Riverside

30 oktober 2009, Hedon, Zwolle

Locatie
Hedon, Zwolle
Mariusz Duda: basgitaar, zang
Piotr Grudzinski: gitaar
Piotr Kozieradzki: drums
Michal Lapaj: toetsen
02 Panic Room
Second Life Syndrome
The Same River
In Two Minds
Hyperactive
Driven To Destruction
Egoist Hedonist
Left Out
Hybrid Times
Stuck Between
Reality Dream II
Reality Dream III
Rapid Eye Movement

De datum van dit concert stond al een tijd vast in mijn agenda en ik keek ook vol verwachting uit naar vrijdag 30 oktober. Ik had speciaal daarvoor mijn vrije dag gepland, omdat mijn werk ook gedeeltelijk plaatsvindt in de avonduren. En toch kan er dan weer iets tussen komen, zo ook deze keer. Een collega ziek, dus… problemen. Maar gelukkig voor mij viel het met de drukte mee en kon ik halverwege de avond alsnog plankgas op weg naar podium Hedon in Zwolle. Gelukkig staan er op de weg naar Zwolle weinig flitspalen, want anders zou ik binnenkort nog wat andersoortige herinneringen aan deze avond in mijn brievenbus vinden. Hoe dan ook,  ik heb het voorprogramma van Pineaple Thief helaas in zijn geheel gemist, maar was nog net op tijd voor de show van Riverside!

De zaal was tjokvol. Met mijn blik op oneindig wurmde ik mijzelf naar het midden van de zaal, waar gelijk het licht werd gedempt ter voorbereiding van het optreden van de Poolse band. Hedon heeft een kleine zaal waar hooguit vijf- a zeshonderd  personen op zowel de begane grond als op een balustrade kunnen genieten van een optreden. In het verleden verkeerde ik in de gelukkige omstandigheden dat ik Riverside twee keer heb mogen aanschouwen en elke keer was ik diep onder de indruk van wat deze heren mij voorschotelden. En dan heb ik het vooral over het muzikale aspect, want visueel was het allemaal niet heel spannend wat de heren in het verleden brachten. De Polen staan vaak stoïcijns op het podium, volledig opgaand in hun eigen muziek. Daar is in de loop der jaren niet heel veel verandering in gekomen, ware het tegenwoordig zo is dat één persoon in de band zijn podiumverschijning heeft verbeterd. Later meer daar over.

Riverside begon wat ongebruikelijk in live shows met oud werk, onder andere met songs van het album “Rapid Eye Movement” (02 Panic Room) en de titeltrack van “Second Life Syndrome”.  Het geluid was vooral in het begin niet geheel perfect, maar dat herstelde zich gedurende het tweede nummer. Ondanks dat – en u zult het van mij nog wel eens vaker horen – de decibellen waren weer  veel te hoog en onnodig hard afgesteld. Vooral de bastonen waren af en toe te nadrukkelijk aanwezig.  Hoe dan ook, het professionalisme van deze band is goed te zien en vooral te horen. De heren zijn volledig op elkaar ingespeeld en echte fouten heb ik gedurende de show niet kunnen ontdekken.

riverside-02

Zoals gezegd, de band warmde het publiek eerst op met wat oude nummers. Na de eerste twee genoemde tracks was het de beurt aan een aantal tracks van “Out Of Myself”, waar frontman Duda liet zien dat hij ook meer dan uitstekend de akoestische gitaar kan hanteren. Daarna was het dan toch echt tijd voor wat tracks van het laatste album “Anno Domini High Definition”. Op voorhand was ik vooral benieuwd naar de uitvoering van deze nummers, aangezien ze toch veel drukker en intensiever klinken dan de andere albums. Ook was ik vooral benieuwd naar hoe toetsenist Michal Lapay zich zou profileren, aangezien hij mijns inziens een meer dan nadrukkelijke plaats op het laatste album heeft gekregen. Maar hij voldeed prima aan de eisen en viel niet door de mand. Leuk detail was hoe hij de “theremin” bespeelde. Dit is een elektronisch muziekinstrument dat bespeeld wordt door de afstand tussen de handen en twee antennes te variëren. Ik zag heel wat verbaasde gezichten van toeschouwers om mij heen, terwijl  Lapaj deze techniek uitvoerde tijdens een aantal tracks van “ADHD”.

Erg opvallend was een detail in het publiek en een voor mij enigszins vreemde ontwikkeling in het prog-metal genre. Waar ik normaal gesproken naast en tussen voornamelijk mannelijke liefhebbers sta bij bands van dit genre, ontwaarde ik dit maal aanzienlijk meer vrouwelijke fans. Een ruwe schatting zegt zeker dertig tot veertig procent van het totaal, die ook nog eens met een zwijmelende blik naar Mariusz Duda keken. En dat is op zich ook niet zo heel gek. Er straalt een vreemde aantrekkingskracht van de frontman af, die niet alleen zijn uitwerking heeft op het publiek, maar ook op zijn eigen bandleden. Alles draait om de zanger, die in de loop der jaren aanzienlijk meer charisma heeft opgedaan. Gek genoeg constateerde ik dit enkele jaren geleden nog niet bij het bezoeken van een concert en in een persoonlijk gesprek met Duda, later die avond. Destijds was het vooral een vriendelijke, maar ook een verlegen man. Niet dat het allemaal super dynamisch is wat Duda tegenwoordig laat zien op het podium, maar door zijn uiterlijk, opgebouwde charisma en ‘attitude’ weet hij het publiek aan zich te binden. De oprechte woorden die Duda tijdens het concert over het Nederlandse publiek uitte, gingen er daardoor als koek in bij het publiek in Zwolle.

riverside-05

Na het blok van “ADHD” was er nog ruimte voor Reality Dream twee en drie, dat ook weer perfect werd uitgevoerd. Kippenvelmomenten! Ook werd er nog een uitstapje gedaan naar de enige ep die de band heeft uitgebracht: “Voices in My Head”. De band sluit af met twee toegiften, met als laatste nummer het perfect uitgevoerde Rapid eye Movement. Zoals gedurende het hele concert straalde vooral de concentratie, maar zeker ook het enthousiasme van de Poolse band af tijdens dit nummer.

Dit optreden was voor mij een boete voor te hard rijden dubbel en dwars waard. Dat zegt denk ik genoeg over hoe ik en veel van mijn medetoeschouwers genoten hebben van deze show!

Verslag: Ruard Veltmaat
Foto’s: Hans van Eijsden

Send this to a friend