RenaissanceAlbum

In mijn lijstje van nog niet ontdekte symfonische rockgroepen stond Renaissance lange tijd bovenaan. Dus een tijdje geleden nam ik de gok en bestelde een aantal cd’s van deze band en werd zo al snel een grote liefhebber. Ik bemerkte dat de muziek in hetzelfde straatje ligt als Barclay James Harvest en The Moody Blues en van invloed moet zijn geweest op hedendaagse groepen als Mostly Autumn, Iona en (de nieuwe) Flamborough Head. De muziek van Renaissance kenmerkt zich verder door een soort ‘Engelse truttigheid’, en de hoezen (bijvoorbeeld het weergaloze “Song For All Seasons” uit 1978) weerspiegelen dat. Het akoestische karakter, de orkestrale invulling en de innemende stem van zangeres Annie Haslam completeren het beeld.

Omdat ik geen enkele verzamel- of live-cd had beluisterd, had ik geen idee welke tracks precies als Renaissance-klassiekers worden beschouwd. Vandaar dat ik enigszins teleurgesteld was toen ik “In The Land Of The Rising Sun” in mijn handen kreeg. Het betreft een dubbellive-cd, opgenomen tijdens de laatste toer in Japan. Geen Day Of The Dreamer, geen Can You Hear Me?, geen Touching Once, nummers die ik als klassiekers ben gaan beschouwen.

Cd1 stelt dankzij de setkeuze daardoor teleur. Het bevat onder meer de hit Northern Lights, een aantal nummers van de laatste plaat “Tuscany” en verder ook Midas Man, het enige en zwakste nummer van “Novella” en nota bene een cover van Mike Oldfield, nl. Moonlight Shadow. Dat had nou weer niet gehoeven. De groep is op al deze nummers in perfecte vorm. De orkestrale invulling is vervangen door de toetsen van Mickey Simmonds, die zich behoorlijk ingetogen opstelt, het geluid is verrassend helder en Annie Haslam heeft niets van haar stemklank ingeleverd. Vooral in het prachtige Precious One zingt ze de sterren van de hemel.

Cd2 is vanwege de gekozen nummers veel interessanter. Klassiekers als Trip To The Fair, Mother Russia en Ashes Are Burning worden afgewisseld het nieuwe One Thousand Roses en het korte I Think Of You. Pianist Rave Tesar (die het album ook mede produceerde) steelt de show in Mother Russia in een perfecte vertolking van het monumentale nummer, waarin het orkest geen moment gemist wordt. Het middenstuk van dit nummer, waarin Tesar’s pianospel perfect ondersteund wordt door de orkestrale toetsen van Simmonds vindt zijn hoogtepunt in de bombastische terugkeer van het thema en de zang van zowel Haslam als ook Michael Dunford, David Keyes en Mickey Simmonds.

Het pianospel van Tesar zet gelijk een volgende klassieker in, het eveneens zeer bekende Trip To The Fair, een ontzettend klassiek aandoend nummer dat opvalt door het meeslepende ritme waarin oudgediende drummer Terence Sullivan een hoofdrol opeist. Het bombastische karakter van het nummer komt door de uitmuntende geluidskwaliteit perfect uit de verf. Het is één van die nummers waardoor Renaissance behoort tot de grote namen uit de geschiedenis van de symfonische rock. One Thousand Roses, met daarin een uitstekende solo van Mickey Simmonds, is verreweg het beste nummer van het “Tuscany”-album en na het korte I Think Of You worden we uitgeleid met het bijna twintig minuten durende Ashes Are Burning. In dit lange nummer wordt vooral bassist David Keyes met een uitstekende solo de ruimte gegund, maar ook de pianosolo van Rave Tesar aan het begin van het nummer maakt veel indruk.

Ondanks de onbetwistbare kwaliteit van cd2 is “In The Land Of The Rising Sun” als liveplaat niet het document dat het had kunnen zijn. Het geluid en de in topvorm verkerende band hadden hiervoor wel kunnen zorgen. Maar door vooral op cd1 wat kritischer om te gaan met het gekozen materiaal had deze plaat de definitieve Renaissance liveplaat kunnen worden.

Markwin Meeuws