Jürjendal, RobertAlbum

Als Robert Jürjendals “Simple Past” enkel op het Estse platenlabel Strangiato Records zou zijn uitgekomen dan was het me waarschijnlijk totaal ontgaan. Omdat echter de samenwerking is gezocht met Iapetus Records, het label van (onder andere) Markus Reuter, krijgt het album nu meer aandacht, en zo ook de mijne. De samenwerking is in dit geval overigens bijzonder logisch. Reuter – vooral bekend van Stick Men en Crimson Projekct – is behalve gitarist en platenbaas namelijk ook ontwerper van ‘touch gitaren’, waaronder de U8 Deluxe, één van de drie touch gitaren die op dit album door Jürjendal bespeeld worden.

Robert Jürjendal timmert inmiddels al meer dan een kwart eeuw aan de weg in verschillende genres en met diverse gezelschappen, waarvan het Weekend Guitar Trio vermoedelijk nog de bekendste is. “Simple Past” is zijn vierde soloplaat, opgenomen met de hulp van de bekende Estse drummer Andrus Lillepea.

Het album schotelt ons een tiental nummers voor, waarbij ik de eerste drie vooral zou willen omschrijven als fragmentarisch. Met Melting Memories krijgen we het eerste nummer dat echt als een afgerond geheel voelt. Het gitaarspel lijkt hier vooral beïnvloed door Robert Fripp (in een rustige bui). Bij Up Up doet één van de melodielijnen daarentegen weer denken aan Steve Hackett, zonder daarbij overigens een kopie te zijn.

Old Stories is dan weer een wat vreemde eend in de bijt. Het nummer – met wederom mooi gitaarspel en wat dynamischer drumspel – wordt namelijk ingekleurd met wat wordt omschreven als ‘water drop samples’, maar dit klinkt mij toch iets te veel als een kinderxylophoon met twee toetsen.

Het beste is wat mij betreft voor het laatst bewaard. Bij Substance zijn we weer terug bij de kern van het album: prachtig melancholisch gitaarspel dat mij vooral heel erg aan Shine On You Crazy Diamond doet denken. Ook Above en More weten in ruim vier minuten een eigen verhaal te vertellen en zijn daarmee vooral een bewijs dat lengte niets zegt over kwaliteit. Helaas levert Jürjendal dat bewijs nogmaals met het afsluitende titelnummer, dat weliswaar goed begint met een mooie ambient-soundscape, maar dat uiteindelijk ten onder gaat in de effecten. Het rondzingend geluid dat daarmee gecreëerd wordt zie ik niet echt als een prettige luisterervaring en vormt een wat teleurstellend einde van het album.

Echt vernieuwend is “Simple Past” niet en ik heb ook niet het idee dat Jürjendal die pretentie gehad heeft. Wie echter van verfijnd gitaarspel houdt, doet er zeker goed aan eens een bezoek te brengen aan de op het tabblad Info genoemde luistermogelijkheid. Ik heb me er in elk geval goed mee vermaakt.

Wouter Brunner