De Möbiusband is een fascinerend stukje meetkunde: een tweedimensionaal figuur dat toch alleen kan bestaan in drie dimensies. De band heeft slechts één vlak en één rand, maar wanneer men het vlak of de rand blijft volgen zal men ontdekken dat diegene aan het einde van de ronde uit is gekomen op het andere vlak.
De constructie werd doorgaans toegepast voor de aandrijving van stoommachines, waarbij de drijfriemen gevormd waren als Möbiusband. Doordat beide kanten op deze manier vrij gelijkmatig en tweezijdig afsleten ging de drijfriem veel langer mee dan een standaard band. Deze riemen worden heden ten daags blijkbaar ook ingezet voor de aandrijving van tijdmachines, althans dat doet een groepje Noorse retro-proggers mij vermoeden.
Met “The 3rd Majesty” levert Ring Van Möbius zijn tweede album af, en wat voor één! Evenals op voorganger “Past The Evening Sun” staat dit album strak van de oubolligheid, een term die hier liefkozend bedoeld is. De band wordt namelijk heftig beïnvloed door de prog-grootheden van weleer. Zelf citeert de band King Crimson, Emerson Lake & Palmer en Van der Graaf Generator als grootste invloeden, dat is rake praat maar snijdt zeker hout! Hoewel het vooral de laatste twee bands zijn waarvan de invloeden het meest doorsijpelen.
De composities zijn niet per definitie aanstekelijk en blijven ook niet bepaald plakken, maar het enthousiasme van de band doet dat wel. Het album begint met The Seven Movements Of The Third Majesty met een lekkere progressieve epic die bol staat van abstracte thematiek: ruimte, tijd, het universum, de wereld om ons heen. Bombast en hectiek worden afgewisseld met rustigere passages en alles wordt voortgestuwd door een heerlijk Hammond orgel.
Ook interessant is het gebrek aan gitaarspel. Dit geeft Ring Van Möbius een eigenzinnig en authentiek geluid. Elk instrument wordt uit de kast getrokken om hier en daar accenten aan te brengen: synthesizers, buisklokken, de theremin en zelfs een heus strijkkwartet voor de afwisseling op het derde nummer Distant Sphere. De basis van de band bestaat echter uit drums en een basgitaar die in dienst staan van het prominent aanwezige Hammond orgel.
Zelfs qua productie lijkt “The 3rd Majesty” weg te zijn gelopen uit de Jaren ‘70. Het album klinkt zeker niet oubollig, maar er lijkt wel een lichte waas overheen te zitten en je hoort hier en daar wat ruis. Persoonlijk vind ik dit bijdragen aan de charme van het album, hoewel ik me voor kan stellen dat niet iedereen hiervan gecharmeerd is. Het album luistert bijna alsof je naar een ouderwetse polaroid foto aan het staren bent.
Vergeleken met hun vorige album voelt “The 3rd Majesty” wat meer met beide benen op de grond geworteld, waar het vorige album wat meer leek te zweven. Of misschien is ernstiger een beter woord voor dit album, waar de vorige wat zorgelozer leek. Desalniettemin word je meegevoerd op een abstracte en kosmische muzikale reis, want de ietwat jazzy muziek staat overgoten met een stevig sci-fi sausje wel in dienst van de interessante teksten.
Al met al kan worden geconcludeerd dat Ring Van Möbius een heerlijk eerbetoon heeft geleverd aan de legendarische progdinosauriërs, dat los genomen ook een zeer aangenaam album is. Laten we hopen dat de drijfriemen van deze tijdmachine nog lang niet zullen slijten, want ik ben zeer benieuwd hoe deze heren over de tijd zullen evolueren.