RetrospectiveAlbum

Het vormen van een eigen stijl is vergelijkbaar met opgroeien. Na de eerste stappen, vaak als coverartiest, creëer je als band eigen composities. Op dat moment is het nog niet bezwaarlijk als bepaalde klanken duidelijk in de trant liggen van de helden van weleer. Na verloop van tijd dien je echter eigen stijlkenmerken te ontwikkelen. Je creëert als het ware een herkenbaar muzikaal smoelwerk. Je wordt als band volwassen. Die laatste stap blijkt daarentegen vaak lastig te zijn.

Zo hoor je op dit album net iets te duidelijk waar de mosterd vandaan wordt gehaald. De muziek van Retrospective doet mij enerzijds aan Mastodon denken. Deze progressieve metalband weet eveneens een ‘on the road’ gevoel over te brengen. Met name de rauwe basritmes zijn vergelijkbaar. Anderzijds bevat dit album de zweverige, emotioneel geladen melodieën van een band als Riverside. Retrospective doet daarmee zijn naam enigszins eer aan, aangezien ze klinken als een ratjetoe van verschillende progmetalbands die de afgelopen tien jaar populair waren. Ik krijg daardoor niet het idee dat de band een eigen verhaal vertelt.

Dat gezegd hebbende, biedt dit album ons wel een erg smaakvolle mengelmoes. Zo is Heaven Is Here een heerlijke popnummer dat maar zo op een recent Anathema album had kunnen staan. Ook de gitaarsolo van deze compositie is bijzonder smaakvol. Een ander nummer dat in positieve zin opvalt, is Roller Coaster. Vanuit een warme intro wordt hier mooi opgebouwd naar een metalen climax. Hier blijkt ook dat Jakub Roszak´s stem, die wat doet denken aan Pearl Jam-zanger Eddie Vedder, de grootste troef van deze band is. Zowel tijdens de hardere metalgedeeltes als tijdens de wat zoetige samenzang weet hij zich uitstekend staande te houden. Het smaakvolle toetsenspel van Beata Lagado blinkt ook uit. Haar bijdragen zorgen voor het hoogtepunt van dit album. Standby is een nummer dat mij, met name door het aanstekelijke refrein en een spannende interactie tussen piano en gitaar, veel hoop geeft voor de toekomst van deze band. Een plaat vol met dit soort composities zou maar zo eens een klassieker kunnen worden. Ronduit geweldig!

Het is dan ook erg spijtig dat veel nummers dit niveau niet halen. Ik moet zelfs signaleren dat bepaalde ritmes mij wel erg bekend in de oren klinken. Ik doel dan bijvoorbeeld op een gitaarlijntje uit Last Breath en een baslijn van Rest Another Time. Bandnamen kan hierbij niet direct plakken, maar deze toonladders komen in elk geval vrij generiek over. Dat is misschien wel het grootste irritatiepunt. Een band die hoorbaar veel talent heeft, weet zich hier net niet van het gros te onderscheiden. Vergeleken met het vorige album is “Re:Search” eveneens iets minder indrukwekkend. De band weet het spelplezier hier minder goed over te brengen, terwijl “Lost In Perception” nou juist zo heerlijk expressief was. Het goed verzorgde artwork is gelukkig wel gebleven. Hoewel de muziek  smetteloos is, komt de band hier toch net een stukje tekort om ten volle te overtuigen.

“Re:Search” is kortom een plaat vol ambachtelijke progmetal waar de invloeden van enkele grootmeesters uit het genre duidelijk hoorbaar zijn. De band besteedt veel aandacht aan zijn muziek en laat geen steken vallen. “Re:Search” luistert daardoor prima weg. Helaas heeft deze band nog niet het vertrouwen om met iets origineels op de proppen te komen en dat valt bij dit album toch net iets meer op.

Luke Peerdeman