Miller, Rick

Belief In The Machine

Info
Uitgekomen in: 2020
Land van herkomst:  Canada
Label:  Progressive Promotion Records
Website: https://rickmiller.bandcamp.com
Tracklist
Correct To The Core (11:35)
That Inward Eye Part 1 (02:22)
Belief in The Machine (02:02)
The Land and The Sea (02:11)
The Need to Believe (05:39)
Prelude to The Trial (04:32)
Binary Breakdown (03:40)
That Inward Eye Part 2 (03:28)
Media Gods (Including The Awakening) (04:22)
The Trial (09:55)
Bonustrack (1:36)
Barry Haggarty: gitaar
Rick Miller: zang, meerdere instrumenten
Mateusz Swoboda: cello
Sarah Young: fluit
Will: drums en percussie
Belief In The Machine (2020)
Delusional (2018)
Eternal Moonlight (compilation)(2016)
Breaking Point (2015)
Heart Of Darkness (2014)
Immortal Remains (2013)
Dark Dreams (2012)
In The Shadows (2011)
Falling Through Rainbows (2009)
Angel Of My Soul (2008)
The End Of Days (2006)
Dreamtigers (2004)
The One (2003)
Leftovers And Bonus Tracks (2000)
Interstellar passage (1998)
The Spoken word (1985)
Paradox - Electro Leftovers (1985)
Starsong (1983)

De van origine in de new age hoek opererende, uit Canada afkomstige componist Rick Miller is alweer vanaf 1983 muzikaal productief. Na een aantal new age platen te hebben uitgebracht is deze artiest, eigenlijk vanaf het album “The One,” duidelijk uit een ander, progressief muzikaal vaatje gaan tappen. En met verve! Het tempo waarin de man zijn muziek uitbrengt is hoog hetgeen ook kan worden gezegd van de kwaliteit die wordt geleverd. En dat laatste geldt zeker voor zijn tot nu toe laatste pennenvrucht, “Belief In The Machine.”

“Belief In The Machine” is de achttiende schijf van Rick Miller en klokt totaal iets meer dan 51 minuten. De conceptplaat bestaat totaal uit elf nummers waarvan één titelloos bonusnummer. Miller is verantwoordelijk voor de zang en bijna het volledige instrumentarium. Hij wordt op een aantal nummers op verdienstelijke wijze bijgestaan door een aantal gastmuzikanten.




Het album vormt een mooi geheel, maar de nummers staan stuk voor stuk ook prima op zichzelf. Het  eerste nummer, Correct To The Core, is met meer dan elf minuten meteen het langste nummer van het album. Meteen is duidelijk, de kwaliteit van de muziek is erg hoog en zo ook die van de productie. Dat wordt smullen! Het nummer begint met een bezwerend ritme en met dreigende, maar o zo prachtige klanken voortgebracht door de cello van Mateusz Swoboda. De muziek is uitermate sfeervol en doorspekt met gitaren in de stijl van Andy Latimer. De zang klinkt zeer goed en de stem en manier van zingen van Rick Miller doen sterk denken aan David Gilmour. Camel meets Pink Floyd op een indrukwekkend hoog niveau, dat gaat er natuurlijk wel in!
Het zeer genietbare instrumentale rustpuntje That Inward Eye Part I is opgesierd door de dwarsfluit van Sarah Young waardoor ook dit nummer enigszins de sfeer van de muziek van Camel ademt.
Het titelnummer van de plaat, Belief In The Machine, is een rocknummer met gitaarspel om van te watertanden. Kort, slechts iets langer dan twee minuten, maar daardoor niet minder de moeite van het beluisteren waard. Dit nummer gaat soepel over naar het Pink Floydachtige The Land And The Sea. De muziek is zeer indringend en er wordt ook weer prachtig gezongen. Deze compositie had van mij persoonlijk wel iets langer mogen duren.




Wow, en wat en prachtig nummer is The Need To Believe! Dit stuk heeft een heerlijke opbouw en is voorzien van sfeervolle zang en een erg lekkere gitaarsolo. Volgens mij is dit het meest geslaagde nummer van het album.
De cello van Swoboda luidt Prelude To A Trial in. Een instrumentaal werkje waar de new age wortels van Rick Miller in doorklinken. Een mooi opgebouwd stukje vakwerk.
Binary Breakdown zou niet hebben misstaan op een van de latere Camel platen. In dit geval is het niet alleen de gitaar die daar debet aan is maar zeker ook het basspel. Dit nummer gaat naadloos over in That Inward Eye Part II. Naast aan eerder vermelde referenties doet de muziek mij hier ook een beetje aan het betere werk van Alan Parsons Project denken.
Media Gods begint met exotische klanken. Een dreigend ritme zet in. De hoofdrol is hier voor de mysterieus klinkende toetsentapijten en dito fluitspel. De muziek wijkt duidelijk iets af van de rest van het album maar op een goede manier.
Spannend klinkt het begin van het tien minuten durende The Trail. De zang heeft hier af en toe meer een ‘sixties vibe’ dan op de overige nummers. Op dit album is tot dit moment (gelukkig) zeer spaarzaam gebruik gemaakt van een vertelstem om het concept toe te lichten, zo ook op dit nummer. Det elektronisch aandoende muziek komt wat traag op gang. En juist op het moment dat je denkt dat de belofte van het spannende begin tijdens het vervolg van het nummer niet gaat worden ingelost, wordt het toch nog interessant door boeiend toetsenspel, de zang en spetterend gitaarspel. Jammer dat dit nummer geen echt einde heeft gekregen maar dat het volume wordt weggedraaid. Maar dat is slechts een detail.
Het bonusnummer is titelloos, tenzij bonustrack de titel is, en is een prima gitaardeuntje van anderhalve minuut. De toevoeging van dit nummer is naar mijn mening onnodig maar bederft de plezierige luisterervaring van het complete album zeker niet.

Rick Miller levert met “Belief In The Machine” een heerlijke progplaat af. De muziek is zeer herkenbaar maar daardoor zeker niet minder interessant. Herkenbaar doordat het gebodene sterk doet denken aan de muziek van proginstituten Camel en Pink Floyd en interessant door de hoge kwaliteit van zowel de uitvoering als de productie en – niet in het minst – door de sfeervolle bijdragen van de gastmuzikanten. Ik verwacht dat deze plaat bij de meeste bezoekers van Progwereld wel een weg naar het hart zal kunnen vinden. Geniet ervan!

Send this to a friend