Rendezvous PointAlbum

Het uit Noorwegen afkomstige Rendezvous Point is een nieuwe band aan het progmetal-front. De vijf bandleden hebben hun sporen al verdiend in verschillende andere bands, waaronder Leprous, Borknagar en ICS Vortex. De muzikanten hebben elkaar ontmoet tijdens een studie ritmische muziek aan de universiteit van Agder en hebben in deze nieuwe band dus een nieuw Rendezvous Point gevonden. Nu weet ik niet precies wat ik me moet voorstellen bij een studie ritmische muziek, maar ik heb wel het gevoel dat de bandleden goed opgelet hebben tijdens de lessen, want op dit album komen behoorlijk wat verschillende ritmes voorbij.

Als ik een plaat ga recenseren, vind ik het prettig om – vaak middels meerdere luisterbeurten – een album rustig op me te laten inwerken. Uiteindelijk kies ik dan een moment om op het gemak, al dan niet met een drankje binnen handbereik, de recensie te schrijven. Uiteraard met het album spelend op de achtergrond. Bij “Solar Storm” was dat een hele bevalling. Het album komt ook echt over als een zonnestorm, of zoals in het bijgevoegde promopraatje wordt vermeld: ”These talented musicians grab your brain and use it as a bouncing ball throught rhythms beyond logic” Hoofdpijnprog dus. Gedurende de drie kwartier die dit album duurt, komen echt ontelbaar veel verschillende maatsoorten voorbij. Ik ben zelf geen muzikant, maar ik kan wel horen dat de meeste daarvan niet in vierkwartsmaat zijn. Zonder de overige muzikanten tekort te doen kan ik wel zeggen dat de ritmesectie derhalve de ster van deze plaat is. Met name drummer Baard Kolstad verdient hier een pluim.

Genoemde drummer is tevens de drummer in Leprous en de invloed van die band horen we hier zeker terug. Ook de liefhebbers van een band als Haken komen hier wel aan hun gerief. Nu is de muziek van genoemde bands ook niet de meest eenvoudige, maar voor mijn gevoel wordt alles hier nog een tandje opgevoerd. Dat brengt me dan meteen ook bij het pijnpunt van deze band. Het is onmiskenbaar dat hier razendknap wordt gemusiceerd. Het nummer Mirrors is gewoon een achtbaanrit van ruim tien minuten waar je van de ene looping in de volgende kurkentrekker wordt geschoten voordat je twee keer hebt kunnen headbangen. Maar, en nu ga ik echt een cliché uit de kast trekken, ik mis de emotie die ik zo graag wil horen in muziek; een euvel dat we toch wel vaker tegenkomen bij bands met een surplus aan techniek.

Van de instrumentalisten weten we inmiddels dat ze hun vak verstaan. Hoe zit het dan met de zanger? Geirmund Hansen bezit een bijzonder krachtige stem. Iets wat hij in 2013 in Noorwegen op televisie heeft mogen laten zien tijdens de Noorse uitvoerging van The Voice. Tijdens het heftige openingsnummer Through The Solar Storm laat hij direct horen wat hij in zijn mars heeft. Een luide stem is natuurlijk een must tussen al dit muzikale geweld. Hansen moet echter wel oppassen dat hij zich niet overschreeuwt. Af en toe komt hij wel dicht naar het randje toe.

Resumerend hebben we hier te maken met een prima plaat. De liefhebbers van uiterst technische muziek komen hier dus wel aan hun trekken. Als je platen van Leprous, Haken maar bijvoorbeeld ook Devin Townsend in je kast hebt staan, kun je dit album daar rustig tussen plaatsen. Echter, wil je muziek waar je op positieve manier rillingen en kippenvel van krijgt, of een plaat met hier daar een lekker rustpuntje, dan moet je hier niet aan beginnen.

Ralph Uffing