan Carnegie Hall (sorry maar ik kan die referentie niet uit mijn hoofd halen), maar heeft op mij wel een diepe indruk achtergelaten.

Renaissance2 Renaissance3

En dat was te merken aan het publiek. Het publiek reageerde zo enthousiast dat Annie Haslam bijna omviel. “Wat zijn jullie enthousiast” reageerde ze keer op keer met verbazing. Die verbazing was zodanig dat ik mij ging afvragen wat er dan in 1973 gebeurd moest zijn? Wat is Annie Haslams laatste herinnering aan Nederland? Kwamen we toen niet opdagen, reageerden we toen niet? Ik ben zo blij dat het publiek zo enthousiast was. Hiermee hebben wij duidelijk gemaakt dat ook Nederlanders de muziek van Renaissance behoorlijk weten te waarderen. We maken nu tenminste kans dat ze nog eens terug komen.

Totaal werden tien nummers gespeeld, waarvan zeven uit de jaren zeventig en drie van hun laatste album. Hierbij viel mij op dat dit laatste album veel beter is afgestemd op de huidige stem van Annie Haslam dan die vroege albums. Er moest soms flink anders gezongen worden. Zo werd een deel van het tekstloze tussenstuk in Mother Russia op de toetsen gespeeld. Er werd gekozen voor de klassiekers waar we al zo lang op hebben zitten wachten: Prologue, Carpet Of The Sun, Running Hard, Mother Russia en Ashes Are Burning kwamen allemaal aan bod. Gaandeweg de avond werd de stem van Annie Haslam slechter. Dat werd eigenlijk pas hoorbaar bij het laatste nummer: Ashes Are Burning. Blijkbaar vraagt een twee uur durend optreden toch wel het randje van haar kunnen. Tijdens het schrijven van deze recensie heb ik begrepen dat twee concerten in Duitsland afgelast moesten worden vanwege stemproblemen bij Haslam. We mogen dus van geluk spreken dat we in de Boerderij zo’n mooi concert te horen hebben gekregen.

Renaissance4

Een vast onderdeel van Ashes Are Burning is de improvisatie. We kregen dit te horen op piano, bas en toetsen. Ashes Are Burning bereikte hiermee een lengte van 18 minuten en was een geweldig slot van een hele mooie avond. Velen hadden vooraf deze avond gewaarmerkt als ‘once in a lifetime’, maar mogelijk hebben wij als Nederlands publiek Renaissance kunnen overtuigen dat ze zeker terug moeten komen. Twee en veertig jaar tussen twee concerten is een veel te lange tijd. Ook dit concert kan afgesloten worden met de kenmerkende Carnegie-woorden van Annie Haslam uit 1975: “It really does take an audience as well as a band to have a realy nice evening”.

Verslag: Peter van der Schelde
Fotografie: Milly Kusmic

En dat was te merken aan het publiek. Het publiek reageerde zo enthousiast dat Annie Haslam bijna omviel. “Wat zijn jullie enthousiast” reageerde ze keer op keer met verbazing. Die verbazing was zodanig dat ik mij ging afvragen wat er dan in 1973 gebeurd moest zijn? Wat is Annie Haslams laatste herinnering aan Nederland? Kwamen we toen niet opdagen, reageerden we toen niet? Ik ben zo blij dat het publiek zo enthousiast was. Hiermee hebben wij duidelijk gemaakt dat ook Nederlanders de muziek van Renaissance behoorlijk weten te waarderen. We maken nu tenminste kans dat ze nog eens terug komen.


Totaal werden tien nummers gespeeld, waarvan zeven uit de jaren zeventig en drie van hun laatste album. Hierbij viel mij op dat dit laatste album veel beter is afgestemd op de huidige stem van Annie Haslam dan die vroege albums. Er moest soms flink anders gezongen worden. Zo werd een deel van het tekstloze tussenstuk in Mother Russia op de toetsen gespeeld. Er werd gekozen voor de klassiekers waar we al zo lang op hebben zitten wachten: Prologue, Carpet Of The Sun, Running Hard, Mother Russia en Ashes Are Burning kwamen allemaal aan bod. Gaandeweg de avond werd de stem van Annie Haslam slechter. Dat werd eigenlijk pas hoorbaar bij het laatste nummer: Ashes Are Burning. Blijkbaar vraagt een twee uur durend optreden toch wel het randje van haar kunnen. Tijdens het schrijven van deze recensie heb ik begrepen dat twee concerten in Duitsland afgelast moesten worden vanwege stemproblemen bij Haslam. We mogen dus van geluk spreken dat we in de Boerderij zo’n mooi concert te horen hebben gekregen.

Send this to a friend