RomislokusAlbum

De Russische formatie Romislokus had op de vorige cd’s iets liefs. De muziek betrof een soort van truttigheid en een sterke hang naar de jaren ’80, die er voor zorgde dat een klein groepje prog-liefhebbers de groep in zijn armen sloot. Op de vorige cd, “All Day Home” maakte Romislokus helaas de fout voortaan in het Engels te zingen, zodat daarmee de ‘camp’-waarde van het gezelschap aanmerkelijk daalde. Daarbij kwam dat het compositorische materiaal minder interessant was. Nu, ook de nieuwe cd toont een groep in verder verval. Geen van de elf composities spreken aan, ook niet bij herhaaldelijk luisteren.

De basis blijft weliswaar hetzelfde: de donkere stem van Yuri Smolnikov vermengd met strakke, moderne muziek die in de verte nog het meest aan Depeche Mode doet denken. Een kraakheldere productie vergemakkelijkt het luisteren, de Russen weten goed hun weg in de studio. Maar origineel is het nergens. Ook van een thema is geen sprake, hetgeen je wel op grond van de hoes zou kunnen concluderen. Maar geen vliegtuig te horen, hoor.

Het titelnummer is nog veelbelovend en bij verre het beste nummer van de plaat. Smolnikov gebruikt in dit nummer zijn spreekstem, wat het nummer een onheilspellend sfeertje geeft. Helaas spreekt hij in het Engels, wat ervoor zorgt dat zijn accent des te meer naar voren komt. De gitaren, spaarzame effecten en het goeie refrein zorgen er echter voor dat het een goed liedje betreft. Daarna gaat het bergafwaarts met de cd.

De cello van Irina Yunakovskaya kan niet verhelpen dat het volgende nummer, Take My Heart, te lullig voor woorden is. De rest van de liedjes ga ik niet eens bespreken. Oninteressante melodieën, niet eens heel slecht, maar zeker ook niet waard om vaker te luisteren. Afgaande op de vooraankondigingen op internet had ik best grote verwachtingen. Deze hoop is echter de bodem ingeslagen. Romislokus heeft zichzelf gedegradeerd tot tweederangs, of lager. Het ziet ernaar uit dat spoedig zullen neerstorten als ze deze (vlieg-)weg voortzetten.

Met “Trans Aviation Pilots” vliegt Romislokus duidelijk op de automatische piloot. Is er geen verkeersleider aanwezig die ze in de juiste richting kan leiden?

Markwin Meeuws