Bühlmann, RolandAlbum

Na de recensie blijf je over met een boel promo’s. Een deel berg ik op. Die verwacht ik niet meer te beluisteren. Een deel is echter aangenaam genoeg om de rest van mijn muziek gezelschap te houden en van die albums is een select groepje zo goed dat ik ze maanden later nog steeds met regelmaat uit mijn cdkast trek. Roland Bühlmann wist met “Bailenas” een van die platen te creëren. Ik was daarom benieuwd of deze artiest hetzelfde kunstje nog eens kon flikken.

Bühlmann bleek op de vorige albums al een muzikant te zijn die niet bang is om intrigerende instrumentale vondsten te introduceren. Op “Crucial” is dit niet anders. Zo is de percussie een van de sterkste elementen van deze plaat: onder meer takken, stenen en wijnglazen worden ingezet. Dit geeft zijn muziek iets buitenaards, wat hem laat opvallen tussen de overvloed aan anonieme instrumentalisten. Het metalen geklop op Kaillen breekt bijvoorbeeld mooi door de hoekige gitaarsound heen, waarbij de donderende, zwalkende bastonen het nummer een dreinende structuur geven. Het contrast tussen gruizige, mechanische klanken en warme basgolven creëert daarenboven veel spanning. Het is een intens openingsnummer dat de aandacht grijpt.

Niet enkel de percussie valt op. Zo blijkt op Higgayon dat deze plaat tevens veel mooie gitaarklanken bevat. Met name de climax kenmerkt zich door prachtige, open snaartonen. Evenals dat bij de vorige plaat het geval was, komt Bühlmann’s gitaarspel over als een soort midden tussen Steve Howe en Mike Oldfield, aangezien de klanken laveren tussen jazzy hardrock en welhaast psychedelische zweverigheid. In combinatie met de percussie levert dit gouden momenten op. Dit komt het best naar voren in Uvkal. Een intrigerend nummer. De hoekige, welhaast Aziatisch aandoende, percussietonen bouwen de compositie laagje voor laagje op. Een basgitaar verdrukt vervolgens deze klankenwaaier, wat voor een bedrukkend middenstuk zorgt. Richting het eind mag de gitaar steeds meer losbreken hoewel de andere instrumenten een explosie tegen lijken te houden.

Ukval is daarmee tevens typerend voor de stijl van dit album. Daar waar “Bailenas” open van karakter is, is “Crucial” meer duister en hoekiger van natuur. De sfeer op deze plaat is een stuk massiever en dreigender, alsof je als luisteraar wacht op het uitbreken van een storm. Het geeft deze muziek meer spanning. Dit album mist daarentegen wel een langere epic als Pange Chorda, die het album op aangename wijze afsluit. Subconsiously luistert namelijk weliswaar lekker weg en kent een uitstekende toetsmotief, maar eindigt te anoniem om indruk achter te laten. Het zijn hier juist de korte nummers die imponeren. Desalniettemin werkt het album iets beter als geheel, waardoor onder aan de streep Bühlmann weer een zeer overtuigende plaat heeft afgeleverd.

Wederom treffen we hier namelijk sterke, instrumentale composities aan. Deze multi-instrumentalist maakt auditieve landschappen met heerlijke interactie tussen virtuoos gitaarspel, dreigende bassen en buitenaardse, inventieve percussie. Erg sterk! Maar goed, deze muziek is dan ook precies mijn plakje Emmentaler.

Luke Peerdeman