Met de naam Richard Hallebeek roep je bij progfans niet meteen een aha-gevoel op. Maar wie zich regelmatig verdiept in de jazz en jazzrock, weet dat Hallebeek een gerespecteerd en begenadigd gitarist is, die zijn sporen in beide muziekstromingen ruimschoots heeft verdiend. Dat hij in die wereld ook een aardig netwerk heeft opgebouwd, bewijst “RPH II”. ‘RPH’ staat in dit geval voor Richard Hallebeek Project en onder die naam maakte Hallebeek al eens een plaat in 2005.
Het concept is simpel: stel een basisband samen en nodig een aantal vrienden uit, en geef die volop de ruimte om te excelleren. Hallebeek gaat daarbij bepaald niet zelfzuchtig te werk. Zijn gasten krijgen alle gelegenheid hun kwaliteiten tentoon te spreiden. Ook hierbij gaat het niet om namen die we dagelijks tegenkomen op onze site, maar in de jazzrock en fusion zijn ze absoluut bekend.
Greg Howe is zo’n naam die we op dit album tegenkomen. Het is een van de meest gevraagde sessiemuzikanten van dit moment, en in zijn portfolio prijken optredens op platen of op de bühne met Michael Jackson, Enrique Eglesias en Justin Timberlake. Wij halen voor zulke artiesten onze neus op, maar als je als sessiemuzikant door hen gevraagd wordt, stel je echt wat voor.
Andere mensen die aan dit album hebben meegewerkt zijn onder meer bluesgitarist Eric Gales (Santana, Buddy Miles), trompettist Randy Brecker (Blood Sweat & Tears, Brecker Brothers) en fusiongitarist Alex Machachek (Terry Bozzio, Eddie Jobson).
Het album bevat negen composities van de bandleden, plus een cover van Jaco Pastorius’ Amelia. Het is een zeer laid-back plaat geworden, met goedlopende stukken waarin iedereen kan laten zien wat hij kan, zonder dat er sprake is van krachtpatserij. Kunstig gemaakte jazzrock met de nodige hoogstandjes.
Marcel Debets