Residuos Mentales

Introspection

Info
Uitgekomen in: 2018
Land van herkomst: Griekenland
Label: eigen beheer
Website: www.facebook.com/residuos.mentales
Tracklist
Pandora’s Box (3:42)
Alienated (1:34)
Immersed (2:06)
The Thorn In Me ( 5:15)
My Stories (3:05)
(A Prospect Of) A Blooming Life ( 2:43)
Home (2:37)
It All Becomes Clear (3:46)
Narrative (4:47)
On The Borderline (2:10)
A Promise Unkept / Mental Residuals (5:59)
Stratos Morianos: toetsen + snare drum en floor tom (8)
Alexandros Mantas: gitaar, fluit

Met medewerking van:
Dimitris Radis: elektrische gitaar (7, 11),  akoestische gitaar (11), basgitaar (7)
Stelios “Beast” Pavlou: drums (4, 7, 11)
Vangelis Spanakakis: analoge synthesizer (1), kazoo en additionele toetsen(5), geneurie (7)
Fifi Alexopoulou: cello (2, 6)
Theodoris Tsigourakos: viool (3, 9)
Introspection (2018)

Aan mij de eer iets te vertellen over “Introspection”, de debuut-cd van het Griekse studioproject Residuos Mentales. Het gaat hier om instrumentale muziek die vervaardigd is door gitarist, fluitist Alexandros Mantas en toetsenist Stratos Marianos die daarnaast als extra pianist aan de bezetting van Verbal Delirium is toegevoegd. De heren maken met behulp van een aantal gastmuzikanten een mengeling van cinematografische muziek met elementen uit de Griekse muziek, jaren ’70 progressieve rock, ambient en elektronica. Dat betekent bij voorbaat al dat je een hoop intrigerende dingen mag verwachten.

Als je de cd gaat beluisteren valt op dat beiden fantastische muzikanten zijn. Het is het muzikale DNA van Marianos dat je in elke toetsentoon hoort en ook Mantas weet zeer smakelijke dingen aan z’n snaren te ontlokken. Hij speelt hoofdzakelijk akoestische gitaar hoewel hij z’n elektrische zo af en toe lekker laat klinken. Gastmuzikant Dimitris Radis daarentegen komt met de wat meer uitbundige fragmenten. Denk dan bijvoorbeeld aan Andy Latimer. Het album is een concept-cd die in nog geen 38 minuten het verhaal verklankt van een man die worstelt met zijn herinneringen. Feitelijk moet je het album zien als één geheel dat onderverdeeld is in elf tracks. Daar valt genoeg over te zeggen, dacht ik zo.

Het album gaat van start met het ambiente Pandora’s Box dat een spookachtige ondergrond kent met daaroverheen subtiel pianospel. Met de volgende nummers komt er wat meer melodie in het geheel. Het zal wel komen door de cello- en vioolklanken in deze fase dat mijn gedachten regelmatig afdwalen naar de prachtige Mr.Gil-cd “Light And Sound”. Wel komt de muziek van de Grieken hier nogal fragmentarisch op me over, maar vanaf het vierde nummer, The Thorn In Me, is daar amper nog sprake van. We horen allerlei prachtige combinaties van enerzijds piano en akoestische gitaar met anderzijds dromerige dwarsfluit, zinderende viool of meeslepende elektrische gitaar. Daar komt bij dat Residuos Mentales constant een onderhuids ritme weet te creëren, of basgitaar en drums nu meedoen of niet. Luister wat dat betreft even naar het repetitieve karakter van My Stories. Er zit zoveel suggestie in de muziek dat je verbeeldingskracht overuren zal maken. De Griekse aard van het gebodene leidt tot enige folk zoals in het zwierige (A Prospect Of) A Blooming Life. Ook zit er een beetje Mike Oldfield in It All Becomes Clear waar gitaar en toetsen samen een loom thema laten horen. Op een album als dit kan natuurlijk een orkestraal nummer niet ontbreken, hallo On The Borderline. De afsluiter A Promise Unkept is het meest proggy van de rits. Het is opgetrokken in een daverende vijfkwartsmaat en het is zo wonderschoon dat woorden te kort schieten. Het nummer heeft aan het eind nog een slashje. De laatste paar seconden heten Mental Residuals waardoor de cirkel rond is.

“Intropection” is een album van twee muzikanten zonder enige poeha. Het schijfje duurt weliswaar nogal kort, maar ik ben ervan overtuigd dat het metale residu van de inhoud groot zal zijn.

Dick van der Heijde

Send this to a friend