Resonance FestivalConcert

Vier dagen van de allerbeste prog in een typisch oud Brits gebouw met een pub en diverse zalen waaronder een ronde theaterzaal. En op de podia in die zalen jonge nieuwe progbands, grote namen en wat daar tussen zit, zoveel dat het niet mogelijk was om alles te zien en te horen. Met totaal  42 acts in vier dagen viel er veel te genieten. En alles in het kader van een zeer goed doel. Het Resonance Festival is georganiseerd door Mike Morton en David Lloyd van The Gift. Beiden verloren familieleden door kanker en besloten daar wat mee te doen. De revenuen van het festival gaan dan ook naar Macmillan Cancer Support.  Mike’s moeder overleed in een hospice van Macmillan. En de band met deze organisatie is dan ook groot.

De eerste dag, 31 juli, kende slechts een paar optredens. Op het hoofdpodium deed Robert Webb – in de jaren ’70 lid van de band England – een masterclass keyboards waarna  Mostly Autumn vervolgens een zeer gedegen set neerzette met groots gitaarwerk van Bryan Josh en de spatzuivere stem van Olivia Sparnen.

Lifesigns is absoluut hoogtepunt

Dag twee, 1 augustus, kende negen optredens in de avond. John Mitchell van It Bites deed een soloset met covers en werd in twee nummers bijgestaan door de fantastisch zingende Nathan James.  Indruk maakten Moheir , Fuzzy Nautilus en Thumpermonkey, maar absoluut hoogtepunt van de avond was het optreden van Lifesigns. Speelde op de cd naast John Young (toetsen) en Frosty Beedle (drums) Nick Beggs op basgitaar mee, live zijn bassist Jon Poole (ex Cardiacs) en Niko Tsonev (Steven Wilson Band) van de partij. Poole stuitert regelmatig over het podium en met het indrukwekkende gitaarwerk van Tsonev levert dit de band een enorme energie. De vaak drie- en soms vierstemmige zang is loepzuiver. Geluidstovenaar Steve Rispin zorgde voor een ongelofelijk goede zaalversterking en de reactie van het publiek was dan ook meer dan enthousiast. Op 27 september 2014 is Lifesigns te zien en te horen in De Boerderij te Zoetermeer. Warm aanbevolen derhalve!

Na Lifesigns was het voor Nosound wel heel erg moeilijk om de aandacht vast te houden en dat lukte dan ook niet. De wat deprimerende muziek liet de zaal langzaam leger worden, jammer want er zit veel potentie in de band. Wat meer dynamiek is wat mij betreft meer dan welkom.

Anne Marie Helder schittert op de derde dag

Dag drie, 2 augustus,  begon al om 12.30 op The Acoustic Stage met een spetterend solo-optreden van de jarige Matt Stevens van Fierce And The Dead. Zijn recente solo-cd “Lucid” was de basis van zijn optreden. Met zijn looppedaal bouwde hij stevige lagen om daar weer melodielijnen overheen te spelen. Met een ongekende energie speelde hij met zijn akoestische gitaar de volle zaal plat. Een mooie opmerking van een van de toehoorders: “Matt gaat in gevecht met zijn gitaar. Maar hij wint altijd!”
Daarna stond Jack Arthurs op het programma, mooie stem, moeilijk om daar overheen te komen. Dat lukte Anne Marie Helder met Luna Rossa voor een nu wel volle zaal een stuk beter; mooie liedjes die mooi gezongen werden. Anne Marie verheugt zich erg op het optreden van haar band Panic Room samen met Lifesigns in september in Zoetermeer.

The Tirith legde vroeg in de middag een set degelijke en stevige progrock neer. De ervaring van de mannen is groot en dat hoor je!  Zanger/bassist Dick Corey  gaf met zijn basspedals een extra diepe laag aan hun repertoire.

Een nieuwe band die het op dit festival erg goed deed was Halo Tora uit Glasgow. Met een energieke set maakten de formatie veel indruk en over dit optreden werd veel gesproken. Een nieuwe cd komt binnenkort uit, dus houd deze band in de gaten!
Het optreden van Fierce And The Dead was eveneens lekker energiek. Voor Matt Stevens was het zijn tweede show van de dag, maar hij ging er weer vol in. King Crimson-achtige riffs, hard en strak uitgevoerd en compleet overdonderend.

Violiste Anna Phoebe kwam, zag en overwon. Anna, die onder andere bekendheid kreeg door haar samenwerking met Ian Anderson van Jethro Tull, speelde een geïnspireerde set met haar nieuwe band. Folk, jazz, klassiek, niets is lastig voor deze muzikante en haar met enorm veel plezier spelende band. Niemand die vervolgens zoveel handtekeningen moest uitdelen als Anna.

