Godfrey, Robert JohnAlbum

Ben jij wel eens depressief? Vast wel…

Wist je dat veel creatieve mensen vaak gebukt gaan onder deze ziekte. En dan heb ik het niet over neerslachtige gevoelens als je liefje bij je wegloopt of je favoriete voetbalclub verliest. Nee, ik  bedoel de ziekte in je hoofd wanneer je een broodnodig stofje in je hersenen ontbeert, hetgeen zich kan uiten in manisch-depressief gedrag of totale depressie met vaak zeer negatieve gedachten en uitzichtloosheid….

Als voorbeeld noem ik componisten als Mozart en Beethoven die de mooiste dingen schreven in perioden van depressie. Ook vele schilders (Vincent van Gogh) en dichters of schrijvers (Charles Dickens) ontkwamen niet aan dit psychiatrisch ongemak.

Lekker belangrijk, zal je zeggen… Waarom moet ik dit weten, vraag je je af. Welnu, onderwerp van deze recensie is ene Robert John Godfrey, een zeer begenadigd Brits componist, ooit gestart in zijn jeugdjaren bij Barclay James Harvest, waar hij onder andere een grote bijdrage had aan het onsterfelijke nummer Mockingbird (waar zijn jeugdige talent reeds zijn intrede deed) en later de band The Enid formeerde. We hebben het nu over de jaren zeventig, het hoogtepunt van de prog, ofwel de symfonische rock, zoals wij deze muziekvorm in ons land toentertijd noemden.

Ja, nu wil je heel graag iets weten over dit album, dat kan hoor, maar ik ben verplicht je een andere tijding te brengen over mijn goede vriend: naast zijn terugkerende depressieve perioden kreeg Godfrey onlangs te horen dat hij lijdt aan de ziekte van Alzheimer. Potverdrie nog an toe, ook dat nog! Maar goed, pianospelen kan hij  nog steeds en hij beschikt ook nog eens over creatieve ideeën.

Godfrey is een pur sang romanticus van het klassieke soort, anders kan ik het niet uitdrukken, en dat komt goed uit, want daar voel ik me prima bij thuis. Het album kent als magnifiek middelpunt het nummer The Lovers, dat ook al op diverse eerdere albums van The Enid is terug te vinden. In een prachtig nieuw arrangement heeft Godfrey het nummer de titel The Mirror Of Love meegegeven. Ergens aan het einde van het album (track 7) wordt deze ongelofelijk mooie melodie nog eens dunnetjes over overgedaan door een heus orkest: The City Of Birmingham Symphony Orchestra. Wat een weelde!

Op het hoesje van het album staat als onderschrift: ‘Romantic piano Music, book one’. Ik hoop dat Robert John Godfrey ooit aan ‘book two’ toekomt, gezien zijn medische diagnose.

En euh… mocht je ooit eens depressieve gevoelens hebben, dan kun je beter dit album niet opzetten, want echt opgewekte muziek is het niet, maar wel geniaal!

Joop Klazinga