Voor info over 2021 remaster: zie onderaan deze recensie
Lezers van Progwereld weten al bijna een jaar waarom de naam Riverside nu in alle uithoeken van progland gefluisterd wordt. Vorig jaar was ik al razend enthousiast en noemde ik de vijfendertig minuten durende demo van “Out Of Myself” één van de beste tien platen van 2003. Nu de complete plaat eindelijk uit is, kan ik hem ook hoog in de top 10 van 2004 zetten.
Even recapituleren: Riverside is een Poolse band die zich laat inspireren door Porcupine Tree, OSI, en – in mindere mate – Pink Floyd. De band maakt melancholische, wat dreigende muziek die geknipt is voor de stem van zanger Mariusz Duda. In de recensie voor de demo schreef ik: “De muziek is een zeer aangename combinatie van basspel, tegendraadse ritmes, atmosferische synths, tokkel-, raus- en sologitaren en mooie zangpartijen. Het is geen vrolijke boel, daar aan de kant van de rivier, het ene nummer is nog somberder dan het andere, maar met Porcupine Tree en O.S.I. als referenties kan dat moeilijk anders. Hier en daar wordt de wanhoop er lekker uitgeschreeuwd, maar over het algemeen weet de band zich te beheersen en dat is nog veel spannender.”
De opnamen van die demo zijn opgepoetst waardoor ze aanzienlijk beter en ruimtelijker klinken. Ze zijn aangevuld met nog eens vier nummers, waaronder een deel twee van het instrumentale Reality Dream en een paar prachtige, hoofdzakelijk rustige nummers. I Believe is het prijsnummer van de nieuwe oogst, een mistroostige ballad met een bloedmooi stukje akoestische gitaar aan het slot. Het beste stuk van de plaat blijft de magistrale opener The Same River.
Mijn gevoelige snaar wordt vooral geraakt door de sferen die Riverside weet op te roepen, door de langgerekte synthklanken en zangnoten onder een stevig metaalfundament. De muziek is afwisselend dromerig en groovy, bij vlagen behoorlijk heftig en toch lyrisch. De stukken zijn in de eerste plaats ijzersterke liedjes met een kop en een staart, maar door de bijna ambiënte aankleding krijgen ze dezelfde meerwaarde die het debuut van OSI zo lang in mijn cd-speler hield dat het schijfje haast verkleefde met het laatje. Sommige progmeesterwerken moet ik na een draaibeurt weer een poosje niet horen; “Out Of Myself” kan ik blijven draaien.
Toetsenist Jacek Melnicki speelt een bijzonder belangrijke rol met zijn sfeervolle toetsenpartijen die de muziek eerder inkleuren dan uittekenen. Omdat de plaat ook in zijn studio werd opgenomen, had hij de gelegenheid zijn stempel op het geluid te drukken. Jammer dat hij de band intussen alweer verlaten heeft. Zijn opvolger Michal Lapaj zal er een behoorlijke kluif aan hebben Jaceks prestaties te evenaren.
Ik kan niet anders dan mezelf napraten: “Out Of Myself” is een bijzonder volwassen debuut, een juweeltje, een hebbedingetje, één van de mooiste platen van de afgelopen twee jaar. Riverside wordt een heel grote naam. Misschien niet voor iedereen, maar zeker voor liefhebbers van bovengenoemde bands is de groep een absolute revelatie.
Erik Groeneweg
Riverside – Out Of Myself – 2021 remaster
Label: Insideout
Zelden heeft het zo sterk gegonsd in de progwereld dan rond de release van dit album. We hoorden overal vandaan verhalen over een nieuwe Poolse progband die een fenomenaal album had gemaakt. Ik heb hemel en aarde bewogen om aan de promo te komen. Ik hoorde het album voor het eerst terwijl ik in de auto zat en laat in de avond over de donkere snelweg reed. Ik zag alleen mijn koplampen en de witte lijnen op de weg en hoorde hoe The Same River zich langzaam ontvouwde. Ik weet nog dat ik dacht “hoe krijgen ze het voor elkaar zo iets goeds te maken!”. Ik koester het album tot op de dag van vandaag.
Inmiddels zijn we 18 jaar (!) verder en brengt de band een remaster uit. Verantwoordelijk voor de remaster is Dan Swanö (Katatonia, Opeth). Ik zal er niet omheen draaien, want de verschillen zijn in mijn ogen marginaal. Het album klonk al ontzettend goed en dat doet het nog steeds. Af en toe hoor je een stukje piano dat net iets meer naar voren klinkt, maar verder heb je nergens het idee dat het album beter of anders klinkt dan eerst. De extra sticker die je erbij krijgt maakt waarschijnlijk ook niet dat je meteen naar je lokale platenboer zult rennen. Wat de cd betreft zou mijn advies zijn je geld aan een ander album uit te geven.
Wat echter wél heel interessant is, is het feit dat het album voor het eerst op vinyl beschikbaar is! De exemplaren met gekleurd vinyl zijn al uitverkocht, maar op ouderwets zwart vinyl is hij gewoon beschikbaar en dat is echt wel echt een verrijking.
Maarten Goossensen