Rendezvous PointAlbum

Het debuut van het uit Noorwegen afkomstige Rendezvous Point, “Solar Storm”, was één van de eerste albums die ik voor Progwereld mocht recenseren. Dat bleek geen album met makkelijk in het gehoor liggende deuntjes voor op een zwoele zomeravond, maar behoorlijk technische prog metal. En hoewel ik aanvankelijk ook wat emotie miste, blijkt het een kleine vier jaar later toch een plaat te zijn die de weg naar mijn cd-speler af en toe nog wel eens weet te vinden. En dat zegt wel wat, omdat de hoeveelheid promo’s die wij ontvangen best behoorlijk is.

Nu is daar met “Universal Chaos” de opvolger en dat is écht een ijzersterke plaat geworden. Wat een groei heeft dit vijftal doorgemaakt zeg! De afgelopen jaren is er uitvoerig getoerd met Haken, Leprous en Long Distance Calling en de invloed van deze bands is hier goed terug te horen. Maar het is vooral een voortzetting van het geluid dat op “Solar Storm” al te horen was. Het album bevat wederom veel tempowisselingen, zware riffs en breaks om je vingers bij af te likken, maar het klinkt allemaal nog grootser dan op het debuut.

Aanvankelijk was het de bedoeling dat het album “Apollo” zou gaan heten, maar “Universal Chaos” dekt de lading een stuk beter. Althans voor de wat ongeoefende luisteraar misschien. Wij, liefhebbers van progressieve muziek, zullen de complexe ritmes die Leprous drummer Baard Kolstad ons voorschotelt ongetwijfeld op waarde weten te schatten. Dat hij daarbij ondersteund wordt door de fraaie bassiste Gunn-Hilde Erstad, die haar instrument geweldig beheerst, is nog eens extra mooi meegenomen. Het titelstuk van het album is wat dat betreft illustratief voor deze groep jonge honden. Een fenomenaal huzarenstukje van de complete band, waar ook het fraaie, haast spookachtige toetsenwerk van Nicolay Tangen Svennæs opvalt.

Diegene die de grootste progressie heeft gemaakt is zanger Geirmund Hansen. Waar hij op het debuut zo nu en dan enigszins schreeuwerig dreigde over te komen, levert hij hier werkelijk een topprestatie. Iets wat op de laatste twee nummers, Resurrection en Undefeated, nog eens extra opvalt. Deze twee nummers zijn wat trager dan de rest met iets minder instrumentale bombast, waardoor zijn zang nog beter tot zijn recht komt.

“Universal Chaos” is een album geworden dat – evenals het debuut – door de liefhebber van technische muziek zeker op waarde zal worden geschat. Echter waar het debuut hier en daar misschien nog wat klinisch kon overkomen is dat op dit album absoluut niet het geval. De band zegt van zichzelf dat ze muzieknerds zijn, maar de techniek gaat nergens ten koste van de goede liedjes. De plaat is onmiskenbaar door liefhebbers gemaakt en dat hoor je de volle drie kwartier terug. Een kandidaat voor de jaarlijstjes, wat mij betreft.

Ralph Uffing