Rewiring GenesisAlbum

Het leven zit soms zo in elkaar:

In 1974 maken een stel ontzettend Engelse jongemannen het in Amerika afspelende “The Lamb Lies Down On Broadway”.

Nick D’Virgilio was toen 6 jaar oud.

In 2008 maakt de Amerikaan Nick D’Virgilio een remake van “The Lamb Lies Down On Broadway”.

Hij is dan bijna 40.

Ik zie Peter Gabriel bijna minzaam lachen. Soms zit het leven raar in elkaar, qua tijdsverloop, besef van de eigen tijdspanne waar je in leeft. Op zijn site vertelt D’Virgilio uitgebreid over het totstandkomen van deze tribute, en dat te lezen is alleen al aangenaam vermaak. Laat staan het beluisteren van deze dubbel-cd.

First things First, het is nogal wat als je het aandurft een onbetwiste klassieker als “The Lamb Lies Down On Broadway” opnieuw op te nemen. Het getuigt behoorlijk van durf, een tikje ijdelheid en veel lef om niet alleen de arrangementen compleet te wijzigen, en vele Genesis-fans zullen walgend deze release niet eens een kans durven geven. Ik had, toen ik deze cd onder ogen kreeg, ook zoiets van: ‘O nee!’

Maar goed, Nick D’Virgilio is in het dagelijks leven zanger van Spock’s Beard, en kan zingen als de beste. Daarnaast is hij aldaar ook drummer, een discipline die hij al vanaf zijn vierde beoefent. Hij zit al langer in de muziek dan ik naar progrock luister, dus hoewel hij verhoudingsgewijs nog jong is, kan hij gerekend worden tot een oude rot in de professionele muziek. Hij heeft een indrukwekkende staat van dienst op studiogebied, en zelfs nog een paar minuten meegedaan met Genesis zelf.

Zijn grootste talent is echter dat hij altijd de juiste mensen om zich heen weet te verzamelen. Voor deze tribute haalt hij de meest geweldige, zij het voor de buitenwereld volslagen onbekende, studiomuzikanten tevoorschijn. De voornaamste is engineer Mark Hornsby, samen met D’Virgilio verantwoordelijk voor de opnamen en de arrangementen. In het boekje geven ze elkaar de schuld voor de schaamteloosheid waarmee ze het werk aanpakken, maar ze hoeven zich echt werkelijk niet te schamen.

Wat mij betreft is “The Lamb Lies Down On Broadway” één van de belangrijkste platen uit de geschiedenis van de progressieve rock. Het is bij verre mijn favoriete plaat aller tijden, dus als er iemand kritisch mag zijn, ben ik het. Nou, D’Virgilio en Hornsby zijn wat mij betreft met vlag en wimpel geslaagd voor hun project, want het klinkt allemaal fantastisch.

Zonder al teveel aan de muziek zelf te veranderen, klinkt deze tribute fris en sprankelend. Dat komt vooral doordat alle toetsenpartijen zijn vervangen door violen, stemmen en veel blazers. Phil Collins zou deze uitvoering écht moeten horen, ik weet bijna zeker dat hij verrast zal zijn. Sommige tracks krijgen een heus Braziliaans bossa-novagevoel, een sterke Memphis-soul, wat Mississippi-blues, een scheutje New Orleans-dixieland, een reggae-ritme hier en daar, en nergens irriteert dat.

Hoogtepunten zijn er alom. De blazersarrangementen van Back In N.Y.C. zijn om door een ringetje te halen, en Nick’s stem leent zich werkelijk uitstekend voor dit nummer. Daar deze tribute totaal geen synthesizers en maar weinig andere elektrische toetseninstrumenten kent, is elk nummer een verrassing. Silent Sorrow In Empty Boats is compleet met stemmen gedaan bijvoorbeeld, en The Grand Parade Of Lifeless Packaging kent slechts percussie en veel stemmen. The Colony Of Slipperman is onherkenbaar veranderd in een super swingend en opwindend nummer, en de flitsende solo in 9/8 in Riding The Scree wordt werkelijk fantastisch vertolkt door een klarinet! (horen?) Soms zijn keuzes van instrumenten verrassend: in Hairless Heart wordt de complete gitaarpartij overgenomen door een piano. De Mellotron-opening van Chamber Of 32 Doors wordt vervangen door een strijkkwartet.

Al de verrassende arrangementen ten spijt, de voornaamste conclusie is wel dat al die invloeden die D’Virgilio en Hornsby met schijnbaar gemak uit de muziek naar voren halen, bewijst de klasse van het werk zelf. Van geforceerdheid is ondanks het wijde scala van invloeden geen sprake, en de heren tonen met deze tribute feitelijk aspecten van “The Lamb Lies Down On Broadway” die er allang inzaten. Dat gezegd hebbende… Ga het gewoon horen. Waarom ben je eigenlijk nog aan het lezen? Je had allang die link kunnen aanklikken hierboven.

Markwin Meeuws