Andersson, RichardAlbum

Richard Andersson kan wel worden gezien als de Yngwie Malmsteen van het toetsengilde. Zoals maestro Malmsteen zijn gitaar op onnavolgbare neoklassieke wijze pleegt af te beulen, zo neemt de vingervlugge Andersson zijn toetsenarsenaal met grote regelmaat op een hardhandige manier onder handen.

Andersson steekt zijn bewondering voor landgenoot Malmsteen nooit onder stoelen of banken. Hij had de meestergitarist dan ook graag willen strikken voor zijn nieuwste plaat “The Ultimate Andersson Collection”. In die missie is hij niet geslaagd, maar toch is er een duidelijke link tussen beide heren op deze cd terug te vinden. Die link luistert naar de naam Goran Edman. Het mag bekend worden verondersteld dat deze stemgeweldenaar in het nabij verleden jarenlang aan de zijde van Malmsteen heeft vertoefd. Nu heeft hij dus voor de kant van Andersson gekozen en het zal naar verluid niet bij een eenmalige samenwerking blijven.

Het idee voor deze verzamelplaat is geboren uit Andersson’s onvrede met de, in zijn oren althans, enigszins gebrekkige productie van zijn eerder uitgebrachte cd’s. “The Ultimate Andersson Collection” is dus gevuld met een tiental bestaande nummers, die allemaal een nieuw jasje hebben gekregen. Alle instrumenten zijn opnieuw ingespeeld en het geheel is voorzien van een krachtige en dynamische hedendaagse sound. De grootste verandering zit hem echter in het feit dat alle songs deze keer zijn ingezongen door Goran Edman. Daardoor krijgen de liedjes toch een andere lading mee en dat heeft niet altijd voordelig uitgepakt. Van sommige nummers geniet de originele versie absoluut de voorkeur. Uiteraard niet qua geluid, maar wel qua uitvoering en bezieling.

Daarover zo meteen meer. Eerst maar eens even de inhoud van deze cd duiden. Er staan vijf nummers van Andersson’s eerste band Majestic op dit schijfje. Twee van eersteling “Abstract Symphony” en drie van diens opvolger “Trinity Overture”. Verder vind je vier composities van zijn tweede groep Time Requiem terug, waaronder een drietal van het gelijknamige debuutalbum. Space Odyssey, het nieuwste project van Andersson, is slechts met een titel vertegenwoordigd.

Vooral in de songs van Time Requiem lijkt zanger Goran Edman niet echt op zijn plek. Hij klinkt daarin af en toe nogal geforceerd. Hij heeft duidelijk moeite om de zanglijnen op een vloeiende manier in te vullen. Met name opener Time Requiem is hiervan een goed voorbeeld. Je hoort er gewoon aan af dat het niet lekker loopt. Deze nieuwe uitvoering kan dan ook niet tippen aan het origineel. Even verderop in Above And Beyond doet hetzelfde probleem zich voor. In de nummers van Majestic, die een heel hoog Malmsteen-gehalte hebben, blijkt Goran Edman zich echter als een vis in het neoklassieke water te voelen.

Voor mensen die Richard Andersson nog niet kennen is “The Ultimate Andersson Collection” een mooie binnenkomer. Het geeft een aardig beeld van de muzikale kwaliteiten van deze Zweedse toetsenvirtuoos. Diegenen die de cd’s van Majestic, Time Requiem en Space Odyssey reeds in hun bezit hebben, zullen naar alle waarschijnlijkheid de voorkeur geven aan de originele uitvoeringen. Bovendien, zo slecht waren die oude schijfjes nou ook weer niet geproduceerd!

Joost Boley