Het grote werk moest vervolgens komen van Tim Bownes met Henri Fool en The Enid. Tim Bowness was uitstekend bij stem en de band, met ondermeer bassist Colin Edwin (Porcupine Tree) en fluitist/saxofonist Theo Travis (Steven Wilson) bracht een zeer sfeervolle set. De band speelde veel werk van de laatste Henrifool cd, maar ook van “Abandoned Dancehall Dreams”, de solo-cd van Tim Bowness. Henri Fool is 11 september te bewonderen in De Boerderij, met Matt Stevens in het voorprogramma.

The Enid

The Enid live is een hele gebeurtenis, een compleet volgebouwd podium met naast keyboards en versterkers ook een concert bassdrum, pauken en  xylofoon. De band was in topvorm en het spelplezier spatte er van af. Met Joe Payne heeft The Enid niet alleen een uitstekende zanger, maar ook een geweldige performer binnen gehaald. Robert John Godfrey, door Jerry Ewing van Prog aangekondigd als de meest sexy man van het festival, zat met zichtbaar genoegen achter zijn klavieren, regelmatig liet hij een grijns van oor tot oor zien. Halverwege het optreden nam hij het woord  voor een korte maar emotionele speech waarin hij aangaf dat het maken van de muziek van The Enid opperste toewijding vraagt. Daarom wonen de leden in één huis (nu in Duitsland), dat kost minder, zodat de heren continu aan hun complexe muziek kunnen werken. Er komen twee cd’s aan, een vervolg op “Invicta” en een opera. De band gaat bovendien ook weer meer optreden en dat  is goed nieuws.  Het optreden werd, speciaal voor dit festival, afgesloten met een indrukwekkende cover van Mockingbird van Barclay James Harvest.

En dan was er nog dag vier.  Afgetrapt werd door Maschine en dat viel tegen, statisch, matige zang en rommelig. Dan was de jonge formatie HeKz op een van de andere podia andere koek. Deze erg leuke en goede band schuift van metal rustig aan wat meer naar prog en heeft in bassist/zanger  Matt Young een uitstekende frontman. Matt heeft een fenomenale stem en ‘presence’ en van HeKz gaan we meer  horen. 8 november speelt HeKz op het Haunted Sky Festival in Tilburg en hun nieuwe album komt, als alles goed gaat, in oktober uit. Een andere leuke nieuwe band is A Formal Horse (beste bandnaam in jaren). Stijlvol en gedreven maakte deze formatie veel indruk. Twee bands  waar in de wandelgangen veel en heel positief over gesproken werd.

KingBathmat ging er hard tegenaan. Omdat de band momenteel zonder toetsenman speelt, ligt de nadruk zwaar op het gitaarwerk van John Bassett. ‘Proggrunge’ zou een goede naam kunnen zijn op dit moment voor de muziek van KingBathmat.
Gnidrolog speelde een akoestische set die niet veel indruk maakte. Verder waren er goede optredens van Mr So&So, I Am Your Autopilot en Aon Zen. De laatste bands hadden wel pech dat er een paar hele grote bands op het hoofdpodium stonden. Allereerst The Gift van festivalorganisator en uitstekende frontman Mike Morton.  Een bomvolle zaal genoot van de integrale uitvoering van hun eerste album “Awake And Dreaming”. Van het recente “Land Of Shadows” werd bewust niets gespeeld, omdat “Awake and Dreaming” nog nooit volledig live was uitgevoerd. Het was de grote wens van The Gift omdat tijdens Resonance te doen. De band, maar vooral een emotionele Mike Morton, ontving een enorme ovatie!

Wat een apparatuur!

Twee Mellotrons, en Hammond C3 met Leslie, een gong, synthesizers enzovoorts, het duurde anderhalf uur om de apparatuur  voor het eerste optreden van Anglagard in Groot Brittannië neer te zetten en te soundchecken. Weleens een Hammond C3 of een Mellotron getild? Niet doen! Maar het was de moeite waard. Wat een fabelachtig optreden zette deze Zweedse band neer, anderhalf uur bleef het publiek geboeid naar de symfonische, folk, jazz en prog kijken en luisteren. Lange nummers met veel rust en dan weer grote dynamiek. De sympathieke Zweden kregen een enorm applaus!

“This festival has to go out with a Bang” zei Mike Morton. En dat deed het. Damon Fox van Bigelf zette de zaal compleet op zijn kop; wat een geweldige performer met een superstrak spelende band. Damon’s zoon Baron is sinds kort de drummer, het was pas zijn derde optreden, maar hij hield de band fantastisch bij elkaar. Een zeer gelikt en professioneel concert en dat kán gaan vervelen, maar Fox wist dat te voorkomen door een goede interactie met het publiek. Boeiend tot de laatste minuut.

Resonance was een bijzonder festival. De locatie, de doelstelling, de bands die het allemaal een feest vonden om hier te zijn, maakten het tot een evenement dat niet voor niets door medewerkers en bezoekers werd betiteld als magisch! Mike Morton heeft iets heel goed gedaan!

Verslag:   Arne van Os van den Abeelen
Foto’s:  Denise Koolen (Anglagard) en Sabrina Beever