Stolt, RoineAlbum

Roine Stolt is natuurlijk niet alleen bekend als virtuoos muzikant en gitarist, maar ook als oprichter en leidsman van The Flower Kings, de groep die al geruime tijd in de boeken staat als één van de toonaangevende progressieve rockbands. Dat deze man al op zeer jonge leeftijd (op zijn 17^de trad hij toe tot Kaipa) bezig was met muziek is wellicht niet bij iedereen bekend. Nadat hij Kaipa na het derde album en een succesvolle periode (tijdelijk) verliet, bracht hij onder zijn eigen naam in 1979 zijn eerste solo album “Fantasia” uit. Hij kreeg daarbij de welwillende ondersteuning van enkele (voormalig) Kaipa-collega’s. Met name bassist Mats Lindberg speelt hier een opvallende rol door uitstekend basspel. Maar het is toch overduidelijk dat Roine Stolt (toen al) de touwtjes zelf strak in handen had.

De muziek op deze cd is niet alleen grappig vanwege de Zweedse teksten (vijf van de totaal dertien nummers zijn vocaal), maar laat bovenal horen dat Roine Stolt toen al het muzikale fundament voor zijn later op te richten The Flower Kings aan het leggen was. De hier besproken uitgave op cd is enorm opgepoetst vergeleken bij de oorspronkelijk lp uit 1979. Het album is destijds opgenomen met zeer beperkte middelen op een 8 sporen tape in de Kaipa studio als ware het een ‘home-recording’.

Dat de link naar de later op te richten The Flower Kings snel gelegd is hoor je gelijk al op opener Nytt Blod, totdat de Zweedse zang begint uiteraard. Een deel van Som Svalor Mot Skyn heeft Roine Stolt later gebruikt op I’m The Sun op het album “Space Revolver”. Het is overigens een prachtig folk-achtig nummer. Ook in Dödens Ansikte hoor je The Flower Kings duidelijk terug, met name de Moog-solo van Roine Stolt is herkenbaar. Al eerder noemde ik het opvallende basspel van Mats Lindberg. Het kermisachtige Continental Carneval geeft hij met zijn basspel veel cachet, op Silversurfaren vertolkt hij een hoofdrol met een fraaie Fender basriff. Het is een funckrock nummer met leuke synthesizer effecten. De zware klanken van de Taurus baspedalen klinken op Grodballetten met een melodieus solerende Stolt in de van hem herkenbare stijl. Halverwege gaat dit nummer over in een jazz-achtig stuk met Hans Bruniusson op xylofoon.

Aan de cd zijn drie bonusnummers toegevoegd die niet erg opzienbarend zijn. Uitzondering is Lejonhjärta (Leeuwenhart), waarop Roine Stolt alle instrumenten zelf bespeeld en laat horen ook beïnvloed te zijn door Focus.

“Fantasia” is een eerste van een reeks solo-albums van Roine Stolt. Voor liefhebbers van muziek van The Flower Kings is dit album een alleraardigste hebbedingetje. Het laat duidelijk horen wat Roine Stolt op vroege leeftijd al in zijn mars had.

Hans Ravensbergen